Άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία

 

 

 

Θυμάστε παλιά που γονείς και δάσκαλοι μάς έλεγαν να είμαστε καλά παιδιά, ώστε, όταν μεγαλώσουμε, να γίνουμε χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία;

 

Δεν ξέρω, αν ακόμα το λένε στα παιδιά αυτό κάποιοι μεγάλοι, εγώ πάντως τη φράση την είχα μεν ξεχάσει εδώ και πολλά χρόνια, δεν έχω ξεχάσει όμως και το νόημά της. Κατά καιρούς ελέγχω τον εαυτό μου, αν έκανα κάτι θετικό στη ζωή μου, αν υπήρξα ένα θετικό στοιχείο στην κοινωνία ή αν υπήρξα βάρος της γης.

 

Καταλήγω ότι υπήρξα βάρος του εαυτού μου, αλλά όχι της κοινωνίας, μια και τίποτα παράνομο δεν έκανα, δεν έζησα εις βάρος των άλλων, εργάστηκα και κέρδισα το ψωμί που έφαγα και μάλιστα σε μια δουλειά που ναι μεν έχει απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου, όμως εγώ πιστεύω ότι τη διεκπεραίωσα με συνείδηση και ότι μετέδωσα γνώση στους νεότερους.

 

Με άλλα λόγια δεν υπήρξα ένας άχρηστος άνθρωπος, υπήρξα ένας χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία και καλώς έπραξε η τύχη που με έφερε στη ζωή. Αυτό το συμπέρασμα μού δίνει κουράγιο, καθώς σκέφτομαι ότι για τον εαυτό μου υπήρξα ένα άχρηστο ον ή μάλλον το αντίστροφο, ο εαυτός μου υπήρξε ένα άχρηστο ον που με δυσκόλεψε πολύ κι έπρεπε να τον παλεύω καθημερινά, έτσι ανάποδος που ήταν, όλο παραξενιές και ιδιοτροπίες που δεν ενοχλούσαν τους άλλους – χαμπάρι δεν έπαιρναν οι άλλοι – αλλά ενοχλούσε πολύ εμένα. Ας είναι.

 

Έχω την υποψία ότι σήμερα κανείς δεν λέει στα παιδιά ότι πρέπει να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Ακούγεται και κάπως ντεμοντέ αυτή η φράση, μυρίζει μούχλα. Αυτό που μάλλον λένε σήμερα οι μεγάλοι στα παιδιά είναι να γίνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι, αλλά έτσι όπως τα μεγαλώνουν, καταλήγουν να γίνονται άνθρωποι αγχώδεις, νευρικοί, ατομιστές και κατά λάθος χρήσιμοι για το σύνολο, αν βρουν καμιά δουλειά και δεν σιτίζονται στο πατρικό τους σπίτι μέχρι τα σαράντα τους χρόνια.

 

Γιατί όμως ξεχάσαμε αυτή την παλιά φράση; Μας φαίνεται ξεπερασμένη και πολύ συντηρητική; Κι όμως είναι πάντα επίκαιρη. Ας φανταστούμε μόνο πώς θα ήταν μια κοινωνία, αν αποτελούνταν στην πλειονότητά της από άχρηστους ανθρώπους.

 

Ναι, πρέπει να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Μια κοινωνία για να είναι ευτυχισμένη, πρέπει πρώτα από όλα να έχει χρήσιμους πολίτες. Που θα προσφέρουν έργο. Οι χρήσιμοι πολίτες έχουν πιθανότητες -όχι δυστυχώς εκατό τοις εκατό - να γίνουν και ευτυχισμένοι άνθρωποι.

 

Ευτυχισμένος άνθρωπος και άχρηστος στην κοινωνία μπορεί να νιώθει μόνο όποιος έχει ψευδαισθήσεις ή είναι αναίσθητος εντελώς. Κάποια στιγμή όμως, δεν μπορεί, θα κάνει απολογισμό στη ζωή του και θα δει να χάσκει μέσα της μια μεγάλη τρύπα.

 

Και δεν μιλώ γι’ αυτούς που δεν υπήρξαν μόνο άχρηστοι στην κοινωνία αλλά και επικίνδυνοι. Αυτοί δεν είναι απλώς για πέταμα, είναι για τα σίδερα. Κυριολεκτικά.

 

Όπως ο πυγμάχος Carlos Monzón από την Αργεντινή, ένας αστέρας στη χώρα του. Όταν είχε αγώνα, οι δρόμοι ερήμωναν και όλα τα σπίτια ήταν συντονισμένα στο κανάλι που έδειχνε το παιχνίδι του εθνικού τους ήρωα – χρήσιμος άνθρωπος άραγε, επειδή ήταν σπουδαίος πυγμάχος; Ας πάμε παρακάτω να δούμε.

 

Το 1973 πυροβόλησε στο πόδι τη σύζυγό του και δύο χρόνια αργότερα τη χώρισε για τα μάτια της ηθοποιού και μοντέλου Susana Giménez. Τα επόμενα χρόνια οι συλλήψεις από την αστυνομία μπήκαν στην καθημερινότητα του Monzón. Η Giménez άρχισε να φοράει γυαλιά ηλίου πιο συχνά, πιθανώς για να κρύψει τους μώλωπές της, και πολλές φορές οι παπαράτσι χρειάστηκε να νοσηλευτούν στο νοσοκομείο λόγω των ξυλοδαρμών που υπέστησαν από τα  χέρια του Monzón, ο οποίος είχε απρόβλεπτα και βίαια ξεσπάσματα. Η σχέση του με την Giménez τελείωσε το 1978.

 

Ένα χρόνο αργότερα γνώρισε την Alicia Muñiz, την οποία παντρεύτηκε. Το 1988, κατά τη διάρκεια διακοπών στο θέρετρο της Mar de Plata, ο Monzón χτύπησε την άτυχη γυναίκα και εν συνεχεία την πέταξε από το μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. To 1989 κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία, με την ποινή του να αγγίζει τα έντεκα χρόνια.

 

Το νήμα της ζωής του κόπηκε πρόωρα, το 1995, όταν κατά τη διάρκεια άδειας που είχε λάβει από το σωφρονιστικό ίδρυμα που εξέτιε την ποινή του, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Ήταν 53 χρονών.

 

Απολογισμός: ένα άχρηστος άνθρωπος λιγότερος.

 

 

https://www.fight.gr/oi-daimones-tou-monzon-skotose-ti-syzygo-tou-skotothike-epta-chronia-argotera-kai-egine-seira-sto-netflix/?fbclid=IwAR3C2HM9dI3g2e0dDdIxZBToWfcxK9Y21J8d11i0yNxHVc3m8YdZl_a_u-k