Αναλύοντας τους "Τσόγλανους"

 

 

 

 

Οι «Τσόγλανοι» είναι μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια να καταγγελθεί η στρεβλή κοινωνία μας απαγγέλλοντας – και όχι τραγουδώντας - ένα κατεβατό θυμωμένους απλοϊκούς στίχους που θέλουν όχι απλώς να μιμηθούν τον επίσης θυμωμένο και τελικά αποτυχημένο Μάη του ’68, αλλά να τον ξεπεράσουν ως προς τα κοινωνικά τους οράματα .

 

Ο νους του ποιητή έχει τη δυνατότητα να συλλάβει το χάος, στο οποίο βρισκόμαστε, γνωρίζει τη λέξη «περιθώριο», μέσα στο οποίο αισθάνεται ότι βρίσκεται και ενημερώνει όσους τον ακούν ότι και αυτοί επίσης βρίσκονται στο περιθώριο, αν και δεν το έχουν πάρει χαμπάρι.

 

Είναι ωστόσο όλοι τους μια γερή γενιά, σκληρή και ανθεκτική, (αν και μεγάλωσαν με του πουλιού το γάλα) που περνά την ώρα της τριγυρίζοντας στους δρόμους, έχοντας όμως από πίσω ένα μπαμπά και μια μαμά που ανησυχούν οι κουτοί για το βλαστάρι τους.

 

Εννοείται ότι δεν έχουν καμιά σχέση με άλλους συνομήλικους (του ιδίου φυράματος κατά τη γνώμη μου) που τριγυρνούν με ακριβά αμάξια και με γκόμενες και ακούνε τραγούδια χαζά (όσο και των τσόγλανων οι απαγγελίες).

 

Οι γκόμενες πάλι ούτε που γυρίζουν να κοιτάξουν τα φτωχαδάκια τους τσόγλανους, διότι όλες οι γκόμενες ανεξαιρέτως ενδιαφέρονται για πλούσιους (τσόγλανους) και κατεβάζουν αμέσως το βρακί τους, έτσι και πετύχουν κανέναν (πλούσιο τσόγλανο).

 

Οι φτωχοί τσόγλανοι (που φυσικά δεν έχουν μάθει γράμματα είτε από τεμπελιά είτε επειδή είναι χοντροκέφαλοι) γυρνοβολάνε εδώ κι εκεί, είναι άνεργοι (διότι ποιος πάει σήμερα να δουλέψει στα χωράφια για ένα ψευτοεικοσάρικο, ούτε οι  μετανάστες δεν πάνε), αλλά έχουν αγωνία για ένα αμφίβολο αύριο (όταν πεθάνει η γιαγιά, ο παππούς και μετά ο μπαμπάς και η μαμά), άρα δεν τους μένει τίποτε άλλο από το να είναι εξαγριωμένοι ζώντας σε μια χώρα που δεν σέβεται τα τσογλάνια.

 

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η μόνη λύση για την επιβίωση είναι οι ληστείες. Μια καλή ληστεία μπορεί να αποφέρει τόσα πολλά χρήματα που μετά θα πάψεις να είσαι φτωχοτσόγλανος και θα γίνεις πλουσιοτσόγλανος, σαν αυτούς που τώρα βρίζεις (κι αν χρειαστεί να μαχαιρώσεις και κανέναν που δεν θέλει να ληστευθεί, ε, δεν χάλασε ο κόσμος, είναι ήδη χαλασμένος).

 

Αυτά όλα είναι φυσιολογικά πράγματα, λέει ο απαγγέλλων, διότι κι εμείς οι φτωχοτσόγλανοι έχουμε τις ίδιες ορμές με τους πλουσιοτσόγλανους και κάπως πρέπει να τις ικανοποιήσουμε και όσο δεν τις ικανοποιούμε, περιφερόμαστε ξαναμμένοι και έτοιμοι για καβγά και για γερό ξύλο.

 

Παρεμβάλλονται κάτι ασυνάρτητοι στίχοι, κάπως σαν κωδικοί για τους μυημένους, οι δε μυημένοι ακούγοντάς τους εκστασιάζονται, διότι όλοι αυτοί που ακούνε την απαγγελία είναι πολύ φτωχόπαιδα, σαν αυτά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ξυπόλυτα και πεινασμένα, αλλά όμως έχουν κινητά και άλλα ηλεκτρονικά, σκέτη τσογλαναρία δηλαδή, ξεδίνουν λοιπόν τα παιδιά, βαρύς καημός τούς κατατρώει τα σπλάχνα, να πάει στο διάολο αυτή η κοινωνία τέτοια που είναι.

 

Εντάξει, ας πάει στο διάολο (συμφωνώ).

Ποια θα έρθει;

 

Απορία ψάλτου βηξ.

 --------------------------------------------------

Εδώ η ποιητική δημιουργία:

 

Μουσική Για Τσόγλανους

 

Σ' αυτό το χάος μας κανείς δεν περιμένει

Μονίμως κερδισμένοι, άριστα εκπαιδευμένοι

Όλοι γύρω σου κοιτάνε σαστισμένοι

Όταν σε δεύτερα τριάντα αφήνεις πίσω ό, τι σε δένει

Πήρες χαμπάρι ότι ζεις στο περιθώριο

Μια μέρα βροχερή με γλίτσα στο πεζοδρόμιο

Δε χανόμαστε, κρατάμε γερά

Γιατί ο δρόμος ανατρέφει τα σκληρότερα παιδιά

Του '90 γενιά αλά ελληνικά

Τζίνα στα δημοτικά και μαγκιές στην Πρασιά

Σιλικόνη στα τσι-πάπου, σκουλαρίκια στ' αυτιά

Πες μου τη δισκογραφία ή βγάλ' τη μπλούζα γενιά (βγάλ' τη)

Έχεις δυο μάτια που αλήθεια έχουν δει

Κι οι δικοί σου σ' αγαπάνε κι όταν είσαι ταπί (το ξες;)

Άσε τον φλώρο να νομίζει πως ζει

Με τη μπέμπα στη μπέμπα τρέχει στην παραλιακή

Στ' ακουστικά σου τσόγλανων μουσική

Ιερή σαν σχέση που 'ναι αληθινή (αληθινή)

Ενώ καριόλες κυνηγάνε εξασφάλιση

Καθόλου αγάπη, μόνο πούτσα κι εκμετάλλευση

Δίχως φράγκα, με δικαίωμα στο όνειρο όπως όλοι τους

Φιλόδοξα φτωχόπαιδα που παίζουνε τον κώλο τους

Θες να μάθεις ποιος είμαι; τράβα ρώτα τους

Ο ένας μες στους τόσους που εξιστορούν το story τους

Μου λένε "ΛΕΞ, όρμα τους, γάμα την εικόνα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο

Μου λένε "όρμα τους, ενάντια στη μόδα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο

Αν δε γνώριζα ίσως να την πατούσα

Μα όσο με θυμάμαι πάντα βρώμικα χτυπούσα

Δεν κοιμόμουνα καλά τις φορές που μασούσα

Πατάω σ' ηχητικά χαλιά με σκατωμένα παπούτσια

Κι έχω μέσα μου ορμές, παλιές σαν την Ακρόπολη

Με φούσκα το κεφάλι μου, κατηφορίζω την Μπότσαρη

Αυτές οι σκέψεις μου γαζώνουν σαν αμάξια

Αλήθεια ή παράνοια; σκιές τα εργοτάξια

Με φτιάχνει να μυρίζω Θερμαϊκό περπατώντας

Γι' αυτό νιώθω πιο καλά όταν πλησιάζω στην Όλγας

Με ρωτάνε τι συμβαίνει κι η Σαλούγκα ασχημαίνει

Δε γνωρίζω, αυτή η πόλη μοιάζει βομβαρδισμένη

Ρομαντικά κόκκινα φώτα να χαίρονται οι φαντασμένοι

Κι εμείς μες στα συντρίμμια της καλά καβατζωμένοι

Το φτύνω στα μικρόφωνα για όποιον καταλαβαίνει

Πως θα τρέχανε ακόμη αν ήμασταν ενωμένοι

Έχω το πλάνο μου και τσόγλανους μαζί μου γι' αυτό

Το colpo grosso, την τέλεια κομπίνα στο μυαλό

Θα γίνουμε αδερφέ μου μία νύχτα στο υπόγειο

Με γάντια και σκουφιά μπροστά απ' το χρηματοκιβώτιο

Όνομα κωδικό "απόδραση απ' τα σκατά"

Ένα εξωτικό νησί και δυο νταλίκες λεφτά

Απ' τα παλιά θα θυμόμαστε μονάχα τα καλά

Σαν το καλοκαίρι του έντεκα '11 στο πάρκο του Φωκά

Μου λένε "ΛΕΞ, όρμα τους, γάμα την εικόνα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο

Μου λένε "όρμα τους, ενάντια στη μόδα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο

Είμαι γύρα για χρήμα, ρίμα ως το τρίμμα

Το φαινόμενο, Ronaldo Nazário de Lima

Κι έχω πάντα την ευθύνη για όσα πάθω

Θα με βρεις στο ρκο-πά την χτα-νύ σαν τον Λιάκο

Είπα στον παραγωγό "μη με κρατάς πίσω όταν έχω να πω"

Μου 'πε θ' αναγνωριστώ, όταν συγχωρεθώ

Κι αν αργήσει αυτό, μέχρι τότε

Μέχρι τότε

Μου λένε "ΛΕΞ, όρμα τους, γάμα την εικόνα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο

Μου λένε "όρμα τους, ενάντια στη μόδα τους"

Πώς θα τη χαρακτήριζα; μουσική για τσόγλανους

Ελλάδα φτώχεια, αμφίβολο το αύριο

Μαθαίνει πιο καλά όποιος μαθαίνει με το άγριο.