7. Πολιτική ("Ένα παιδί μεγαλώνει στα Ταμπακαριά")

 

1.    

 

Ο μπαμπάς μου είναι δημόσιος υπάλληλος και διαβάζει την Καθημερινή. Ο Φαρούκ από δίπλα διαβάζει την Απογευματινή και οι Παπαδάκηδες μια εφημερίδα που τη λένε Αυγή. Εμένα η Καθημερινή δεν μου αρέσει, είναι πολύ βαρετή εφημερίδα, η Απογευματινή του Φαρούκ είναι καλύτερη, έχει πολλές φωτογραφίες και δείχνει και τις ωραίες κοπέλες που θέλουν να γίνουν Σταρ Ελλάς, τις έχει όλες με μαγιό και είναι πολύ όμορφες.

 

Μια μέρα που η μαμά έπινε καφέ με την κυρία Σοφία και μιλούσαν για τη νέα Σταρ Ελλάς που είχε βγει, σκέφτηκα πως έχει παντού ωραίες κοπέλες, αλλά κανείς δεν τις ξέρει, γιατί δεν είναι διάσημες. Βρήκα πολύ σπουδαία αυτή τη σκέψη μου και τους την είπα. Και τότε η μαμά με κοίταξε καλά- καλά και μου είπε: «Σαν εσένα, ας πούμε» κι έβαλαν κι οι δυο τα γέλια. Εγώ ντράπηκα και θύμωσα, γιατί άλλο ήθελα να πω, ότι παντού βρίσκει κανείς όμορφες, αλλά επειδή δεν είναι διάσημες, κανείς δεν τις ξέρει. Δεν είπα όμως τίποτα, αφού αυτές γελούσαν.

 

Τέλος πάντων.

 

Λοιπόν, ο μπαμπάς μου ένα βράδυ που μιλούσε με τη μαμά μου κι εγώ είχα στήσει αυτί, της έλεγε πώς κάποιος ανώτερος τού έκανε παρατήρηση, επειδή έχουμε φίλους τους Παπαδάκηδες που είναι κομμουνιστές και μήπως είναι κι αυτός κομμουνιστής. Ο μπαμπάς τού απάντησε ότι όχι, δεν είναι, απλώς κάνουν παρέα και ποτέ δεν συζητούν πολιτικά. «Καλά του απάντησες», είπε η μαμά, «εμείς κομμουνιστές δεν είμαστε, αλλά οι Παπαδάκηδες είναι καλοί φίλοι και θα συνεχίσουμε να τους κάνουμε παρέα».

 

Μετά από λίγο καιρό έγιναν εκλογές και, όταν πήγε ο μπαμπάς μου να ψηφίσει, πήραν τον φάκελό του και τον άνοιξαν μπροστά του να δουν τι ψήφισε και, όταν είδαν ότι ψήφισε τον Καραμανλή, ησύχασαν κι από τότε δεν του ξαναείπαν τίποτα.

 

Εκείνο το βράδυ των εκλογών ο μπαμπάς είχε στρωθεί με τα χαρτιά του στο τραπέζι της κουζίνας, έβαλε το ραδιόφωνο και άκουγε τα αποτελέσματα και τα σημείωνε στα χαρτιά του. Είχε χωρίσει την Ελλάδα σε νομούς και σημείωνε τις ψήφους που έπαιρνε κάθε κόμμα σε κάθε νομό. Αλλά δεν προλάβαινε πάντα, γιατί στο ραδιόφωνο μιλούσαν γρήγορα και μερικοί νομοί τού ξέφευγαν. Η μαμά κι εγώ καθόμασταν μαζί του στο τραπέζι και ακούγαμε και κάθε τόσο τον ρωτούσαμε να μας πει, αν βγαίνει πρώτη η ΕΡΕ, γιατί εμείς είμαστε με τον Καραμανλή. 

Μάλιστα ο Καραμανλής είχε έρθει ένα απόγευμα στην πόλη μας και μίλησε από ένα μπαλκόνι στην πλατεία της Αγοράς και η μαμά μου με πήρε και πήγαμε και τον ακούσαμε. Αλλά εδώ που ζούμε ο πιο πολύς κόσμος δεν τον θέλει, επειδή εδώ γεννήθηκε ο Βενιζέλος και οι Κρητικοί  ψηφίζουν το κόμμα των Φιλελευθέρων. 

Στις εκλογές όμως βγήκε η ΕΡΕ, δηλαδή νικήσαμε εμείς και όσοι δεν τον ήθελαν τον Καραμανλή έχασαν.

***

Στη φωτογραφία: Εκλογές 1958.

(Συνεχίζεται)