Λίγο πριν ξεψυχήσει η Ελεονόρα, χρόνια φαγωμένη από την αρρώστια και σκιά του παλιού εαυτού της, ήρθε ο Άγγελος του Θανάτου και στάθηκε από πάνω της.
-Κουράγιο, Ελεονόρα, της είπε, σε λίγο θα σε πάρω αποδώ.
Οι άλλοι που παράστεκαν γύρω γύρω δεν είδαν φυσικά τίποτα και νόμισαν ότι η άρρωστη παραμιλούσε. Αλλά η Ελεονόρα μιλούσε με τον Άγγελο.
-Πού θα με πας; τον ρώτησε.
-Θα σε πάω στο τίποτα, είπε ο Άγγελος.
Τότε εκείνη άρχισε να κλαίει και να λέει :
-Σ’ όλη μου τη ζωή έζησα τίμια και υπέφερα πολλά. Νόμιζα λοιπόν πως τώρα που ήρθε η ώρα μου, θα πήγαινα στις αγκάλες του Κυρίου.
Ο Άγγελος τής απάντησε :
-Ελεονόρα, μη γίνεσαι αχάριστη. Τόσα χρόνια ήσουν στις αγκάλες του Κυρίου. Δεν μπορείς όμως να μείνεις αιώνια εκεί. Είναι κι άλλοι που περιμένουν τη σειρά τους.
-Και ο Παράδεισος, η Κόλαση; ρώτησε αυτή. Ψέματα ήταν όσα μας έμαθαν οι παλαιότεροι;
Τότε ο Άγγελος χαμογέλασε και είπε:
-Ελεονόρα, σ’ όλη σου τη ζωή υπήρξες τυφλή. Τώρα πεθαίνεις από τη φριχτή αρρώστια σου κι ακόμα δεν κατάλαβες ποιος είναι ο Κύριος, στο βασίλειο του οποίου καταναλώθηκες.
Η Ελεονόρα άνοιξε διάπλατα τα μάτια και κοίταξε με τρόμο τον Άγγελο.
-Ναι, είπε αυτός, σωστά μάντεψες. Αλλά μη φοβάσαι, γιατί έφτασες πια στο τέλος.
Σήκωσε τη ρομφαία του και με μια γρήγορη σπαθιά έκοψε την ψυχή της και την πήρε μαζί του στην ανυπαρξία.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαίτη, ξύπνησες τις φοβίες για το τι θα μας συμβεί μετά...... φοβίες που όλοι έχουμε αλλά τις αντιμέτωπίζουμε διαφοτικά.Μου άρεσε και η άποψη της AKG , που με τα παραπανω επίθετα χαρακτηρισε τη πίστη που εξαγοράζει ......τον παράδεισο .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό όμως που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω είναι το πως μπορείς να μάθεις τον κόσμο να σκέφτεται.Το μυαλό μας , η σκέψη μας , είναι τα μόνα που κομμάτια του εαυτού μας που είναι ελεύθερα ( εκτός κι αν παρέμβει επιστήμη - ιατρική ).Όσο κι αν η οικογένεια ή η κοινωνία μας καθοδηγήσουν τον τρόπο σκέψης , πάντα δεν υπάρχει και μιά μικρή , απειροελάχιστη αμφιφολία ότι ίσως υπάρχει κι άλλη αποψη ;ίσως τα πραγματα είναι κάπως διαφορετικά;ίσως αυτός που μας καθοδηγεί δεν βλέπει όλες τις οπτικές γωνίες;
ΣΥΓΝΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟ " ΔΙΑΦΟΤΙΚΑ" ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝανά,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτός που διατηρεί έστω μια απειροελάχιστη αμφιβολία ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά και όχι όπως αυτός νομίζει, έχει τη σκέψη του ελεύθερη. Υπάρχουν άλλοι που είναι απόλυτα πεισμένοι ότι έτσι έχουν τα πράγματα, όπως αυτός νομίζει. Με αυτούς βέβαια δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης.
Μεταξυ μας, απο την αιωνιοτητα θα προοτιμουσα την ανυπαρξια, αν και ουτε η μια ουτε η αλλη μπορουν να κατανοηθουν στα περιορισμενα πλαισια του εδωνα - Ειναι, που θα ελεγε κι ο κ. Χαϊντεγκερ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχω την εντυπωση οτι η ανυπαρξια ως απολυτη ελλειψη και η αιωνιοτητα ως απολυτη πληροτητα εινασι εξισου απροσδιοριστες.
Οποτε το καλυτερο που εχει να κανει κανεις ειναι να υπαρξει τουλαχιστον εν ζωη, σαν να δινει λογο σε μια αιωνιοτητα περαν της ζωης...
Αυτο τουλαχιστον βοηθαει στο να μην ταξιδεψουμε στο Τιποτα ενω ακομα παραμενουμε δυνητικα στο κατι τις...
Λευτέρη, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Οι έννοιες "μηδέν" και "άπειρο" είναι ακατάληπτες για τον ανθρώπινο νου, για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούμε να έχουμε την αντίστοιχη εμπειρία τους. Κατασκευάζουμε βέβαια τις λέξεις, αλλά είναι κούφιες, από μέσα δεν υπάρχει τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή