Τρεις τρόποι για να αποχτήσει η ποίηση τη χαμένη αξία της

 

 

Είναι γνωστό τοις πάσιν ότι ποιητικές συλλογές δεν αγοράζει πλέον κανείς. Οι ποιητικές συλλογές μόνο χαρίζονται.

 

Ο δεχόμενος το δώρο αυτό χαμογελά υποχρεωμένος και λέει πολλά ευχαριστώ στον ποιητή δωρητή, ενώ μέσα του σκέφτεται πώς θα το ξεφορτωθεί με κάπως κομψό τρόπο. Ένας τέτοιος τρόπος είναι να το χαρίσει κι αυτός με τη σειρά του σε κάποιο παιδάκι που θα το μουτζουρώσει αμέσως με τις μπογιές του.

 

Ας το πάρουμε απόφαση. Σε μια χώρα που ένας στους τρεις γράφει ποιήματα και οι άλλοι δύο δεν ανοίγουν ποτέ βιβλίο, το μέλλον της ποίησης διαγράφεται σκοτεινό.

 

Ας μην απελπιζόμαστε ωστόσο. Υπάρχουν λύσεις. Προσωπικά έχω σκεφτεί τρεις, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες. Δεν εννοώ πάντως να δέρνουμε όσους δεν διαβάζουν ποιήματα. Υπάρχουν κι άλλες λύσεις πιο διπλωματικές και πιο πολιτισμένες.

 

Πρώτη λύση: Βραβεύουμε τους συλλέκτες ποιητικών συλλογών. Οι ποιητές δεν χρειάζεται να βραβευτούν, αυτοί είναι ταγμένοι να γράφουν ποιήματα. Αλλά οι συλλέκτες είναι μια άλλη, πολύ εκλεκτή κατηγορία. Οι άνθρωποι πετάνε τα λεφτά τους και αγοράζουν οποιαδήποτε ποιητική συλλογή εκδοθεί. Μερικοί μάλιστα αγοράζουν όλα τα αντίτυπα της συλλογής, με αποτέλεσμα οι ανταγωνιστές τους να μην μπορούν να έχουν ούτε ένα αντίτυπο.

 

Τεράστιες κούτες με ποιητικές συλλογές στοιβάζονται στα υπόγειά τους και οι συλλέκτες περήφανοι ενημερώνουν τη σχετική Επιτροπή που έχει επί τούτου συσταθεί για τα νέα αποκτήματά τους.

 

Στο τέλος του χρόνου η Επιτροπή Συλλεκτών ποιητικών συλλογών απονέμει τα βραβεία της στους δέκα καλύτερους συλλέκτες. Τα βραβεία είναι πλουσιοπάροχα, διότι ποιος συλλέκτης είναι τόσο βλάκας, ώστε να αγοράζει αφειδώς βιβλία με ποιήματα που ποτέ δεν θα διαβάσει, αν δεν έχει κάποιο όφελος;

 

Είναι λοιπόν χρηματικά βραβεία που ισοσκελίζουν κάπως τα έξοδα αγοράς, αλλά είναι και η φήμη που συνοδεύει έκτοτε τους βραβευθέντες συλλέκτες, η δημοσιότητα, οι υψηλές γνωριμίες και σχέσεις και - πού ξέρεις; - η είσοδος στην πολιτική και μια λαμπρή στη συνέχεια πολιτική καριέρα.

 

Οι ποιητές ας γράφουν εν τω μεταξύ τα ποιήματά τους, αφού έχουν τόση όρεξη.

 

Δεύτερη λύση:

Αυτή είναι λίγο ζόρικη. Η κυβέρνηση απαγορεύει τη συγγραφή και την έκδοση ποιημάτων. (Εδώ υπάρχει σχέδιο, θα το δείτε παρακάτω). Σε μια εποχή που η τεχνολογία τρέχει ραγδαία, η χώρα δεν έχει ανάγκη από νεφελώδεις ποιητές αλλά από πρακτικούς ανθρώπους που θα ξέρουν να χειρίζονται τα δαιδαλώδη ηλεκτρονικά μηχανήματα και από άριστους οικονομολόγους που θα έχουν την ικανότητα να οραματίζονται το μέλλον και να σχεδιάζουν τα σωστά οικονομικά προγράμματα προς όφελος της χώρας και των πολιτών. Οι ποιητές είναι κηφήνες που αερολογούν αποψιλώνοντας τα πολύτιμα δάση μας για την παραγωγή χαρτιού που θα φιλοξενήσει την ατέλειωτη και ανεξήγητη γκρίνια τους.

 

Απαγορεύεται επομένως η έκδοση ποιητικών συλλογών και ανθολογιών. Αποσύρονται όλα τα βιβλία που περιέχουν ποιήματα. Αν συλληφθεί πολίτης να διαβάζει ποιήματα ή ακόμα χειρότερα να γράφει ποιήματα, περνά από δίκη και μένει στη φυλακή για ένα δυο χρονάκια.

 

Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει. Αρχικά πορείες, διαμαρτυρίες, ξύλο με την αστυνομία, φωτιές, συλλήψεις και τα λοιπά γνωστά. Μετά θα αδειάσουν όλα τα βιβλιοπωλεία από βιβλία ποιημάτων που θα τρέξει ο κόσμος να αγοράσει, πριν τεθεί σε ισχύ ο νόμος. Τα ποιήματα θα φυλαχτούν σε ασφαλή μέρη, οι δε ποιητές θα ξεσπαθώσουν και θα γράψουν τα ωραιότερα ποιήματα της ζωής τους. Θα κυκλοφορούν λαθραία από χέρι σε χέρι και θα απαγγέλλονται σε μυστικές συναντήσεις με δάκρυα στα μάτια.

 

Όλοι οι πολίτες πλην ελαχίστων αναίσθητων θα διαβάζουν ποιήματα στα κρυφά, θα τα αποστηθίζουν και θα τα ψιθυρίζουν  στο αφτί του διπλανού τους στα παγκάκια μέσα στα πάρκα και στις πλατείες, στα καφέ, στα μπαρ, στις ταβέρνες, ακόμα και στα μπουζουξίδικα. Πλήθος νέων ποιητικών συλλογών σε μορφή χειρογράφων κυρίως  θα κυκλοφορεί λαθραία από χέρι σε χέρι.

 

Μετά από τρία χρόνια η κυβέρνηση θα άρει τον νόμο, όπως το είχε σχεδιάσει εξάλλου από πριν, και τότε… ω, τότε θα γίνει ο μεγάλος χαμός!

 

Τα πλήθη έξαλλα θα βγουν στους δρόμους κραδαίνοντας τα χειρόγραφα ποιήματα που έχουν με κίνδυνο αποχτήσει, θα ξεκινήσουν αμέσως οι εκδόσεις και ο κόσμος θα αγοράζει ποιητικές συλλογές με το κιλό, θα πραγματοποιούνται ποιητικές εκδηλώσεις σε στάδια, σε πλατείες, σε δρόμους, σε πάρκα, σε μαγαζιά, παντού τέλος πάντων και τρεις στους τρεις Έλληνες θα διαβάζει μανιωδώς ποίηση. Επίσης τρεις στους τρεις Έλληνες θα γράφει πυρετωδώς ποιήματα.

 

Αναγέννηση! Η ποίηση θα αναδυθεί από τις στάχτες της και για τα επόμενα 20-30 χρόνια θα θριαμβεύει στις καρδιές μας. Μετά θα υπάρξει κάποια κόπωση, αλλά ως τότε βλέπουμε.

 

Τρίτη λύση και τελευταία:

Το κόλπο του Καποδίστρια με τις πατάτες.

Ειδικές εξασκημένες ομάδες στρατού ξηράς, θαλάσσης και αέρος θα κάνουν διαρρήξεις σε όλα τα βιβλιοπωλεία και θα κλέβουν βιβλία με ποιήματα. Μόνο βιβλία με ποιήματα. Τα άλλα δεν θα τα πειράζουν. Η λεία τους θα αποθηκεύεται σε ειδικούς χώρους, όπου κανείς δεν θα έχει πρόσβαση πλην του υπουργού Παιδείας.

 

Στην αρχή ο κόσμος θα εκπλαγεί, όμως σιγά σιγά θα αρχίσει να υποψιάζεται ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει εδώ. Στις παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών θα γίνεται πανζουρλισμός και όλοι καλού κακού θα αγοράζουν το σχετικό βιβλίο, πριν εξαφανιστεί από την αγορά. Στα βιβλιοπωλεία που ακόμα δεν έχουν διαρρηχθεί ή που μόλις έχουν παραλάβει μια νέα ποιητική συλλογή ο κόσμος θα κάνει ουρές περιμένοντας υπομονετικά στον ήλιο ή στη βροχή να έρθει η σειρά του να αγοράσει το πολύτιμο αντίτυπο.

 

Τι κρύβεται επιτέλους μέσα στις σελίδες του και κάποιοι θέλουν να το κλέψουν; Θα το ξεφυλλίσουν με προσοχή και θα διαβάσουν τα σχετικά ποιήματα. «Μα πρόκειται για αριστουργήματα!» θα αναφωνήσουν στο τέλος, «πρόκειται για ανεκτίμητο θησαυρό! Τώρα εξηγούνται οι κλοπές. Κάποιοι εξυπνότεροι από μας το έχουν καταλάβει. Η ποίηση είναι μεγαλειώδης τέχνη!»

 

Ο κόσμος θα αρχίσει με μανία να διαβάζει ποιήματα, ενώ οι κλοπές θα συνεχιστούν για αρκετό καιρό, μέχρι να συνειδητοποιήσουν όλοι την ανεκτίμητη αξία της ποίησης.

 

Κατόπιν τα κλαπέντα βιβλία θα διανεμηθούν στους φτωχούς συμπολίτες μας που δεν θα έχουν την πολυτέλεια να αγοράσουν μια ποιητική συλλογή και θα προτιμήσουν αντ’ αυτής να αγοράσουν πατάτες.

 

Εξάλλου το ποθούμενο αποτέλεσμα θα έχει συντελεσθεί. Ο κόσμος θα έχει αγαπήσει την ποίηση και οι ποιητικές συλλογές θα πωλούνται πλέον ακριβά λόγω της μεγάλης ζήτησης.

 

Πόσο θα κρατήσει αυτό είναι άγνωστο. Αλλά εν τω μεταξύ θα έχουν βρεθεί και άλλα κόλπα νέα για προσέλκυση του αναγνωστικού κοινού της ποίησης.