Αδελφοκτονία

 

 

 

 

Κανονικά, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση, έπρεπε η Δύση, Αμερική και ΕΕ κυρίως, να βοηθήσει τη Ρωσία να σταθεί στα πόδια της, να στηρίξει τη δημοκρατία σε μια χώρα κι ένα λαό που ελάχιστα τη γνώριζε, να τη δεχτεί στους κόλπους της ως σύμμαχο και φίλο, να την εντάξει, εφόσον θα το ήθελε, στην ΕΕ.

 

Αντί γι’ αυτό, έπεσαν όλοι πάνω της να τη φάνε, να αρπάξει ο καθένας ό,τι μπορούσε, να την κάνουν υποχείριό τους και να τη μετατρέψουν σε ένα κουρελόπανο. (Βλέπε Γιέλτσιν).

 

Η Ρωσία κατάφερε ωστόσο να επιβιώσει και να ξαναγίνει υπολογίσιμη δύναμη χάρη σε ένα σκοτεινό πρόσωπο που λέγεται Πούτιν. Αυτό το σκοτεινό πρόσωπο δεν θα είχε καμιά τύχη, αν η Δύση είχε αφήσει τη Ρωσία ήσυχη να συνέλθει από τα τραύματά της και αν την είχε στηρίξει με σχέδιο και σκοπό να την κάνει σύμμαχο ενάντια στην εξ ανατολών απειλή.

 

Δεν το έκανε, γιατί τόσο μακριά δεν μπορούσαν να δουν οι κοντόφθαλμοι πολιτικοί της.

 

Αντίθετα, από τότε που ο Πούτιν πήρε την εξουσία (που δεν θα την έπαιρνε, αν στήριζαν τη Ρωσία οι δυτικοί), η δημοκρατία στη χώρα αυτή πήρε άλλους δρόμους και ο ρωσικός λαός μαθημένος αιώνες σε αυταρχικούς ηγέτες δεν έβλεπε τη διαφορά. Ο Πούτιν αποδυνάμωσε εύκολα μια αντιπολίτευση (που αγνοούμε τι πολιτικές ικανότητες είχε) και έκανε τη Ρωσία ξανά μεγάλη δύναμη.

 

Έτσι, μια χώρα που ανήκει στη Δύση, με δυτική κουλτούρα, με δυτικό πολιτισμό, αποκομμένη βάναυσα επί εβδομήντα χρόνια σοβιετικής δικτατορίας από τον φυσικό της χώρο, έγινε ξανά το φόβητρο των Δυτικών, έγινε εχθρός, αποπέμφθηκε και υποχρεώθηκε να στραφεί στην Ανατολή, σε ένα πολιτισμικό χώρο που της είναι ξένος.

 

Με άλλα λόγια με διάφορες τρικλοποδιές και απατεωνιές διώξαμε έναν ισχυρό σύμμαχο που θα έφερνε μαζί του και άλλες ανατολικότερες χώρες και τον στείλαμε στην αγκαλιά της Κίνας.

 

Και το χειρότερο: μισούμε τη Ρωσία. Τάχα λέμε ότι μισούμε τον Πούτιν. Αυτός θα φύγει κάποια στιγμή από το προσκήνιο. Εμείς όμως έχουμε πια δηλητηριαστεί. Μισούμε τους Ρώσους (παλαιά σύνδρομα παρεμβάλλονται εδώ) και αγαπήσαμε ξαφνικά τους Ουκρανούς, αρνούμενοι να καταλάβουμε ότι πρόκειται για αδελφούς λαούς που μπλέχτηκαν στα δίχτυα των πονηρών και αφρόνων πολιτικών της Δύσης.