Ο άλλος Μίκης Θεοδωράκης

 

 

Όταν λέμε «Μίκης Θεοδωράκης», ο νους μας πάει αυτόματα στα μεγάλα επαναστατικά τραγούδια του που με αυτά σείονταν ολόκληρη η Ελλάδα. Δεν θα τα αναφέρουμε εδώ, είναι πασίγνωστα και πολύ αγαπημένα.

 

Βέβαια, όταν ήρθε στην Ελλάδα και ξεκίνησε την καριέρα  του που σύντομα τον απογείωσε, τα τραγούδια του που έγιναν επιτυχίες δεν ήταν επαναστατικά. Ας θυμηθούμε μερικά:

 

Η μυρτιά

Απρίλη μου ξανθέ

Απαγωγή (θα πάρω μια βαρκούλα…)

Η Μαργαρίτα, η Μαργαρώ

Είχα φυτέψει μια πορτοκαλιά

Βάρκα στο γιαλό

Στρώσε το στρώμα σου για δυο

Πάνω στην άμμο την ξανθή.

 

Ωραία τραγούδια που ο κόσμος τα αγάπησε αμέσως και τα τραγούδησε κατά κόρον. Τραγούδια που η εποχή τα δέχτηκε ευχαρίστως, γιατί δεν έφερναν τίποτε νέο και επαναστατικό, συνέπλεαν κατά κάποιο τρόπο με το πνεύμα της εποχής, αλλά ήταν όμως πολύ όμορφα.

 

Όταν ο Θεοδωράκης στερεώθηκε στην ψυχή του κόσμου, τότε άρχισε να προωθεί τα επαναστατικά του τραγούδια, αρκετά από τα οποία ήταν μικρά αριστουργήματα (ας θυμηθούμε πχ το Μαουτχάουζεν. Το Άξιον Εστί, αν και χρονολογικά ανήκει στην ίδια εποχή, έγινε ευρύτερα γνωστό μετά την πτώση της χούντας).

 

Για να μη μακρηγορώ, ο Μίκης Θεοδωράκης είναι εντυπωμένος στο μυαλό μας ως μεγάλος μουσικοσυνθέτης που συνέθεσε θούριους και πολύ όμορφα επαναστατικά-πολιτικά τραγούδια. Δηλαδή ένας στρατευμένος καλλιτέχνης.

 

Αλλά όσο περνούν τα χρόνια και τα πολιτικά του τραγούδια κατακαθίζουν στη μνήμη μας, έρχονται στην επιφάνεια τα υπέροχα τραγούδια του, τα μελωδικά και τόσο τρυφερά, που μας δείχνουν έναν άλλον Θεοδωράκη, έναν εξίσου σπουδαίο ή και σπουδαιότερο συνθέτη.

 

Και σε αρκετά από αυτά τα τραγούδια θα συναντήσουμε εμμέσως πολιτικά μηνύματα, αλλά δεν είναι αυτά που μας συγκινούν. Είναι η μελωδία τους. Κι αν κατά καλή τύχη τραγουδά και ο ίδιος ο συνθέτης με εκείνη τη βαθιά, ονειρική φωνή του, τότε περνάμε σε άλλους κόσμους, τότε πραγματικά χανόμαστε μέσα το τραγούδι του.

 

Ας αναφέρω μερικά:

 

Όμορφη πόλη

Χάθηκα

Αστέρι μου, φεγγάρι μου

Δακρυσμένα μάτια

Δρόμοι παλιοί

Στα περβόλια

Μοιρολόι της βροχής

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

Χρυσοπράσινο φύλλο