Τα κατά την ορθόδοξη Εκκλησία αμαρτήματα

Λίγο πολύ οι Έλληνες, θρησκευόμενοι και μη, γνωρίζουμε ποια είναι τα αμαρτήματα που στηλιτεύει η ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Αν και ξεκίνησα να τα παρουσιάσω με εριστική και χλευαστική διάθεση, διαπίστωσα στη συνέχεια ότι πολλά από αυτά αποτελούν πράγματι ανήθικη συμπεριφορά, συχνά μάλιστα και έκνομη, και δεν χρειάζεται να είναι κανείς καλός ορθόδοξος χριστιανός για να τα αποφεύγει. Μπορεί να είναι πιστός μιας οποιασδήποτε θρησκείας ή και άθεος. Αυτό που απαραιτήτως χρειάζεται είναι να έχει ηθική.

Τα αμαρτήματα λοιπόν, στα οποία δεν πρέπει να υποπέσει κανείς, ούτε ο πιστός ούτε ο άθεος και που, αν τα διαπράξει, θα τον τσιμπήσει ο νόμος είναι:

Νοθεία τροφών

Βιασμός

Απόπειρα βιασμού

Αιμομιξία

Φόνος (ακούσιος, εκούσιος)

Παρότρυνση σε φόνο

Κτηνοβασία

Νεκροφιλία

Παιδεραστία

Ξυλοδαρμός

Υπαίτιος ατυχήματος

Ζωοκλοπή

Βασανισμός ζώων

Συκοφαντία

Ψευδορκία

Κερδοσκοπία

Τοκογλυφία

Πλαστογραφία

Δωροδοκία

Αρχαιοκαπηλία

Κλεπταποδοχή

Απάτη

Κλοπή τάφων

Εμπόριο ναρκωτικών

Ιεροσυλία

Εμπρησμός

Καταστροφή ξένης περιουσίας

Μετάδοση ασθένειας (σκόπιμη, υποθέτω, αν και δεν το διευκρινίζει).

Μια άλλη κατηγορία αμαρτημάτων που κανένα ηθικό άτομο θρησκευόμενο ή μη δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του, άσχετα αν δεν αποτελούν παραβίαση του νόμου, είναι τα εξής:

Αισχρολογία

Προδοσία

Κακές χειρονομίες (εννοεί, υποθέτω, άσεμνες)

Κακές συμβουλές

Εγωισμός

Ισχυρογνωμοσύνη

Υποκρισία

Αλαζονεία / επίδειξη

Κενοδοξία

Πείσμα

Μίσος / φθόνος

Οργή / θυμός

Ζήλεια

Περιφρόνηση

Ειρωνεία / εκδίκηση

Χαιρεκακία

Κακία

Αχαριστία

Εμπάθεια

Υπουλότητα

Καχυποψία

Ψευδείς δικαιολογίες

Κρυφάκουσμα

Κατάχρηση καλοσύνης

Ψέματα

Κατάκριση

Κουτσομπολιό

Κολακεία

Φιλαργυρία

Ασπλαχνία

Εκμετάλλευση

Απληστία

Εξαγορά συνείδησης

Κομματικός φανατισμός

Μια σειρά αμαρτημάτων είναι μεν ηθικώς αδιάφορα, αλλά αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα και καλό θα ήταν να μην υπήρχαν:

Καφεμαντεία

Χαρτομαντεία

Χειρομαντεία

Χαρτοπαιξία

Μαγεία / Αστρολογία

Συμμετοχή σε μαγεία

Μέντιουμ

Ζάρια

Μια κατηγορία αμαρτημάτων είναι αμφιλεγόμενα για ένα ηθικό χαρακτήρα ή αδιάφορα, όπως:

Ευθανασία

Σε ορισμένες περιπτώσεις κάποιος αναγκάζεται να προχωρήσει σ’ αυτήν, μολονότι γνωρίζει ότι πράττει ενάντια στον νόμο (και την Εκκλησία βέβαια, αν είναι πιστός). Είναι ένα δύσκολο ζήτημα που δεν εξαντλείται με μια απλή απαγόρευση.

Αυτοκτονία

Απόπειρα αυτοκτονίας

Ο μη θρησκευόμενος δεν βρίσκει τίποτα το ανήθικο σ’ αυτήν, τη θεωρεί όμως τραγική πράξη.

Έκτρωση

Συμμετοχή σε έκτρωση

Παρότρυνση για έκτρωση

Η πολιτεία υπό όρους τη θεωρεί νόμιμη. Από πλευράς ηθικής οι γνώμες διχάζονται. Η Εκκλησία ( και όλες οι εκκλησίες) τη θεωρούν αμαρτία.

Κακή μουσική

Φανερώνει ακαλλιέργητο και αγροίκο άνθρωπο. Δεν έχει σχέση με την ηθική.

Έξαλλοι χοροί

Αδιάφορο.

Ξυλοδαρμός γονέων

Δεν ξέρω, γιατί γίνεται αυτή η ιδιαίτερη διάκριση μεταξύ του ξυλοδαρμού γενικώς και του ξυλοδαρμού γονέων ειδικώς. Αν πάντως θέλουμε να το εξειδικεύσουμε, υπάρχει και ο ξυλοδαρμός των παιδιών, ο ξυλοδαρμός των γυναικών, ο ξυλοδαρμός των αδύναμων. Δεν βλέπω εδώ να γίνεται λόγος γι’ αυτά τα βαριά αμαρτήματα.

Κάπνισμα

Εντελώς άσχετο.

Ανυπακοή

Εξαρτάται προς ποιον. Μερικές φορές είναι ηθικά σωστή. Μεγάλο θέμα.

Επιπολαιότητα

Δεν πρόκειται για ανήθικη συμπεριφορά αλλά για ανόητη συμπεριφορά.

Ανυπομονησία

Ομοίως.

Φιλοδοξία

Είναι αρετή. Ίσως ο συντάκτης να εννοεί «ματαιοδοξία» που είναι ηθικώς μεμπτή συμπεριφορά, όχι όμως αμάρτημα για να πας στο πυρ το εξώτερον.

Γογγυσμός, βογκητά

Εννοεί, υποθέτω, τη γκρίνια, ηθικώς αδιάφορη, πρακτικώς λίαν ενοχλητική.

Περιέργεια

Είναι η βάση για την εκκίνηση όλων των επιστημών. Αν εννοεί περιέργεια για τη ζωή των άλλων, αυτό είναι ελάττωμα που ο ηθικός άνθρωπος απορρίπτει.

Ιεροκατάκριση

Δηλαδή να κατακρίνει κάποιος τους ιερωμένους. Αν υπάρχει λόγος, κάνει πολύ καλά.

Προσωπολατρία

Ηθικώς αδιάφορο. Δείχνει ανώριμο άνθρωπο.

Σιμωνία

Αφορά μόνο τους ιερωμένους και είναι ηθικώς μεμπτή, εφόσον κάποιος προσφέρει οικονομικά ανταλλάγματα προκειμένου να χειροτονηθεί ή να ανέβει στην ιεραρχία.

Τεμπελιά

Αδιάφορο.

Χρήση ναρκωτικών

Είναι ανήθικος ο χρήστης; Η κοινωνία τον έχει απενοχοποιήσει πάντως. Οι πλούσιοι χρήστες που δεν σέρνονται στους δρόμους είναι ηθικοί ή ανήθικοι; Θα έλεγα ότι δεν έχει σχέση με την ηθική ένας τέτοιος προβληματισμός.

Αναρχία

Ως ιδεολογία δεν έχει ηθική χροιά. Ως πράξη διώκεται από τον νόμο.

Φτύσιμο μετά τη Θεία Κοινωνία

Αδιάφορο για τον μη θρησκευόμενο.

Λαθροφαγία

α) να τρώει κανείς κρυφά β) να καταλύει τη νηστεία.

Αδιάφορο για τον ηθικό αλλά μη θρησκευόμενο άνθρωπο.

Ειδωλολατρία

Αδιάφορο.

Περνάμε τώρα στα αμαρτήματα που έχουν σχέση με τη λίμπιντο. Η Εκκλησία έχει μια εμμονή με αυτά, ενώ ο ηθικός και μη θρησκευόμενος άνθρωπος τα αντιμετωπίζει με ανοχή. Εξαιρούνται ορισμένες περιπτώσεις που ήδη αναφέραμε πιο πάνω.

Διαφθορά παρθένας

Αν η παρθένα θέλει και δεν είναι ανήλικη, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Οφθαλμοπορνεία

Ο ηθικός και μη θρησκευόμενος την ανέχεται, αν και τη θεωρεί κουσούρι.

Ηδονισμός

Παντελώς αδιάφορος. Σε όποιον αρέσει, μπορεί να τον απολαμβάνει.

Αισχρές επιθυμίες

Εννοεί σεξουαλικές επιθυμίες. Παντελώς αδιάφορες κι αυτές.

Πονηροί λογισμοί

Παρομοίως.

Πονηρά αστεία

Πού και πού χρειάζονται κι αυτά, αρκεί να μη γίνεται αυτό συνέχεια, γιατί τότε καταντά αηδία.

Γυμνισμός

Αδιάφορο.

Άσεμνα ρούχα

Προσβάλλουν την αισθητική, την ηθική όχι.

Προκλητική στάση

Αποτελεί πρόβλημα γι’ αυτόν που την παίρνει και γι’ αυτόν που βρίσκεται απέναντι.

Και επίσης:

Πορνεία

Πορνεία παρά φύσιν

Ερωτικές σχέσεις εκτός γάμου

Μοιχεία

Μοιχεία παρά φύσιν

Ομοφυλοφιλία

Λεσβιακός έρωτας

Αυνανισμός

Όλα αυτά είναι αμαρτήματα για την Εκκλησία, αλλά για τον μη θρησκευόμενο ηθικό άνθρωπο είναι ηθικώς αδιάφορα. Η μοιχεία μπορεί να θεωρηθεί ανήθικη πράξη, εφόσον συνοδεύεται από ψέματα και υποκριτική συμπεριφορά προς τον απατημένο σύντροφο.

Κάποια πράγματα θεωρούνται αμαρτήματα, επειδή υπονομεύουν το κύρος της Εκκλησίας. Δεν αφορούν τον μη θρησκευόμενο:

Πολιτικός γάμος

Συμμετοχή σε πολιτικό γάμο

Ηθικώς παντελώς αδιάφορα.

Θεωρία του Δαρβίνου

Για τον ηθικό και μη θρησκευόμενο άνθρωπο η άρνηση της θεωρίας του Δαρβίνου είναι απόδειξη μωρίας.

Ειδικά αμαρτήματα που έχουν σχέση με το δόγμα. Όλα αυτά είναι ηθικώς αδιάφορα και αποτελούν πρόβλημα της Εκκλησίας:

Απιστία

Αθεΐα

Ολιγοπιστία

Πνευματική αδιαφορία

Πνευματική άγνοια Δυστυχώς δεν εννοεί την αμορφωσιά αλλά την αδιαφορία προς τα θρησκευτικά πράγματα.

Βλασφημία

Αίρεση/ Σχίσμα

Αποδοχή αίρεσης

Συμπόρευση με αιρετικούς

Οικουμενισμός, δηλαδή ένωση όλων των χριστιανικών Εκκλησιών

Μασονία

Ψευδοπροφητεία

Επίσης:

Σατανισμός

Συμμετοχή σε σατανισμό

Επίκληση δαιμόνων

Και τα τρία αυτά αμαρτήματα μπορεί να παρακινούν σε βίαιες πράξεις. Σε τυχόν τέτοιες περιπτώσεις αναλαμβάνει ο νόμος.

Περίεργα αμαρτήματα:

Αργολογία ( άσκοπη φλυαρία, ανόητα λόγια)

Κουραστική μεν για τους άλλους αλλά ηθικώς αδιάφορη.

Μούτζωμα

Απλώς μη κόσμια χειρονομία.

Αιμομιξία παρά φύσιν

Πλεονασμός. Είτε γίνεται κατά είτε παρά φύσιν, για αιμομιξία πρόκειται.

Ομοφυλόφιλη αιμομιξία

Και εδώ πλεονασμός.

Μη σαρκική εγκράτεια στις γιορτές

Σεμνά, δηλαδή, όχι αποκτηνωμένα, να μην πέφτουμε στο φαΐ σαν τα γουρούνια. Ανήθικο βέβαια δεν είναι, άκοσμο όμως είναι. Εκτός αν εννοεί σεξουαλική εγκράτεια, οπότε περνάμε σε άλλο τομέα, όπου ο μη θρησκευόμενος ηθικός άνθρωπος είναι αδιάφορος.

Υπερηφάνεια

Πιο κάτω αναφέρεται η αλαζονεία και μάλλον αυτήν εννοεί. Η υπερηφάνεια, δηλαδή να διατηρεί κάποιος την αξιοπρέπειά του και να μη δέχεται να τον ταπεινώνουν είναι αρετή. Η ταπείνωση δεν είναι αρετή. Η μετριοπάθεια είναι. Τα έχουν κάπως μπερδέψει εδώ, καθώς η Εκκλησία ευνοεί την ταπεινότητα.

Διάλυση οικογενειών

Εννοεί το διαζύγιο άραγε; Ή την ενεργό συμμετοχή στη διάλυση μιας άλλης οικογένειας; Αν ισχύει το πρώτο, είναι ηθικώς αδιάφορο. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε εξαρτάται, αν πρόκειται για δυσλειτουργική οικογένεια, της οποίας τα μέλη τυραννιούνται μένοντας μαζί ή για κακόβουλη διάλυσή της. Στην τελευταία περίπτωση πρόκειται για ηθικά μεμπτή πράξη.

Συμπέρασμα: από τα 134 αμαρτήματα που ορίζει η ορθόδοξη Εκκλησία μας, τα 28 αποτελούν παραβατικές πράξεις και επισύρουν ποινές από την Πολιτεία. Είναι επίσης πράξεις που ο ηθικός και μη θρησκευόμενος άνθρωπος απορρίπτει.

34 αμαρτήματα επίσης είναι ηθικώς μεμπτές πράξεις που ο ηθικός και μη θρησκευόμενος απορρίπτει.

Σύνολο: 62 αμαρτήματα, τα οποία ο ηθικός άνθρωπος είτε είναι πιστός είτε είναι αγνωστικιστής ή άθεος τα απορρίπτει και συμφωνεί με την Εκκλησία. Ως εδώ καλά, υπάρχει πλήρης σύμπλευση.

Απομένουν 17 αμαρτήματα που έχουν σχέση με τη λίμπιντο και που δεν ενοχλούν κανένα φυσιολογικό άνθρωπο, 3 που θεωρούνται επικίνδυνα για το κύρος της Εκκλησίας και που ελάχιστοι τούς δίνουν σημασία, 15 που έχουν σχέση με το δόγμα και που είναι αδιάφορα για τους μη πιστούς, 8 που δεν έχουν σχέση με την ηθική, αλλά μπορεί να είναι κοινωνικό πρόβλημα και 7 περίεργα αμαρτήματα που παρουσιάζουν απλώς κάποιο ενδιαφέρον για όποιον έχει όρεξη να ασχοληθεί με αυτά.

Σύνολο: 50 αμαρτήματα που είναι αδιάφορα για τον μη θρησκευόμενο ηθικό άνθρωπο.

Θετικό βρίσκω το γεγονός ότι πιστοί και μη πιστοί συμπίπτουν στα περισσότερα κατά την Εκκλησία αμαρτήματα που οι μη πιστοί χαρακτηρίζουν ανήθικες πράξεις. Έτσι μπορούν και συμπορεύονται στη ζωή οι δυο πλευρές και συνεννοούνται, αντί να βγάζουν οι μεν τα μάτια των δε.

Όσο για τα υπόλοιπα 50 αμαρτήματα που αφήνουν αδιάφορους τους μη πιστούς, η πείρα έχει αποδείξει ότι τα περισσότερα από αυτά αφήνουν αδιάφορους και τους πιστούς. Οι φανατικά προσηλωμένοι πιστοί που καταδικάζουν ως αμαρτωλούς αυτούς που πχ αργολογούν ή κάνουν παρέα με καθολικούς είναι πολύ λίγοι και δεν μπορούν να επηρεάσουν την κοινωνία.

Και στο κάτω κάτω ποιος πιστός και ποιος μη πιστός δεν έχει κάνει στη ζωή του πονηρές σκέψεις; Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο.