Στα κάγκελα του μπαλκονιού του ξενοδοχείου που διαμένω προσωρινά, προκειμένου να αποφύγω τη θανατηφόρα λαίλαπα του καύσωνα, κρέμεται από ένα πολύ μικρό νήμα της μια αποξηραμένη αράχνη. Όταν φυσά το αεράκι, το στεγνωμένο από χυμούς άψυχο κορμάκι της αιωρείται χαριτωμένα σαν μικρό παιχνίδι για μωρά.
Η δύστυχη νεκρή βγήκε προφανώς, όταν ακόμα ήταν εν ζωή, κι έψαξε την κατάλληλη τοποθεσία για να υφάνει τον ιστό της. Μάλλον όμως βρήκε λάθος μέρος και αγνοώντας τους κινδύνους ετοιμάστηκε να υφάνει τη θανατηφόρα παγίδα της. Δεν πρόλαβε ωστόσο παρά μόνο να φτιάξει ένα απλό και ελάχιστο νήμα, καθώς ο καύσωνας που έχει εγκατασταθεί στην Αττική πέρασε αστραπιαία από πάνω της και ρούφηξε τους χυμούς της.
Το πτώμα της αιωρείται τώρα στα κάγκελα και σε κάνει να
αναρωτιέσαι, αν ο θάνατός της ήταν ένα τυχαίο τραγικό συμβάν από αυτά που συντελούνται καθημερινά στη φύση, όταν ο
κόσμος πλήττεται από ακραία καιρικά φαινόμενα, ή μήπως ήταν μια επιτυχημένη
αυτοκτονία, όταν η μικρή μας αράχνη κατάλαβε ότι δεν είχε μέλλον μέσα σ’ αυτό
το φονικό τοπίο του τρόμου και ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να απαγχονιστεί
με το νήμα της και να αποχωρήσει έτσι αξιοπρεπώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου