-Ποιος
θα είναι εδώ μετά από μένα;
Ποιος
θα ακουμπά τα πράγματά μου,
θα
ανοιγοκλείνει τις πόρτες μου,
θα
σφουγγαρίζει τα μωσαϊκά μου,
θα
λούζεται στο μπάνιο μου,
θα
κάθεται στο μπαλκόνι μου,
ποιος
θα είναι εδώ αφέντης του σπιτιού μου,
όταν
θα είμαι χώμα μες το χώμα;
-Εγώ,
μητέρα.
Ο καημός της τρίτης ηλικίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου βλέπει το τέλος και όχι τη συνέχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήZουμε αραγε με συνείδηση της ζωής και του θανάτου???
ΑπάντησηΔιαγραφήοχι?ε..τοτε ειμαστε (εσεις δλδ)χριστιανοι
Χωρίς τη συνείδηση του θανάτου θα ήμασταν μακάριοι όπως τα ζώα που δεν γνωρίζουν παρά μόνο το παρόν. Δεν ξέρω, αν αυτό θα ήταν καλύτερο ή χειρότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφή