Το κουρτινόξυλο

 

Πώς μπήκε έτσι στραβά το κουρτινόξυλο ;

 

Παρ’ όλες  τις προσπάθειές μας, αφού μετρήσαμε και υπολογίσαμε και καρφώσαμε οριστικά τα καρφιά και τρέμοντας από το βάρος του έπειτα το σηκώσαμε παραπατώντας και το ανεβάσαμε ψηλά κι ανεβήκαμε κι εμείς με αβέβαια βήματα τα σκαλοπάτια της σκάλας και  ανυψώσαμε το βαρύ σκοτεινό αντικείμενο, ενώ ο ιδρώτας έτρεχε στο πρόσωπό μας και είχαμε τη χαρακτηριστική αγωνία στην έκφρασή μας που κάτι μακρινό και άσχετο θύμιζε, και τελικά το στερεώσαμε και μετά κατεβήκαμε και υποχωρήσαμε για να εποπτεύσουμε το έργο μας από μακριά,    τότε  είδαμε ότι το είχαμε καρφώσει στραβά και μας κατέλαβε η ταραχή.

 

Πρέπει τώρα να επιχειρήσουμε την αποκαθήλωση, είπαμε, αλλά είχαμε ήδη κουραστεί και η πίστη μας είχε ελαφρά κλονιστεί, οπότε αποφασίσαμε να το αφήσουμε έτσι στραβωμένο ελπίζοντας ότι η κουρτίνα πέφτοντας θα διασκέδαζε την εντύπωση. Και αυτό κάναμε.

 

Μετά από καιρό, είδες, είπαμε μεταξύ μας, κανείς δεν πρόσεξε την υπέρβαση του μέτρου. Και στο κάτω κάτω, παρηγορηθήκαμε, ποιος είναι αυτός που κάρφωσε ποτέ κουρτινόξυλο με γεωμετρική ακρίβεια...