Η κακιά η ώρα και η καλή η ώρα

 

 

 

 

Μένουμε μερικές φορές άφωνοι μπροστά σε μια τραγωδία που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο άτυχος συνάνθρωπος περνούσε από ένα σημείο ένα δευτερόλεπτο αργότερα ή νωρίτερα και  έτσι θα γλίτωνε από το αυτοκίνητο που έπεσε πάνω του και τον σκότωσε, θα γλίτωνε από τον σεισμό που έριξε πάνω του ένα τοίχο και τον σκότωσε, θα γλίτωνε από ένα παράφρονα που πυροβολούσε όποιον έβρισκε μπροστά του και τον σκότωσε, θα γλίτωνε από την ετοιμόρροπη σκεπή που έπεσε και τον καταπλάκωσε, επειδή μπήκε στο σπίτι του ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα.

 

Πολλά τέτοια δυστυχήματα συμβαίνουν που σκοτώνουν κόσμο και τότε λέμε «φταίει η κακιά ώρα». Και πράγματι, υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις που ο θάνατος οφείλεται ακριβώς στην κακιά ώρα, στην κακιά στιγμή.

 

Όμως, έχω την εντύπωση ότι η καλή ώρα ισχύει τις περισσότερες φορές, αυτό που λέμε δηλαδή κοινώς  «στο τσακ τη γλίτωσα». Αλλά επειδή γλιτώνουμε τη συμφορά, σε λίγο ξεχνάμε το συμβάν και συνεχίζουμε τη ζωή μας αμέριμνοι. Όλοι μας υποθέτω έχουμε γλιτώσει από του Χάρου τα δόντια κάποια στιγμή. Περνάμε βέβαια μεγάλη τρομάρα, αλλά μετά συνερχόμαστε, κάνουμε τον σταυρό μας και προχωρούμε παρακάτω.

 

Στο τσακ τη γλίτωσα.

 

Αυτό το τσακ είναι η καλή στιγμή, αλλά εμείς, αγνώμονες ως γνωστόν, δεν την ονοματίζουμε, ενώ θα έπρεπε.

 

Πόσοι έχουν σωθεί από αεροπορικά δυστυχήματα, επειδή έχασαν το αεροπλάνο; Επειδή το λεωφορείο πέρασε ξυστά από μπροστά τους και καρφώθηκε στον τοίχο; Επειδή δεν μπόρεσαν να πάνε σε μια εκδήλωση, όπου κατέρρευσε ο εξώστης ή έπιασε φωτιά το κτίριο;

 

Αναφέρω ακραία παραδείγματα, όπου αντί να ισχύσει το «λάθος στιγμή σε λάθος θέση», ισχύει το «σωστή στιγμή σε σωστή θέση».

 

Το έχω ξαναγράψει: από τύχη ζούμε.

Να συμπληρώσω: από καλή τύχη ζούμε.