Σιγή

 

Το νιώθεις  από την απέραντη σιγή.

 

 Κανένα τρίξιμο

ή βόμβος μακρινός

ή μια φωνή στο βάθος του ορίζοντα,

το νιώθεις

ότι σήμερα είναι μια μέρα

διαφορετική.

 

Κάπου υπάρχουν βέβαια οι άνθρωποι

με τον γνωστό τους θόρυβο,

δεν είναι δύσκολο να φανταστείς

τον σαματά τους,

τα τρανταχτά τους γέλια

και τα ευφυολογήματά τους.

 

Και το ρολόι στον τοίχο

αμείλικτο

μετρά στιγμή με τη στιγμή τον χρόνο,

αδιάφορο για εορτές και πανηγύρεις,

ψυχρό και αμετάκλητο μετρά

μέρες που έρχονται

και μέρες που παρέρχονται,

θορύβους, κρότους και ψιθυρισμούς,

ζωές που φθίνουν

και γιορτές που τελειώνουν.

 

Ο ήλιος έδυσε.

 

Ανέτειλε ο νέος ήλιος

και θρυμματίστηκε η σιγή.

Πάλι, ξανά ο αγώνας

για το μεγάλο Τίποτα.