Πώς χάλασε έτσι ο κόσμος;

 

 

Καθώς κάθε γενιά ανθρώπων ζει την περιπέτεια της ζωής από την αρχή, κάνει αναγκαστικά τις ίδιες σκέψεις με τις προηγούμενες γενιές.

 

Καθαρό χάσιμο χρόνου είναι αυτό βέβαια, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.

 

Εκατομμύρια βιβλία έχουν γραφτεί και κυκλοφορούν μεταδίδοντάς μας τη γνώση. Εκατομμύρια παιδάκια, εκατομμύρια μαθητές και φοιτητές, εκατομμύρια άνθρωποι διαβάζουν και μαθαίνουν τι έγινε στο παρελθόν, τι γίνεται σήμερα, πώς είναι φτιαγμένος ο Κόσμος, από τι είναι φτιαγμένος, πώς λειτουργεί, τι είναι το Σύμπαν, τι είναι το κουάρκ, πόσα παράξενα ζώα και φυτά υπάρχουν στη Γη μας, γιατί ο άνθρωπος φέρεται έτσι ή αλλιώς ανάλογα την περίπτωση.

 

Και κάθε γενιά ξανά από την αρχή πρέπει να τα μάθει όλα αυτά, να τα αποστηθίσει, να τα αφομοιώσει και να κάνει ένα βηματάκι παραπέρα.

 

Εκεί όμως που κατσικώνονται όλες οι γενιές από κτίσεως Κόσμου είναι η κλισέ φράση: Σήμερα, στις μέρες μας, στην εποχή μας οι άνθρωποι… Και ακολουθούν σκέψεις γεμάτες απαισιοδοξία, απογοήτευση, μελαγχολία για τον σημερινό άνθρωπο του 100 μΧ, του 1200 μΧ, του 1600 μΧ, του 1900 μΧ, του 2021 μΧ.

 

Έτσι γίνεται, γιατί, όταν είμαστε παιδιά, αποδεχόμαστε ασυζητητί αυτόν τον Κόσμο, μετά μεγαλώνουμε, ο Κόσμος ασχημαίνει στα μάτια μας, δυσκολεύει τις ζωές μας, κατανοούμε τη σκληρότητά του και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο Κόσμος χάλασε.

 

Όμως όχι, χαλασμένος ήταν πάντα, εμείς μεγαλώσαμε και τον είδαμε πιο καθαρά. Μην πω ότι είναι και καλύτερος από ό,τι στο παρελθόν.

 

Με ρώτησε προ καιρού ένας ανιψιός μου σε ποια εποχή θα ήθελα να ζήσω. Σε αυτήν που ζω, του απάντησα, και αν ήταν δυνατόν, θα ήθελα να ζήσω μετά από διακόσια, τρακόσια χρόνια με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει πισωγύρισμα.

Μα πώς; απόρησε, δεν θα ήθελες να ζεις παραδείγματος χάριν στην αρχαία Ρώμη;

 

Ανατρίχιασα και που το άκουσα.

 

Ξέρεις τι εστί αρχαία Ρώμη; τον ρώτησα και του απαρίθμησα μερικά πολύ άγρια πράγματα που ήταν τότε καθημερινότητα.

 

Αλλά ας μη σας κουράσω περισσότερο. Καλύτερα να σας παραθέσω ένα παλιό ποιηματάκι:

«Σε ποιον να μιλήσω σήμερα;

Τα αδέλφια είναι κακά,

οι σημερινοί φίλοι δεν αγαπούν.

Σε ποιον να μιλήσω σήμερα;

Οι καρδιές είναι άπληστες,

 άρπαξαν όλοι  τα αγαθά των συντρόφων τους».

 

(Αιγύπτιος ποιητής που έζησε 4.000 χρόνια πριν).

 

Εδώ πιο αναλυτικά:

http://ketivasilakou.blogspot.com/2011/05/blog-post_12.html