"Ο πειρασμός του Αγίου Αντωνίου"

Με αγνοείς, μου λέει,

δεν με παίζεις

-και χύνει στο αίμα μου

τις παράφορες ουσίες του-

παίξε με, επιμένει,

έχω ιστορίες να σου πω,

βαθιές εικόνες να περάσω στο μυαλό σου,

έχω φωνές

και ωραίες καίριες φράσεις

που θα σε τρελάνουν,

έχω και πρόσωπα πολλά,

διάλεξε και ζευγάρωσε

με όποιο θέλεις

και πράγματα έχω,

ξέρεις,

από αυτά που θα σε ρίξουν

στην ωραία έκσταση

και ηδονές και γλυκείς πόνους έχω

και αισθήματα

από εκείνα που καταλαβαίνεις,

καθρέφτες έχω

που θα πολλαπλασιάσουν

τον κόσμο που θα σου χαρίσω

και ολόκληρες τις τρεις διαστάσεις

για να τα ζήσεις όλα με αληθοφάνεια

και χρόνο ατελείωτο έχω,

μέχρι λιπόθυμος να πέσεις κάτω

από την άρρητη δοκιμασία,

έναν παράδεισο

έχω εδώ για σένα

γεμάτο ενδορφίνες,

πες ναι,

μην κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια.

Κόσμος ολόκληρος

που πάλλεται στην άκρη του μυαλού μου

κι εγώ διστάζω,

έχω φοβηθεί.