Τη δεκαετία του ’50 ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος
και ο κόσμος χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα. Η Ευρώπη διαιρέθηκε σε δυτική και
ανατολική και ο γερμανικός λαός μοιράστηκε σε δύο αντίπαλα μεταξύ τους κράτη, τη
δυτική και την ανατολική Γερμανία. Το Ανατολικό Μπλοκ παίρνει την ονομασία
«Σιδηρούν Παραπέτασμα».
Μεταξύ
πολλών άλλων στη δεκαετία αυτή συνέβησαν και τα εξής πολύ σημαντικά γεγονότα:
Ο
πόλεμος της Κορέας (1950-1953)
Ο
πόλεμος στο Βιετνάμ ( Άρχισε το 1956)
Η
κρίση του Σουέζ (1956)
Η
κατάπνιξη της εξέγερσης στην Ουγγαρία και η εισβολή στη Βουδαπέστη σοβιετικών
στρατευμάτων (1956)
Ο
πόλεμος στην Αλγερία (1954-1962)
Η
Επανάσταση στην Κούβα (1953-1959)
Η
ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινής Αγοράς (1957).
Η
ανεξαρτητοποίηση πολλών αποικιών: Αλγερία, Καμπότζη, Λάος, Κονγκό, Λιβύη,
Σουδάν, Μαρόκο, Τυνησία, Γκάνα.
Το
1957 οι Σοβιετικοί στέλνουν πρώτοι σε τροχιά γύρω από τη Γη τον δορυφόρο Sputnik 1 και ο ανταγωνισμός ΗΠΑ και ΕΣΣΔ
εντείνεται. Την ίδια εποχή οι περισσότεροι Αμερικανοί διαθέτουν συσκευή
τηλεόρασης στα σπίτια τους.
Ήταν
μια ταραγμένη δεκαετία οπωσδήποτε και με πολλές ανατροπές.
Εμείς
που ζούσαμε στην περιφέρεια του δυτικού κόσμου προσπαθούσαμε να περάσουμε από
την υπανάπτυξη στην ανάπτυξη. Αυτό θα γίνει, αλλά δεν θα φανεί στη συγκεκριμένη
δεκαετία. Θα φανεί τα επόμενα χρόνια. Η μετανάστευση στο εξωτερικό και η αστυφιλία είναι τα νέα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο μας.
Όμως
παρά την ανέχεια και την υπανάπτυξη, οι νέοι άνθρωποι στην Ελλάδα δεν σταματούν
να ονειρεύονται. Υπάρχει εκεί έξω – κάπου
μακριά στην Ευρώπη και την Αμερική - ένας κόσμος παρδαλός, πλούσιος, όμορφος,
ξένοιαστος που ερωτεύεται, διασκεδάζει, τραγουδά και χορεύει, φορά κομψά ρούχα,
οδηγεί ακριβά αυτοκίνητα και χαίρεται τη ζωή του.
Οι
νέοι τον βλέπουν στον κινηματογράφο, στις φωτογραφίες των περιοδικών και των
εφημερίδων και τον ακούν να χοροπηδά και να τραγουδά στους δίσκους του πικ απ. Τους
ζαλίζει και τους μεθά αυτός ο κόσμος. Θέλουν τόσο πολύ να του μοιάσουν, αν
είναι δυνατόν να μπουν μέσα του, να γίνουν ένα με αυτόν. Ο πλανήτης μπορεί ακόμα
να ματώνει σε περιφερειακές συγκρούσεις που προκαλεί ο Ψυχρός Πόλεμος και στον
Τρίτο Κόσμο μπορεί να επικρατεί ασύλληπτη φτώχεια, όμως οι νέοι είναι νέοι και έχουν
ανάγκη από το όνειρο.
Ο
κινηματογράφος είναι η απόλυτη μαγεία. Οι μεγάλοι σταρ τούς θαμπώνουν με την
ομορφιά και την προσωπική τους γοητεία. Το ίδιο και οι διάσημοι τραγουδιστές.
Οι
νέοι τραγουδούν και χορεύουν τις μεγάλες επιτυχίες που έρχονται απέξω κι ας μην
ξέρουν ακριβώς τι λένε οι στίχοι των τραγουδιών.
Ας
αναφέρουμε ενδεικτικά μερικά τραγούδια της εποχής:
Renato Carosone
Chella la
Edith Piaf
Milord
Dean Martin
That’s amore
Elvis Presley
Blue suede shoes
Perry Como
Mi casa su casa
Fats Domino
Blueberry Hill
The Platters
Only you
The Platters
The great pretender
Tony Dallara
Come prima
Neil Sedaka
Oh! Carol
The Everly Brothers
Bye bye love
Harry Belafonte
Banana boat song
Είναι
όμως και οι εκθαμβωτικοί σταρ του κινηματογράφου που μαγεύουν τους νέους της
εποχής. Γι’ αυτούς θα μιλήσουμε στο δεύτερο μέρος.
Ωραίο και διαφωτιστικό το άρθρο σου. Μ' αρέσει που συνδυάζεις την ιστορία που είναι βαριά για την εποχή με ευχάριστα τραγούδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τα τραγούδια, όλα τα θυμάμαι εκτός απο 1-2 εξαιρεσεις. Οι γονείς μου (που είχαν επιβιώσει του Β' Π. Π.) το είχαν ρίξει στη χαρά και στο ξενόφερτο χορό. Ο Elvis Presley και οι λοιποί της εποχής του παιζόταν στο πικ απ (45άρια δισκάκια) συνεχώς. Χόρευαν οι δυό τους και όλοι τους οι φίλοι κάθε φορά που βρισκόντουσαν. Ο Dean Martin-Edith Piaf, Platters, ήταν οι αγαπημένοι της νονάς μου που χόρευε παθιάρικα μαζί με το ιστορικό "Put the blame on Mame" στη Τζίλντα. Το 1965 που ήμουνα 8 ετών έκανα τη πρώτη μου ηχογράφηση σε μπομπίνα με τη βοήθεια μεγαλύτερων ξαδελφων μου που περιείχε τα ιταλικά τραγούδια που αναφέρεις, συν πολλά άλλα. Μόνο τον Ελβις Πρίσλεϋ, τον Περι Κόμο και τον Μπελαφόντε, δεν μπορώ ν'ακούσω πιά. Οι άλλοι με συντρόφευαν στη παιδική μου ηλικία.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την αναδρομή. Περιμένω και το β' μέρος.
Έρχεται, Μαρίνα, και το δεύτερο μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφή