Οι μέρες κάπως φεύγουν

 

Οι μέρες κάπως φεύγουν,

ξοδεύονται

μέσα σε ανύποπτες, μηχανικές κινήσεις,

τρέχει, χωρίς να σε ρωτά,

το αίμα στο κορμί σου,

κάνουν τον κύκλο τους αδιάφοροι

οι δείχτες στα ρολόγια,

καθησυχαστικός γλιστρά ο καιρός

και σε κρατά σε λήθαργο.

 

Τις νύχτες όμως ,

τώρα που πια σου σώθηκαν οι προσευχές,

σβήνεις το φως

και τότε ανοίγεται μπροστά σου

μια αχανής διάσταση,

μια σκοτεινή σιωπή

και θέλει τότε, φίλε μου, πολύ κουράγιο

να φτιάξεις νέα σχέδια για τη ζωή σου,

όσο Αυτό σαλεύει ολόγυρά σου

και παγωμένο σ’ ακουμπά.