Αποκομμένοι

 

Κοίτα,

πήρα το ψαλίδι,

έκοψα όλες τις διασυνδέσεις.

Τώρα στεκόμαστε αποκομμένοι

ο ένας απ’ τον άλλον.

Τίποτε από σένα

δεν μπαίνει στον δικό μου χώρο,

τίποτε από μένα στον δικό σου.

Ανάμεσά μας

άνθρωποι πολλοί

και πολύ χάος

και πολλή σιωπή

κι ένα μεγάλο Τίποτα:

Ούτε σε βλέπω

ούτε σ’ ακούω,

δεν ξέρω αν υπάρχεις

και πού βρίσκεσαι.

 

Αλλά η εικόνα σου ολοζώντανη,

Θεέ μου, πόσο ζωντανή,

πόσο διάπυρη,

πόσο μου καίει τα σωθικά.