17. Τραγούδια και χοροί ("Ένα παιδί μεγαλώνει στα Ταμπακαριά")

 

 

Στο σπίτι έχουμε ραδιόφωνο, μάρκα Φίλιπς. Ραδιόφωνο έχουν πολύ λίγοι στη γειτονιά,  μόνο η κυρία Σοφία από δίπλα και οι Παπαδάκηδες.

 

«Τώρα όμως είμαστε πλούσιοι!», είπα ενθουσιασμένη στον μπαμπά μου, όταν το έφερε. Αυτός χαμογέλασε και δεν μου απάντησε, η μαμά όμως με μάλωσε  και μου είπε να μη λέω τέτοια πράγματα και πως δεν είμαστε πλούσιοι, είμαστε σαν όλους τους άλλους. Αλλά εγώ δεν την πιστεύω, έτσι τα λέει αυτά για να μην παίρνω αέρα. Όμως εμείς δεν μοιάζουμε με τους εργάτες των ταμπάκικων, είμαστε καλοντυμένοι και η μαμά φορά χρυσά δαχτυλίδια και έχει ένα ολόχρυσο βραχιόλι που το φορά, όταν βγαίνουν τα βράδια με τον μπαμπά.

 

Τώρα που έχουμε ραδιόφωνο, ακούω όλα τα τραγούδια και τα μαθαίνω απέξω. Τα δημοτικά τα βαριέμαι, αλλά αυτά αρέσουν στον μπαμπά και τα βάζει συνέχεια, γιατί θυμάται την πατρίδα του. Ο μπαμπάς δεν είναι αποδώ, είναι από την Πελοπόννησο κι εκεί ακούνε καλαματιανά και τσάμικα που εδώ δεν τα ακούν, εδώ έχουν άλλα δημοτικά, πεντοζάλη και σούστα,  που ούτε κι αυτά μου αρέσουν, αυτά τα ακούνε οι χωριάτες.

 

Καμιά φορά τα βράδια που το ραδιόφωνο παίζει καλαματιανά και τσάμικα, ο μπαμπάς σηκώνεται, με παίρνει από το χέρι και χορεύουμε στην κουζίνα και η μαμά μάς κοιτάζει και κοροϊδεύει τον μπαμπά, λέει πως είναι χορευτής της κουζίνας, γιατί δεν χορεύει έξω, μόνο εδώ μέσα χορεύει.

 

Ψέματα λέει όμως, γιατί, όταν πάμε στα κέντρα, ο μπαμπάς χορεύει ταγκό και βαλς με τη μαμά κι αν πάμε σε κανένα γλέντι, χορεύει και καλαματιανά και τσάμικα. Κι εγώ σηκώνομαι μαζί του και χορεύω, μου έχει μάθει τα βήματα και χορεύουμε πολύ ωραία.

 

Και στα κέντρα, όταν με παίρνουν μαζί τους, χορεύω κι εγώ με τον μπαμπά ταγκό και βαλς και καμιά φορά με σηκώνουν και οι φίλοι τους και χορεύω μαζί τους. Έχει και φωτογράφους στα κέντρα που μας παίρνουν φωτογραφίες.

 

Στα κέντρα πάμε, όταν είναι Απόκριες ή Πρωτοχρονιά. Πάνω εκεί που είναι το δάσος με τα πεύκα, στο Ακρωτήρι, είναι η «Νεράιδα», πολύ ωραίο κέντρο, τρώμε και μετά χορεύουμε και φοράμε αποκριάτικα καπέλα και πετάμε σερπαντίνες και κομφετί. Είναι και η «Χονολουλού» που είναι λίγο πιο κάτω από το σπίτι μας, δίπλα στη θάλασσα. Φέρνει τραγουδιστές από την Αθήνα και τραγουδούν κι εμείς χορεύουμε.

 

Την Καθαρά Δευτέρα πάμε στον «Γλάρο», ένα κέντρο έξω από την πόλη που είναι κι αυτό δίπλα στη θάλασσα. Πάμε από το πρωί και έρχονται όλοι οι φίλοι των γονιών μου και περνάμε πολύ ωραία όλη την ημέρα. Τα παιδιά πάμε στην παραλία και παίζουμε με την άμμο, κυλιόμαστε, γεμίζουν άμμο τα ρούχα μας και τα παπούτσια μας, μέχρι και στα μαλλιά μας μπαίνει. Μετά γυρίζουμε στο κέντρο και φωνάζει η μαμά που είμαι πάλι βρόμικη.

***

Στις φωτογραφίες:

Απόκριες στη "Νεράιδα". Ένας οικογενειακός φίλος τελών εν ευθυμία χορεύει με την πιτσιρίκα.

Απόκριες στη "Χονολουλού". Ο μπαμπάς δεύτερος εξ αριστερών (με τα γυαλιά), η μαμά πέμπτη εξ αριστερών (με το αποκριάτικο καπέλο). Η πιτσιρίκα πρώτη εκ δεξιών.

(Συνεχίζεται)