Στολίδια

 

Πόσα μπιχλιμπίδια,

σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, περιδέραια

μάζευα σ’ όλη τη ζωή μου.

Τα βλέπω τώρα

ωραία ταχτοποιημένα

μες στις κούτες τους,

μου λένε πότε πότε ιστορίες

για περασμένες εποχές,

κάποια μένουν βουβά

με ένα παράπονο ίσως

ότι δεν τα αγάπησα πολύ

κι ότι γι’ αυτό δεν έχουν

ιστορίες να μου πουν.

 

Ψεύτικα λαμπερά στολίδια

αφημένα στην άγνωστή τους μοίρα

και άτυχα,

κανείς δεν πρόκειται μετά από μένα

να τα αγαπήσει.

Δεν γεννήθηκαν χρυσά,

γι’ αυτό κανείς δεν θα τα επιθυμήσει.

Υποψιάζομαι το οικτρό τους τέλος.