31. Ιστορίες με δαίμονες ("Ένα παιδί μεγαλώνει στα Ταμπακαριά")

 

 

Ο δάσκαλός μας κάνει ό,τι θέλει, επειδή είναι ο διευθυντής του σχολείου. Η παλιά μας δασκάλα όμως, η κυρία Άννα, ήταν πολύ καλή. Αυτή δεν μας μάλωνε, είχε υπομονή και μια φορά που ήμουν άταχτη, με σήκωσε όρθια στον τοίχο, αλλά εγώ συνέχισα να είμαι άταχτη και πήγαινα βηματάκι-βηματάκι πάνω κάτω στον τοίχο . Αυτή με κοίταζε αυστηρά, αλλά δεν μου έλεγε τίποτα και τότε εγώ ντράπηκα και σταμάτησα να πηγαινοέρχομαι.

 

Η κυρία Άννα είναι ιεραποστολίτισσα και όλο για τον Θεό μάς μιλούσε και για τους δαιμονισμένους που τους πάνε σε ένα μοναστήρι έξω από την πόλη και τους κάνει καλά ένας καλόγερος. Και πιο πολύ μου έκανε εντύπωση μια ιστορία που μας είχε πει για μια δαιμονισμένη που την πήγαν στην εκκλησία του μοναστηριού και ο καλόγερος προσπαθούσε να βγάλει τον δαίμονα από μέσα της, αλλά αυτός δεν έβγαινε και έβριζε τον καλόγερο, μέχρι που αυτός κάτι έκανε, είπε τη σωστή προσευχή και τότε ο δαίμονας βγήκε από τη γυναίκα την ίδια στιγμή κι έσπασε το τζάμι ενός παραθυριού και εξαφανίστηκε.

 

Όλο τέτοια μας έλεγε, ήθελε να μας μιλά συνέχεια για δαίμονες και για δαιμονισμένους. Μου έκαναν εντύπωση αυτές οι ιστορίες, αλλά δεν φοβόμουν. Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου μού λένε ότι όλα αυτά είναι ανοησίες.

 

Όμως η κυρία Άννα ήταν πάντα ήρεμη και καλή μαζί μας και την αγαπούσαμε.

***

Στη φωτογραφία: Κουμ Καπί, 1950

(Συνεχίζεται)