"Την ιστορία μου κανείς δεν πρόκειται να γράψει"

Την ιστορία μου

κανείς δεν πρόκειται να γράψει,

το πόσο στη ζωή μου μόχθησα

φέρνοντας στη φωλιά μου

φυλλαράκια, σπόρους

ή το πόδι μιας νεκρής ακρίδας,

με πόσο ηρωισμό πολέμησα εχθρούς

και σκότωσα

αρπάζοντας τα πλούσια λάφυρά τους.

Κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί

με τον ασήμαντο εμένα

που τη βασίλισσα εστήριξα

με όλες τις δυνάμεις μου

μαζί με τους ομόφυλούς μου

που φρόντισα τα τέκνα της

για να κρατήσω τη γενιά

ακέραια στο μέλλον.

Χωρίς ποτέ να νιώσω την αγάπη

έζησα,

μόχθο στο μόχθο μέσα

ήταν όλες μου οι μέρες

και η προσήλωσή μου στο καθήκον

ακλόνητη υπήρξε,

ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκα για τίποτε,

μονάχα δούλευα

απ’ το πρωί ως το βράδυ

πιστός και αφοσιωμένος,

σκληρός εργάτης της φυλής μου,

υπάκουος στη φύση που με προίκισε

με τέτοιες αρετές αναμφισβήτητες.

Και τώρα που είναι να πεθάνω

αναρωτιέμαι,

γιατί εμένα έτσι μ’ έφτιαξε ο θεός,

εργατικό μυρμήγκι ανώνυμο,

τι άραγε και ποιον εξυπηρέτησε

το επίπονο έργο της ζωής μου

και τι νόημα έχει

να μείνει αθάνατη η φυλή μου

στους αιώνες που έρχονται.