Ακούω
περνά το τρένο
και
στη στροφή κυλά
κι
εγώ ήλιο δεν βλέπω
εδώ
και χρόνια πια.
Στη
φυλακή είμαι κολλημένος
και
σέρνεται ο καιρός,
μα
αυτό το τρένο τρέχει,
φεύγει
ολοταχώς.
Σαν
ήμουν πιτσιρίκι,
μου
έλεγε η μαμά,
να’
σαι καλό παιδάκι
κι
από όπλα μακριά,
μα
σκότωσα εγώ κάποιον,
πώς
θα πεθάνει για να δω,
το
σφύριγμα όταν ακούω,
με δάκρυ κλαίω πικρό.
Σίγουρα
oι πλούσιοι τρώνε
σε
αίθουσa πριβέ,
πούρα
χοντρά καπνίζουν
και
πίνουν και καφέ.
Ξέρω
καλά τι έκανα,
έξω
ποτέ ξανά,
αλλά
εκείνοι τριγυρίζουν
κι
αυτό με τυραννά.
Αν
μ’ άφηναν ελεύθερο
απ’
αυτή τη φυλακή
κι
αν ήτανε δικιά μου
η
σιδηρογραμμή,
πιο
πέρα θα την πήγαινα
μακριά
απ’ το Φόλσομ Πεν
κι
εκεί που εγώ θα ζούσα
θ’
άκουγα να σφυρίζει
το
τρένο μοναχό,
τη
θλίψη μου θα σκόρπιζε
μαζί
με τον καπνό του
ψηλά
στον ουρανό.
-------------------------------------------------------------------
Σε ελεύθερη μετάφραση πάλι, αλλά πιο κοντά στο αρχικό κείμενο:
Ακούω να έρχεται το τρένο,
να, τώρα παίρνει τη στροφή
κι εγώ έχω να δω τον ήλιο
ούτε που ξέρω από πότε.
Εδώ είμαι κολλημένος,
στη φυλακή του Φόλσομ,
και
σέρνεται ο καιρός,
όμως αυτό το τρένο τρέχει,
πάει στο Σαν Αντόν.
Σαν ήμουν πιτσιρίκι,
μου έλεγε η μάνα μου,
γιε μου, να’ σαι καλό παιδί,
ποτέ με όπλα να μην παίξεις,
όμως
εγώ σκότωσα κάποιον στο Ρένο,
μόνο
για να τον δω να πεθαίνει.
Το σφύριγμα όταν ακούω,
σκύβω το κεφάλι μου και κλαίω.
Στοίχημα
βάζω πως στου τρένου
την
ακριβή τραπεζαρία
θα
τρώνε κάτι πλούσιοι τύποι,
θα
πίνουν καφέ
και
χοντρά πούρα θα καπνίζουν.
Εντάξει,
ξέρω τι με περιμένει,
ξέρω
πως δεν θα είμαι ελεύθερος ποτέ,
μόνο
που εκείνοι πάνε κι έρχονται
κι
αυτό μού τρώει τα σωθικά.
Αν μ’ άφηναν ελεύθερο από τη φυλακή
κι
αν ήτανε δικό μου το τρένο αυτό,
λίγο
θα το μετακινούσα παραπέρα
από
τις γραμμές του,
μακριά από τη φυλακή του Φόλσομ
κι
εκεί θα ήθελα να πάω να ζήσω.
Σίγουρα
τότε το μοναχικό του σφύριγμα
θα
σκόρπιζε τη θλίψη μου μαζί με τον καπνό του.
Εδώ το τραγούδι με τη φωνή του Χοακίν Φίνιξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου