Ο Γοδεφρείδος, ετών εξήντα πέντε, έζησε μια πολυτάραχη ζωή.
Τώρα παροπλισμένος διηγείται σ’ αυτούς που έρχονται να τον ακούσουν, τα πάθη και τις περιπέτειες, τους κινδύνους, τους έρωτες, τις δολοπλοκίες, τις μηχανορραφίες, τις ταραχές και τις ηδονές του.
Ιδίως οι νέοι, τι καλό ακροατήριο που είναι.
Τον ακούν με μάτια διψασμένα και υγρά κι η φαντασία τους οργιάζει.
Κι ο Γοδεφρείδος, όχι, ψέματα δε λέει. Δεν παραλείπει τίποτα και δεν προσθέτει. Είναι αυθεντικός.
Τις νύχτες, όταν μένει μόνος, παίρνει τη λάμπα και πάει στον καθρέφτη.
-Γοδεφρείδε, λέει στον εαυτό του, τι γρήγορα που γέρασες. Και τι καλά που θα ήταν να γύριζε επάνω κάτω ο χρόνος, να ξαναζούσες από την αρχή τις περιπέτειές σου.
Όμως εδώ, όταν μιλά στον εαυτό του, ο Γοδεφρείδος ψεύδεται.
Γιατί η αλήθεια είναι πως τίποτε δεν έζησε σε ευτυχισμένη ένταση. Τα πάθη και τα μίση, οι έρωτες κι οι ηδονές του έγιναν όλα μέσα σε μια ομίχλη θλιβερή, αποπνιχτική.
Αχ, λέει ο ψεύτης Γοδεφρείδος στο είδωλό του, αχ, λέει και νοσταλγεί.
Και ο ανόητος δεν σκέφτεται πως κι αν ακόμα γύριζε επάνω κάτω ο χρόνος, με το που θα ξαναφτιαχνότανε το σκηνικό, θα ξεκινούσε αθόρυβα απ’ τον ορίζοντα η ομίχλη να τον κατακαλύψει.
Το πάθος και τα λάθος (τα "αρσενικά" ουδέτερα σε -ος, όπως τα επισημαίνω μνημονοτεχνικά σε όσους ξένους σπουδάζουν την ελληνική γλώσσα κι αγανακτούν με αυτήν τη δύσκολη κατηγορία ουσιαστικών και τα μπερδεύουν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκεφτόμουν, Καίτη , ότι με το πέρασμα του χρόνου η έκφραση της αρσενικής αντίληψης για τη διαιώνιση της ναρκισσιστικής εμπειρίας οδηγεί κάποιους άντρες στην αγωνία του Ντόριαν Γκρέι, αλλά της ανδρικής πλειοψηφίας η ενεργητική, έως κυνηγετική, δραστηριότητα δε μειώνεται εξαιτίας της ομίχλης.
Στις γυναίκες αντίθετα, έχει μεν ως αποτέλεσμα την έκρηξη των αισθητικών χειρουργικών κλινικών και μεθόδων, αλλά η ουσιαστική ενεργητική δραστηριότητα γίνεται στεγνή κοσμετική καταναλωτική καθήλωση και μεταφέρεται σε χώρους defile de mode για άρδην αυτοκατανάλωση.
Και γίνεται η ίδια η ομίχλη!
(Εκτός αν είσαι η Μονρόε ή η Ντυράς.)
Ο "Γοδεφρείδος" σου μου έκανε κάτι σε γράδο της Γιν ή Γιανγκ ποσόστωσης της ματαιοδοξίας μας.
Πολύ όμορφο κείμενο!
"το" λάθος (ο δαίμων...)
ΑπάντησηΔιαγραφήAKG,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γοδεφρείδος, όπως σωστά διείδες, είναι άφυλος.Δεν τον ενδιαφέρει ούτε το κυνήγι ούτε η αναδόμηση. Απλώς νοσταλγεί. Μόνο που έχει ξεχάσει την ομίχλη.
Πολύ γνωστή αυτή η ομίχλη. Πάντα έχω την αίσθηση ότι είναι ένα preview αυτής της νοσταλγίας. Κάποιοι θα το βάπτιζαν σύμπτωμα καταθλιπτικής διαταραχής προσωπικότητας, κάποιοι συναίσθηση της θνητής μας φύσης. Προτιμώ την ομίχλη σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή, Νάνσια, έχω μια αδυναμία στην ορολογία της ψυχιατρικής, θα το έλεγα σύμπτωμα καταθλιπτικής διαταραχής προσωπικότητας. Ο Γοδεφρείδος όμως ζει στο μεσαίωνα και είναι και αγράμματος. Επομένως αυτό που νιώθει, δεν ξέρει πώς αλλιώς να το πει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ζούσε σήμερα ο Γοδεφρείδος, θα έκανε τις γνωστές συνεδρίες για να συνέλθει από την κατάθλιψή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήο χρόνος πίσω δεν γυρνά,
ΑπάντησηΔιαγραφήέρχεται λοιπόν σήμερα ο Γοδεφρείδος
και λέει μια ιστορία
αν η ιστορία είναι βιωμένη, καλά
αν είναι επινοημένη, πάλι καλά
έτσι και αλλιώς
αυτή διεκδικεί την αληθινότητά της μέσα στη μνήμη
κι αν η ομίχλη πρέπει να ξεχαστεί,
ο ουρανός καθαρίζει από μέσα..
Ανώνυμε, όλες οι επινοημένες ιστορίες είναι βιωμένες. Ποια ιστορία μπορεί να βγει από το πουθενά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γοδεφρείδος και η ομίχλη του κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες φορές όχι.
Πώς θα μπορούσε κάποιος με πάθος για την ζωή, τους ανθρώπους, τα όνειρα και τους εφιάλτες του (γιατί και αυτοί έχουν μερίδιο στην ευτυχία μας) να βιώνει την "ευτυχισμένη ένταση", όταν νομοτελειακά αυτή χωρίζεται στις πολυσχιδείς δραστηριότητές του? Θωρώντας με νοσταλγία ένα πάθος, συνήθως κάπου ξεχνάμε ένα άλλο μίσος, αναπολώντας μία ηδονή συνήθως ξεχνάμε ότι μας ρούφηξε ένας έρωτας...δεν ξέρω αν λέγεται ομίχλη τελικά ή ακόρεστη όρεξη για ζωή - σε όλες τις δυνατές και πιθανές της εκφάνσεις...έλα όμως που δεν προλαβαίνουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό νομίζω είναι η θλίψη μας: το "λίγο ακόμα"...
Κι όμως, Ελίνα, εγώ τουλάχιστον πιστεύω ότι υπάρχει ευτυχισμένη ένταση που έχει άμεση σχέση με την ακόρεστη όρεξη για ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ομίχλη είναι ένα άλλο αξεσουάρ της.
Όσο για το χρόνο, κοίτα να μη σου φύγει τόσο γρήγορα.Αυτό τουλάχιστον θα σε συμβούλευε ο Γοδεφρείδος.