Γυναίκα

 

 

Την ορατή εξουσία μου σου έδωσα

και νικημένη αποσύρθηκα,

μέσα σε υγρά και μισοσκότεινα δωμάτια

παραμορφώθηκα

κι έγινα ο εφιάλτης των νυχτών σου.

 

Αλλά όσο η πορεία του κόσμου

με τους αρχαίους τρόπους  συνεχίζεται

κι εσύ θα βγαίνεις κλαίγοντας

μέσα απ’ τα δυο μου σκέλια,

την εξουσία μου αόρατη θα διευθύνω,

εκπορνευμένη και μνησίκακη,

διυλισμένη μέσα απ’ το χλωρό μυαλό σου

την εξουσία μου αόρατη θα την κρατώ

και κάθε νύχτα θα σε γονατίζω

μπροστά στο ξόανό μου.

 

Κι όταν τολμάς και δοκιμάζεις

να με αποκηρύξεις,

μες στο κορμί σου διαπερασμένα τα στοιχεία μου

σ’ ένα δια βίου άθλιο και ατελέσφορο αγώνα

καταδικάζοντάς σε θα σε οδηγούν.

Γιατί είμαι εγώ η Μέδουσα και η Γοργώ και η Σφίγγα σου

και οι ανελέητες Ερινύες των ονείρων σου.

 

Την ορατή εξουσία μου σου έδωσα,

άσχημα σε ξεγέλασα

κρατώντας την ουσία της ζωής σου μες στα σπλάχνα μου,

πονηρεμένη, πικραμένη και ύπουλη

σ’ τα δίδαξα όλα λάθος

και στον ακίνητο αιώνια χώρο μου

σε καρτερώ σαν αδηφάγα αράχνη

και κάθε τόσο σε καταβροχθίζω.

 

Γι’ αυτό, γιε μου,

να εύχεσαι και να προσεύχεσαι

για κείνη την ημέρα

που η κοιλιά μου θα στεγνώσει και θα σ’ αρνηθεί,

όταν η μηχανή θα πάρει να κλωσήσει το αυγό μου,

τότε τα μαγικά μου φίλτρα θα αποδυναμωθούν

και θα εξατμιστεί σαν φάντασμα η αρχαία δύναμή μου

και μόνο τότε

βγαίνοντας απ’ τα υγρά δωμάτια στο φως

και παίρνοντας το νέο σχήμα και το μέγεθός μου,

τότε μονάχα

το αόρατο και το ορατό θα ενωθούν

και εκ νέου ισότιμα θα διαμοιραστούν

ανάμεσά μας.

 

 

Δημοσιεύτηκε στην:

http://bibliotheque.gr/?p=21581