Είμαστε
ποιητές σημαίνει
δεν
γελάμε,
παίρνουμε
πάντα τη ζωή
πολύ
στα σοβαρά,
χτυπιόμαστε
ατελείωτα
από
την οδύνη,
με
συγκατάβαση παρατηρούμε
τους
απλούς ανθρώπους.
Το
μεσημέρι
τρώμε
σκεφτικοί τα παϊδάκια μας,
ύστερα
ατενίζουμε τον ουρανό
ψάχνοντας
σπάνιες λέξεις
για
το επόμενό μας ποίημα.
Όταν
αφοδεύουμε,
διαβάζουμε
ποιήματα των συναδέλφων μας,
ρίχνουμε
ενίοτε στη λεκάνη
την
ηδονή μας που έφυγε χαράμι,
έπειτα
βγαίνουμε για βόλτα,
συναντάμε
τους ομοίους μας
και
ανταλλάσσουμε απόψεις.
Τις
νύχτες μάς παίρνει ο ύπνος στη στιγμή.
Η
οδύνη μπορεί να περιμένει ως αύριο,
όταν
θα γράψουμε το νέο ποίημά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου