Τέταρτη ηλικία

 

Εσείς που ετοιμάζεστε να μπείτε στην τέταρτη ηλικία και νομίζετε ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι, όπως είναι τώρα, καλό είναι να σκεφτείτε ότι:

 

Αν δεν έχετε παιδιά που να σας αγαπούν και να μένουν κοντά σας, θα μείνετε μόνοι.

 

Αν έχετε άλλους στενούς συγγενείς που να είναι νέοι και στηρίζεστε σ’ αυτούς, μην ελπίζετε και πάρα πολύ, εκτός πια κι αν είστε τόσο τυχεροί που οι νεαροί αυτοί συγγενείς νιώθουν κάτι παραπάνω από συμφέρον ή υποχρέωση για σας.

 

Αν έχετε σύντροφο, να θυμάστε ότι θα είστε δυο ανήμποροι γέροντες που θα χρειάζονται βοήθεια από τους έξω και πως κάποια στιγμή ο ένας από τους δυο σας θα φύγει και ο άλλος θα μείνει μόνος.

 

Οι άνθρωποι της τέταρτης ηλικίας απομένουν μόνοι. Οι εποχές που μπαινόβγαιναν στο σπίτι φίλοι ή που έβγαιναν με φίλους έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο λόγος είναι απλός: οι φίλοι αυτοί γέρασαν και πέθαναν. Αν δεν πέθαναν, είναι πια πολύ γέροι για να έχουν κοινωνικές σχέσεις. Είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους κι αυτοί και παλεύουν με τα γεράματά τους.

 

Εσείς που ετοιμάζεστε να περάσετε το κατώφλι της τέταρτης ηλικίας, μην επαναπαύεστε ότι έχετε φίλους και συγγενείς που θα σας φροντίσουν. Μπορεί να είστε τυχεροί και να βρεθούν κάποιοι να νοιαστούν για σας, όταν έρθουν τα πολύ δύσκολα. Αν δεν είστε όμως τυχεροί, ετοιμαστείτε να περάσετε το τελευταίο στάδιο της μακράς ζωής σας στη μοναξιά και την ανημπόρια.

 

Ακόμα κι αν έχετε παιδιά που σας αγαπούν, αυτά έχουν τη δική τους ζωή, μένουν μακριά, σας τηλεφωνούν βέβαια τακτικά και θα τρέξουν, αν είναι ανάγκη. Αλλά οι μέρες σας θα είναι μοναχικές και γεμάτες ανασφάλεια με την επίμονη σκέψη: «αν πάθω κάτι τώρα και αν δεν μπορώ να ειδοποιήσω κανέναν, ποιος θα το καταλάβει για να τρέξει;»

 

Όταν οι γονείς μου κατέπεσαν, πήγαινα κάθε απόγευμα μετά τη δουλειά για να τους δω και είχα μια γυναίκα να τους φροντίζει. Όμως θυμάμαι τη μητέρα μου να παραπονιέται συνέχεια: «Τόσοι φίλοι τι έγιναν, πού πήγαν; Πού είναι τώρα αυτοί οι φίλοι, γιατί χάθηκαν;»

 

Θα ήθελα να της πω ότι όλοι εκείνοι οι φίλοι χάθηκαν, γιατί πέθαναν ή γιατί γέρασαν κι αυτοί και κάθονται σιωπηλοί στα σπίτια τους ή γιατί ήταν νεότεροι και συνέχιζαν τη ζωή τους με άλλους φίλους.

 

Πήρα τότε ένα καλό μάθημα για τη μοίρα των γερόντων και για τη μοναξιά που τους περιμένει στα τέλη της ζωής τους.

 

Και από τότε διαβάζω πιο προσεχτικά τα νέα κάποιων που κάποτε υπήρξαν διάσημοι και πλούσιοι και τώρα περιμένουν να πεθάνουν σε ένα οίκο ευγηρίας ή κλεισμένοι στα σπίτια τους και μόνοι. Έζησαν μια θορυβώδη ζωή, γεμάτη επιτυχίες, περιστοιχισμένοι από φίλους, πολλούς φίλους, πέρασαν χρήματα πολλά από τα χέρια τους και πίστευαν πως η ζωή τους θα είναι πάντα έτσι. Τώρα βρίσκονται ξεχασμένοι στα γηροκομεία ή απομονωμένοι στα σπίτια τους, τα οικονομικά τους είναι περιορισμένα ή, ακόμα χειρότερα, δεν έχουν χρήματα και περιμένουν από την καλοσύνη των άλλων.

 

Όσοι ετοιμάζεστε να περάσετε αυτό το μοιραίο κατώφλι της τέταρτης ηλικίας, λάβετε τα μέτρα σας:

 

Η ζωή σας δεν θα είναι εύκολη, εκτός αν έχετε χρήματα για να πληρώνετε τον έναν και τον άλλον για να σας εξυπηρετεί – χωρίς αγάπη εννοείται.

 

Τα παιδιά σας, όσο κι αν σας αγαπούν – αν σας αγαπούν -  δεν θα είναι από πάνω σας όλο το εικοσιτετράωρο, έχουν τις δουλειές τους και τα δικά τους παιδιά.

 

Οι φίλοι σας που ποντάρατε σ’ αυτούς, θα είναι στην ίδια μοίρα με σας, ανήμποροι γέροντες – εκτός κι αν έχουν πεθάνει.

 

Ετοιμαστείτε από τώρα, ψύχραιμοι και λογικοί, γι’ αυτό που έρχεται.