Ιεράρχες σεξολόγοι

 

Υπάρχουν ακόμα πολλοί που, ενώ γύρω μας συμβαίνουν πράγματα και θαύματα, εκείνοι κατατρίβονται και ταλαιπωρούνται με θέματα που η ζωή τα έχει ξεπεράσει προ πολλού και η σύγχρονη κοινωνία τα έχει τοποθετήσει στη θέση που τους αξίζει.

Έτσι, ένας ιερωμένος με διακεκριμένη θέση προειδοποίησε προ ημερών το ποίμνιό του ότι το στοματικό σεξ βλάπτει τη σωματική και ψυχική μας υγεία και προφανώς θα δυσκολευτεί κάποιος να μπει στον Παράδεισο, όταν την ημέρα της Κρίσεως ομολογήσει ενώπιον του Κυρίου ότι είχε αυτή την κακή συνήθεια, όσο καιρό ήταν ζωντανός.

Είναι γνωστό ότι ο χριστιανισμός, μόλις επικράτησε, έβαλε φρένο στις σεξουαλικές συνήθειες του ειδωλολατρικού κόσμου που έκανε σεξ χωρίς φραγμούς και στο θέμα αυτό υπήρξε πολύ αυστηρός και δεν σήκωνε καμιά αντίρρηση.

Οι σύγχρονοι μελετητές κατηγορούν τη χριστιανική θρησκεία ότι μίσησε και καταδίωξε κάθε ερωτική ευχαρίστηση και ότι υποχρέωσε τον άνθρωπο να ζει σε όλη του τη ζωή με τις ενοχές και με το φόβο της σεξουαλικής αμαρτίας. Η αλήθεια είναι όμως ότι ο χριστιανισμός ενστερνίστηκε το πνεύμα των καιρών που τη συγκεκριμένη εκείνη εποχή έκανε στροφή από τις υλικές απολαύσεις σε μια ζωή εγκρατή και περισσότερο πνευματική. Δεν είναι μόνο οι χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων χριστιανικών αιώνων που καταφέρονται ενάντια στην ερωτική ευχαρίστηση. Τα ίδια γράφουν και οι σύγχρονοί τους εθνικοί συγγραφείς.

Πώς και γιατί συνέβη αυτό δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα.

Στην αρχαία Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Αθήνα, το σεξ δεν είχε παρά ελάχιστους περιορισμούς, αρκεί να ήταν κανείς  ελεύθερος πολίτης και φυσικά άνδρας. Οι υπόλοιπες κατηγορίες του πληθυσμού έπρεπε να προσέχουν. Τα κορίτσια από τα έντιμα σπίτια μεγάλωναν μέσα στην αγνότητα και παραδίδονταν μικρά μικρά στο σύζυγο που συχνά ήταν μεσόκοπος. Αυτός ήταν και ο μόνος άνδρας που γνώριζαν. Ο δε σύζυγος αντιμετώπιζε τη γυναίκα του ως παιδοποιητική μηχανή που θα του έδινε νόμιμα τέκνα. Μια και το σεξ δεν ήταν επιλήψιμο, ο ελεύθερος πολίτης αρσενικού γένους και κάτοικος Αθηνών μπορούσε άνετα να κάνει σεξ με ό,τι εκινείτο. 

Η ελευθεριότητα αυτή πέρασε και στη Ρώμη στα χρόνια της ακμής της και φαίνεται πως κάποια στιγμή ήρθε ο κόρος, γιατί και οι λαοί αντιδρούν ψυχολογικά όπως περίπου το μεμονωμένο άτομο. Με τον κορεσμό και τη συνακόλουθη βαρεμάρα οι άνθρωποι ένιωσαν φαίνεται την ανάγκη να στραφούν σε έναν άλλο τρόπο ζωής, λιγότερο υλιστικό και περισσότερο πνευματικό.

Τότε είναι που εξαπλώνονται στην απέραντη ρωμαϊκή αυτοκρατορία λατρείες και πίστεις διάφορες προερχόμενες από την ανατολή, οι οποίες έχουν μυστικιστικό χαρακτήρα και κηρύσσουν γενικώς την εγκράτεια και την αποχή από τις σωματικές ηδονές. Οι λατρείες αυτές απευθύνονται κυρίως στις μάζες, ενώ για τους μορφωμένους υπάρχει πάντα η φιλοσοφία, η οποία λέει περίπου τα ίδια, δηλαδή κηρύσσει κι αυτή την εγκράτεια και τη μετρημένη ζωή και μιλά για μια ανώτερη δύναμη που κυβερνά αυτό τον κόσμο. 

Λίγο πριν επικρατήσει ο χριστιανισμός, οι λαοί της αυτοκρατορίας ήταν ήδη έτοιμοι να δεχτούν μια μονοθεϊστική θρησκεία. Οι λεγόμενοι εθνικοί μπορεί να λατρεύουν ακόμα διάφορους θεούς, όμως στη συνείδησή τους οι θεοί αυτοί είναι κατώτεροι και ένας είναι ο πραγματικός Θεός, ο δημιουργός του κόσμου.

Ο χριστιανισμός, όπως ξέρουμε, προέρχεται από την εβραϊκή θρησκεία, από την οποία παρέλαβε την Παλαιά Διαθήκη και όλες τις διδαχές και τις αξίες της. Οι Εβραίοι είχαν με το σεξ μια δύσκολη σχέση σε αντίθεση με τους άλλους λαούς της εποχής τους. Μολονότι μαθαίνουμε πολλά ενδιαφέροντα και πικάντικα πράγματα διαβάζοντας την Παλαιά Διαθήκη ( πχ συνεύρεση των θυγατέρων του Λωτ με τον πατέρα τους) όμως το σεξ αντιμετωπίζεται εδώ με μεγάλη αυστηρότητα και υπόκειται σε άτεγκτους κανόνες.

Μέσα λοιπόν στο μωσαϊκό των πίστεων και των λατρειών που διέτρεχαν εκείνα τα χρόνια την αυτοκρατορία προστέθηκε και ο χριστιανισμός που στην αρχή ήταν μία ακόμα πίστη όπως τόσες άλλες. Ο λόγος που τελικά επικράτησε παραγκωνίζοντας σιγά-σιγά όλες τις άλλες λατρείες δεν είναι του παρόντος και εξάλλου οι ερμηνείες που δίνονται στο γεγονός αυτό είναι πάρα πολλές.

Έχει όμως σημασία να ξέρουμε ότι

α) ο χριστιανισμός δεν θα επικρατούσε, αν ο κόσμος της εποχής δεν είχε φτάσει στον κορεσμό και δεν είχε κουραστεί και βαρεθεί με αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο ζωής που ήταν κυρίαρχο ως τότε στην καθημερινή ζωή

και

β) Οποιαδήποτε θρησκεία και αν επικρατούσε τελικά, πάλι θα είχαμε τη διαμόρφωση της ίδιας ακριβώς ηθικής, επειδή απλούστατα ο κόσμος αυτή την ηθική επιθυμούσε πλέον.

Επομένως, όταν σήμερα κατηγορούμε τη συγκεκριμένη θρησκεία για τις υπερβολές και την εχθρότητά της απέναντι στο σεξ, ας θυμόμαστε ότι αυτή η θρησκεία απλώς εξέφρασε τις εσώτερες ανάγκες του καιρού της και ότι, αν απαιτούσε από τους πιστούς της κάτι που εκείνοι αποστρέφονταν, θα έμενε στο τέλος χωρίς πιστούς.

Ως εδώ καλά. Μια ζωή μετρημένη, χωρίς κραιπάλες και καταχρήσεις, χωρίς υπερβολές και ακρότητες, χωρίς κτηνώδη προσήλωση σε κάθε τι σεξουαλικό, είναι μια ζωή αποδεκτή από τους λογικούς ανθρώπους.

Το πράγμα όμως δεν έμεινε εκεί. Ένα είδος ψύχωσης κατέλαβε τότε τον κόσμο και τον οδήγησε στο άλλο άκρο. Εκδήλωσε βαθιά εχθρότητα προς οτιδήποτε είχε σχέση με την ερωτική ευχαρίστηση, την οποία καταδίκασε ως αμαρτία και πειρασμό προερχόμενο από το Διάβολο, μίσησε την ερωτική έλξη και βάλθηκε να βρει τρόπους να την εξαφανίσει. Βρήκε πολλούς τρόπους, όλους νοσηρούς, και επί πλέον ανέπτυξε μια ολόκληρη γραμματεία εναντίον της ερωτικής ηδονής με επιχειρήματα που σήμερα προκαλούν τη θυμηδία μας, αλλά που τότε οι άνθρωποι τα ασπάζονταν με απόλυτη σοβαρότητα.

Οι πιστοί όχι μόνο έπρεπε να είναι εγκρατείς, αλλά, αν ήταν δυνατόν να πάψουν να κάνουν σεξ εντελώς. Βέβαια κάτι τέτοιο ήταν μη ρεαλιστικό, γι αυτό οι πιστοί συνέχιζαν να παντρεύονται για να κάνουν τουλάχιστον σεξ εντός του γάμου. 

Όμως και το εντός του γάμου σεξ οριοθετήθηκε αυστηρά. Έπρεπε να γίνεται μόνο με σκοπό την τεκνοποίηση, επομένως σε περίπτωση στειρότητας ή ακατάλληλης ηλικίας της συζύγου ή άλλων παραγόντων το σεξ απαγορευόταν. Επίσης η συνεύρεση έπρεπε να γίνεται το βράδυ μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Καθορίστηκε και η στάση της συνεύρεσης: η γυναίκα έπρεπε να είναι ανάσκελα, όλες οι άλλες στάσεις ήταν ανήθικες. Καλό ήταν επίσης, όταν ο πιστός συνευρισκόταν με τη σύζυγο, να προσπαθεί να αισθάνεται όσο γίνεται λιγότερη ευχαρίστηση. Η σύζυγος εννοείται ότι δεν έπρεπε να αισθανθεί τίποτε. Η συνεύρεση των συζύγων απαγορευόταν κατά τη διάρκεια της περιόδου της γυναίκας, πριν από τη μετάληψη, τις Κυριακές και τις γιορτές, τη Σαρακοστή, είκοσι μέρες πριν τα Χριστούγεννα, πριν και μετά την Πεντηκοστή.

Ο Αμβρόσιος, επίσκοπος Μιλάνου, γράφει κάπου: «Τα παντρεμένα άτομα πρέπει να κοκκινίζουν για την κατάσταση, μέσα στην οποία ζουν».

Εννοείται ότι ο καλός πιστός δεν πρέπει να αγγίζει το σώμα των άλλων ούτε και το δικό του. Όποιος είναι πολύ καλός πιστός, απλώς δεν παντρεύεται. Αφήνει αυτό το οχληρό καθήκον στους αδύναμους αδελφούς του και ο ίδιος παραμένει άγαμος. Ο πάρα πολύ καλός πιστός φεύγει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του και μονάζει στις ερημιές παρέα με φοβερά οράματα, όπως έκανε ο Άγιος Αντώνιος. Ο γενναίος πιστός προχωρεί σε αυτοευνουχισμό και ησυχάζει μια για πάντα από τους πειρασμούς της σάρκας. Αυτό έκανε ο Ωριγένης. 

Είναι νομίζω περιττό να πούμε ότι κάθε άλλη μορφή σεξ πλην αυτής μεταξύ των συζύγων είναι καταδικασμένη και απαγορευμένη.

Η γυναίκα στον ανδροκρατούμενο χριστιανισμό είναι βέβαια η πηγή κάθε κακού. Εξαιρείται η μητέρα, γιατί κάθε άνδρας τρέφει για τη μητέρα του ιδιαίτερα συναισθήματα. Έτσι έχουμε τη μητέρα Θεοτόκο, μια μορφή απόλυτης αγνότητας και καλοσύνης που φυσικά είναι Παρθένος.

Όλες οι άλλες γυναίκες όμως είναι δυνάμει αμαρτωλές, είναι ο σατανάς μεταμορφωμένος που θέλει να παρασύρει τον άνδρα στην  αμαρτία. Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη: οι γυναίκες είναι που υποφέρουν από σεξουαλικές επιθέσεις, αυτές βιάζονται, αυτές υφίστανται κάθε είδους ασέλγεια από την ορμητική ερωτική φύση των ανδρών στις (πολλές) περιπτώσεις που εκείνοι  δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν τον πόθο τους και αμαρτάνουν. Όμως ο άνδρας που θέλει να μείνει εγκρατής και δυσκολεύεται, που βασανίζεται από οράματα γυμνών γυναικών, που βλέπει στο δρόμο του γυναίκες και βράζει από επιθυμία, που νιώθει βρώμικος και αμαρτωλός με αυτές τις σκέψεις που του ρουφούν το μυαλό μέρα και νύχτα, είναι πολύ εύκολο να δει τη γυναίκα ως σατανά που δεν τον αφήνει ήσυχο. 

Αιώνες πέρασαν έτσι με αυτό το μίσος ενάντια σε κάθε ερωτική χαρά, με τη φοβέρα της Κόλασης να τρομοκρατεί τους πιστούς, με μια σεξουαλική ηθική διαστρεβλωμένη που έφερνε τη δυστυχία στους ανθρώπους, με μια παράλογη στέρηση της φυσικής ερωτικής ορμής που έψαχνε παράπλευρα κανάλια διαφυγής και κατέληγε σε κάθε είδους διαστροφές και με μια υποκριτική σεμνότυφη κοινωνία που καλλιεργούσε κρυφά τα άνθη του κακού (πορνεία, παιδεραστία, ομοφυλοφιλία, αιμομιξία).

Σήμερα που ελευθερωθήκαμε επί τέλους από αυτή την υστερία και αντιμετωπίζουμε το σεξ σαν μια φυσική λειτουργία του οργανισμού που δίνει ευχαρίστηση, όπως ευχαρίστηση δίνουν όλες φυσικές ανάγκες μας, όταν ικανοποιούνται, θυμώνουμε και αγανακτούμε, όταν κάποιος ιερωμένος κολλημένος στο μεσαιωνικό παρελθόν έρχεται να μας τρομάξει από άμβωνος με προειδοποιήσεις περί του στοματικού σεξ. 

Και αν μεν αυτό προκαλεί βλάβη στην υγεία μας, υπάρχουν οι γιατροί για να μας προειδοποιήσουν. Αλλά δυσκολεύομαι να φανταστώ ένα ιερωμένο να μιλά για στοματικό σεξ στο ποίμνιό του. Είναι, αν μη τι άλλο, άκομψο και άχαρο (και άσεμνο για τα δικά μου μέτρα) να βλέπω κάποιον με ιερατικά άμφια να αναλύει τους κινδύνους του στοματικού έρωτα στους πιστούς, οι οποίοι, αν τυχαίνει να είναι σεμνότυφοι, θα πρέπει να αισθάνονται φοβερά άσχημα.

Και επειδή στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν θέσει στη ζωή τους άλλες αξίες ως πρωτεύουσες, την ειρήνη, την ισονομία, την κατάργηση των διακρίσεων, την καταπολέμηση της φτώχειας και της αρρώστιας, του εγκλήματος, της κοινωνικής διαφθοράς, καλό θα ήταν οι ιερωμένοι μας, μια και έχουν ακόμα ποίμνιο που τους ακούει, να του μιλήσουν για τις αδικίες του κόσμου τούτου και να τους παροτρύνουν να είναι καλοί άνθρωποι και καλοί πολίτες, με αγαθότητα και ευγένεια ψυχής, με καλή προαίρεση προς τους άλλους και με ευαισθησίες απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα που τυραννούν τον κόσμο.

Για το σεξ και τις τυχόν παρενέργειές του αρμόδιοι είναι οι σεξολόγοι, όπως για τη βουλιμία και τις παρενέργειές της αρμόδιοι είναι οι ψυχίατροι, για το κάπνισμα και τις παρενέργειές του οι πνευμονολόγοι, για τα ψηλά τακούνια και τις παρενέργειές τους οι ορθοπεδικοί.

Σήμερα που στις άλλες χριστιανικές εκκλησίες χειροτονούνται γυναίκες ιερείς και στις χώρες του δυτικού κόσμου οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονται μεταξύ τους, η υπόθεση «σεξ» είναι πλέον εντελώς προσωπική και το τι γίνεται στην κρεβατοκάμαρα του καθενός είναι δικό του θέμα. Μοναδική προϋπόθεση είναι η συναίνεση των συμβαλλομένων και ο αποκλεισμός των ανήλικων ατόμων ή όσων πάσχουν από κάποια υστέρηση και δεν έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους.

Δεν γίνεται από τη μια μεριά να κατακρίνουμε τους ταλιμπάν και τους φανατικούς του Ισλάμ και από την άλλη να δίνουμε οδηγίες στους πιστούς πώς να κάνουν σεξ. Κάπως σαν ταλιμπάν ακουγόμαστε κι εμείς εδώ πέρα.