Σελίδες

8/4/22

"Σκοτεινοί Έρωτες", Γιόα - Κέβιν

 



Ερωτικά ποιήματα μπορεί να γράφω πότε πότε, όμως στα πεζά μου δεν είχα ως τώρα καταδεχτεί να ασχοληθώ με τον έρωτα ως κύριο θέμα. Μόνο παράπλευρα μπορούσε κανείς να διαβάσει για κάποια ερωτική σχέση, όταν ήταν απαραίτητο στην πλοκή της ιστορίας.

 

Οι «Σκοτεινοί Έρωτες», Γιόα – Κέβιν, είναι δυο καθαρά ερωτικές νουβέλες, τόσο ερωτικές που δεν μπορούν να κοιτάξουν λίγο πιο πέρα, δεν μπορούν να ασχοληθούν με τίποτε άλλο εκτός από τον έρωτα.

 

Μήπως κάνω ροζ λογοτεχνία; ρώτησα ένα φίλο που εμπιστεύομαι την κρίση του. Μοιάζει, αλλά δεν είναι, μου απάντησε με ειλικρίνεια.

 

Μοιάζει, γιατί εδώ έχουμε πολλά φιλιά, πολλές αγκαλιές, πολλές ερωτικές συνευρέσεις, πολλή εμμονή με το αντικείμενο του πόθου. Μόνο που αυτό το αντικείμενο του πόθου είναι «σκοτεινό» (κατά Μπουνιουέλ).

 

Πηγάζει από τα βαθύτερα στρώματα του υποσυνειδήτου και δεν τιθασεύεται με τίποτα. Καμιά κοινωνική σύμβαση δεν είναι ικανή να το αναχαιτίσει. Ο ερωτικός πόθος κυρίαρχος και αμοιβαίος τυραννά τους χαρακτήρες και στις δυο νουβέλες είτε φτάνει στην εκπλήρωσή του είτε όχι.

 

Η ηδονή, η αναμονή της και η ευτυχία της ολοκλήρωσής της αφήνουν το ερωτικό ζευγάρι πάντα ανικανοποίητο. Πάντα κάτι λείπει και αυτό που λείπει δεν βρίσκεται στον κόσμο τούτο, κάτω από το φως του ήλιου. Γι’ αυτό αυτοί οι σκοτεινοί έρωτες περιέχουν μια μορφή αιωνιότητας. Δεν μπορούν να πάψουν να υπάρχουν.

 

Γιόα (απόσπασμα)

 

Για μια ώρα κάναμε έρωτα, χωρίς να μιλάμε. Αυτός παραμιλούσε πότε πότε, «με καίει, με καίει, με καίει…», έλεγε ανάμεσα σε άλλα ασυνάρτητα λόγια. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το παραλήρημά του, με παρέσυρε, ένιωσα ίλιγγο. «Κοίταζέ με», μου έλεγε, «μόνο εμένα κοίταζε, κοίτα τα μάτια μου».

 

Κέβιν (απόσπασμα)

 

«Διώξε την, Κέβιν. Δεν το βλέπεις; Κανείς δεν μπορεί να μπει ανάμεσά μας».

«Ποια να διώξει, εμένα; Γιατί να με διώξει, τι έκανα», μουρμούρισε η Σάρον και ξάπλωσε στον καναπέ. Έκλεισε τα μάτια και βυθίστηκε στο μεθύσι της.

Ο Κέβιν σήκωσε την καρέκλα από κάτω και κάθισε. «Σ’ αγαπώ πολύ, Κέητ», μονολόγησε. «Δεν μπορώ να σ’ αγαπήσω λιγότερο. Αυτό είναι το λάθος μου».

 

Εκδόσεις Τύρφη

 

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου