Την
άλλη μέρα
βγήκε
ανύποπτος ο ήλιος
ή
έτσι έδειχνε τουλάχιστον,
φώτισε
τα καμένα,
κουφάρια
σπιτιών,
αυτοκινήτων,
δέντρων
κι
ανάμεσά τους
κουφάρια
ανθρώπων,
κορμιά
συρρικνωμένα στο μισό.
Η
φύση γύρω αγέρωχη,
λίγο
πιο πέρα
κελαηδούσαν
τα πουλιά,
η
θάλασσα γαλάζια,
το
κύμα έσκαγε γλυκά στην αμμουδιά
κι
ο ήλιος όλα τα αγκάλιαζε
με
τρυφερότητα.
Θύμωσα
λίγο,
αλλά
τώρα είμαι καλά,
μας
έλεγε η φύση,
καθώς
εμείς μαζεύαμε
κουφάρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου