Περιμένοντας

 

Πάνω σε βράχο έρημο

κάθομαι  κι αγναντεύω

και περιμένω το καράβι σου

με τα λευκά πανιά.

 

Κάθε πρωί έρχομαι εδώ

γεμάτη ελπίδα

για το ανέλπιστο,

κοιτώ τη θάλασσα

και περιμένω, μέχρι να βραδιάσει.

 

Δεν έχω αγωνία,

γιατί ξέρω

πως ποτέ καράβι δεν θα δω,

πως πάντα η θάλασσα

ακύμαντη και σιωπηλή

θα στέκεται.

 

Το ξέρω πως εσύ

σε άλλα πέλαγα αρμενίζεις

και στη δική μου θάλασσα

ποτέ δεν πρόκειται να’ ρθείς.

 

Όμως γλυκιά η ελπίδα

δεν μ’ αφήνει

μες στην πραγματικότητα

να αφανιστώ.