Λουξώριος, 81. "Το άγαλμα που ιδρώνει"

 

Στη μέση του Ιλίου φτιαγμένοι από μάρμαρο της Πάρου

στέκονται ο Φρύγιος Έκτορας και ο Αχιλλέας ο Έλληνας,

ο ένας απέναντι στον άλλον.

Του Πριαμίδη όμως το άγαλμα το περιλούζει αληθινός ιδρώτας,

τον ψεύτικο Αχιλλέα ο φτιαχτός Έκτορας φοβάται.

Δεν ξέρω τι θαύματα τα Τάρταρα έφεραν στην εποχή μας.

Πιστεύω πως είτε οι θεοί γυρίζουν πίσω τις ψυχές, αφού έχουν πεθάνει,

είτε μια τέχνη αξιοθαύμαστη μπορεί να μεταλλάξει το νόμο της αβύσσου.

Όμως, αν δεν συμβαίνει τίποτε από αυτά,

σίγουρα στέκεται  μαρμάρινος ο Έκτορας

και μαρτυρεί το θάνατό του με δέος ζωντανό.

 

 

Ilion in medium Pario de marmore facti

stant contra Phrygius Hector vel Graius Achilles.

Priamidis statuam sed verus sudor inundat

et falsum fictus Hector formidat Achillem.

Nescio quid mirum gesserunt Tartara saeclo.

Credo quod aut superi animas post funera reddunt

aut ars mira potest legem mutare barathri.

Sed si horum nihil est, certus stat marmoris Hector

testaturque suam viva formidine mortem.

Μετάφραση στα ελληνικά: Καίτη Βασιλάκου.