Ο μικρός τραγουδιστής

 

Εγώ κρυμμένο

μέσα στα φυλλώματα,

μακριά από ανθρώπου μάτι,

 

εσύ περιφερόμενο καμαρωτά

σε κήπους ανοιχτούς,

βασιλικούς.

 

Εγώ ένα ασήμαντο πουλί,

μια τόση δα μικρή, μουντή κουκίδα,

 

εσύ αστραφτερό,

με παραδείσια χρώματα

και αργό, αυτοκρατορικό βηματισμό.

 

Τις νύχτες κελαηδώ,

όταν εσύ κοιμάσαι,

τις νύχτες όλη η φύση στέκει

κι ακούει μαγεμένη το τραγούδι μου,

 

εσύ τις μέρες σου αργοκίνητα περνάς

σείοντας βαρετά τη χρυσοστόλιστη ουρά σου.

 

Εμένα οι άνθρωποι με είπανε αηδόνι,

εσένανε παγώνι.