Σελίδες

31/10/11

Εκείνο


Έρχεται απαλά και αθόρυβα,  ύπουλα τις περισσότερες φορές. Έχει όμως και κάποιο τακτ. Δεν είναι  βίαιο ή απότομο, αντίθετα είναι τόσο απαλό και οι κεντιές που σου δίνει τόσο αραιές που τις δέχεσαι χωρίς να τρομάζεις. Αναστατώνεσαι βέβαια λίγο, αλλά γρήγορα ξαναβρίσκεις την ψυχραιμία σου.
Βλέπεις παραδείγματος χάριν ξαφνικά μια άσπρη τρίχα στα μαλλιά σου και ταράζεσαι. Παίρνεις το μήνυμα με ένα τρόπο πολύ ευγενικό: «Μόλις ξεκίνησα», σου λέει Εκείνο, «και είμαι καθ’ οδόν».

27/10/11

Τον είδαμε





Τον είδαμε.
Τον βλέπαμε εδώ και δεκαετίες, πότε με τις στολές του, πότε με την παραδοσιακή ενδυμασία του τόπου του, ένας όμορφος άνδρας στα νιάτα του που γερνώντας ασχήμαινε σιγά-σιγά και που στα τελευταία του είχε ένα βλέμμα περίεργο, βλέμμα παράφρονα.
Αντιφατικός και δυσερμήνευτος, με τη Δύση στραμμένη εναντίον του, στιγματισμένος με τη στάμπα του τρομοκράτη, δικτάτορας στη χώρα του. Μια πορεία από την έρημο και τις σκηνές των βεδουίνων  στην κορυφή της εξουσίας.

22/10/11

Μα τι κουβέντες είναι αυτές που λέμε;



 

«Θα σε σκοτώσω». «Θα σε λιώσω».  «Θα σε καρυδώσω». «Θα σε τσακίσω». «Θα σε σπάσω στο ξύλο». «Θα σε σφάξω στο γόνατο». «Θα σου κόψω τα πόδια». «Θα σου κόψω τη γλώσσα». «Θα σε πατήσω κάτω». «Θα σου βάλω τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι». «Θα σου σπάσω το κεφάλι». «Θα σου σπάσω τα μούτρα».  «Θα σου τα τρίψω στη μούρη». «Θα σου κάνω τα μούτρα κρέας».
«Άντε πνίξου!»
«Στα τσακίδια!»
«Στον αγύριστο!»
«Στα κομμάτια!»
«Θα του βγάλω τα μάτια».
«Τον ξέσκισα».
«Τον έκανα λουρίδες».
«Τον έφτυσα».
«Τον  ζεμάτισα».
«Τον έκαψα».
«Τον έθεσα εκτός μάχης».
«Έφτυσα αίμα».
«Κέρδισα με το σπαθί μου».
 «Βάζω το χέρι στη φωτιά».
«Τον θάψαμε».
«Έφαγε γροθιά στο στομάχι».
 «Τον ψήνει ζωντανό».
«Του άλλαξε την πίστη».
«Του ήπιε το αίμα».
«Πήρε το αίμα του πίσω».
«Πάτησε επί πτωμάτων».
«Τον έχει ευνουχίσει».
«Μαχαιρώματα πίσω από την πλάτη».
«Τρώνε τα κομμάτια τους».
«Τρώει ο ένας τον άλλον».
«Θα σε φάω ζωντανό».
«Φωτιά και τσεκούρι».
 «Δια ροπάλου».
«Δια πυρός και σιδήρου».
«Σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω».
«Σαν δαρμένο σκυλί».

Έτσι πολύ πρόχειρα συγκέντρωσα μερικές φράσεις που τις λέμε και τις ακούμε πολύ συχνά.  Φυσικά δεν τις εννοούμε στην κυριολεξία. Αν τις εννοούσαμε, αυτό θα σήμαινε ότι είμαστε θηρία ανήμερα, φτυστοί οι παλαιοί μας πρόγονοι που τις έλεγαν, τις εννοούσαν και τις έκαναν πράξη.

17/10/11

Η παθολογία του πολέμου


(Θουκυδίδη, Βιβλ. Γ΄, 82-84)

«...Τόσο σκληρή μορφή πήρε ο εμφύλιος πόλεμος και φάνηκε ακόμη σκληρότερος, επειδή ήταν ο πρώτος εμφύλιος που έγινε μεταξύ των Ελλήνων, γιατί αργότερα όλη σχεδόν η Ελλάδα ξέπεσε σε εμφυλίους πολέμους λόγω κομματικών διαφορών, ώστε σε κάθε πόλη οι αρχηγοί των δημοκρατικών καλούσαν σε βοήθεια τους Αθηναίους και των ολιγαρχικών τους Λακεδαιμόνιους.

14/10/11

Επιλεκτικές ευαισθησίες



 Υπάρχουν κάποιες ελευθερίες που σε μια δημοκρατία είναι αυτονόητες. Ανάμεσα σ’ αυτές η πιο σημαντική είναι νομίζω η προσωπική ελευθερία. Ωστόσο το κράτος σε συμφωνία με τους πολίτες έχει το δικαίωμα να την αφαιρεί από ορισμένα άτομα, όταν αυτά παραβιάζουν το νόμο. 

9/10/11

"Εξεμέτρησε τον βίον"

 
                             Ίγκμαρ Μπέργκμαν: "Η Έβδομη Σφραγίδα"

Κάθε φορά που μαθαίνω ότι κάποιος πέθανε, στέκομαι μετέωρη για λίγες στιγμές. Αυτός, σκέφτομαι, δεν συμμετέχει πια σ’ αυτό που λέμε ζωή. Είναι μια παράξενη αίσθηση. Επειδή αυτό που συμβαίνει είναι παράξενο και η γλώσσα μας δεν μπορεί και δεν θέλει να το διατυπώσει με ακρίβεια.

5/10/11

Το κράτος-πατέρας


Θα ήθελα πάρα πολύ να ζούσα σε μια χώρα, όπου το κράτος  ενδιαφέρεται σοβαρά για τον πολίτη.  Που φροντίζει να κάνει εύκολη τη ζωή του, δεν τον αντιμετωπίζει με καχυποψία, δεν τον αφήνει στο έλεος των κακοποιών και των κερδοσκόπων, δεν τον τυραννά με ατελείωτη γραφειοκρατία. Που τον προστατεύει, προσέχει την υγεία του, φροντίζει τα παιδιά του, σέβεται την αξιοπρέπειά του και τον νοιάζεται, όταν είναι  ηλικιωμένος και ανήμπορος.
Θα ήθελα πάρα πολύ να ζούσα σε μια χώρα, όπου οι πολίτες στην πλειοψηφία τους  εμπιστεύονται το κράτος,  πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν, αρνούνται εκ πεποιθήσεως να παραβούν το νόμο, δεν καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία, έχουν ήρεμη συμπεριφορά και σταθερή συνείδηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών τους.

1/10/11

Ανήλικοι εγκληματίες



Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο δεκαπεντάχρονος Peter A. καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, χωρίς δυνατότητα να βγει ποτέ από τη φυλακή. Είχε πάρει μέρος σε μια ληστεία, κατά τη διάρκεια της οποίας δύο άνθρωποι δολοφονήθηκαν. Η δική του συμμετοχή σ’ αυτή την εγκληματική πράξη ήταν ότι είχε κλέψει το βαν που χρησιμοποιήθηκε στη ληστεία και ότι βρισκόταν μέσα σ’ αυτό, όταν διαπράχθηκαν οι φόνοι. Ωστόσο δικάστηκε και καταδικάστηκε για διπλή δολοφονία.