Πανδημία

 Αυτή είναι η πρώτη και μοναδική σελίδα ενός φιλόδοξου μυθιστορήματός μου που δεν προχώρησε ποτέ. Το παράξενο είναι ότι η σελίδα αυτή γράφτηκε πριν 20 χρόνια.

 

Η επιδημία ξεκίνησε, όπως οι περισσότερες, από την νοτιοανατολική Ασία και μέσα σ’ ένα μήνα είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τα συμπτώματά της έμοιαζαν με αυτά της κοινής γρίπης, με αποτέλεσμα πολλοί να μην το καταλάβουν και να πεθάνουν, αφού πρώτα είχαν μολύνει αρκετούς γύρω τους.

 

Ένα χρόνο αργότερα η επιδημία είχε εξελιχθεί σε πανδημία, χιλιάδες άνθρωποι είχαν πεθάνει σε όλα τα σημεία του πλανήτη και ακόμα οι επιστήμονες δεν είχαν καταφέρει να παρασκευάσουν το εμβόλιο εναντίον της. Ακόμα χειρότερα, δεν ήξεραν πώς να περιθάλψουν όσους είχαν προσβληθεί.

Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να απομονώνουν τους αρρώστους σε νοσοκομεία που λειτουργούσαν μόνο γι' αυτό το σκοπό και να τους δίνουν συμβουλές και τροφή από μακριά.

Όσοι πέθαιναν, καίγονταν από τους ίδιους τους αρρώστους μέσα στα κρεματόρια των νοσοκομείων, αλλά αυτό ελάχιστα περιόρισε την εξάπλωση του ιού, ο οποίος κυκλοφορούσε αχαλίνωτος μέσα στις πόλεις.

 

Η Φιλομήλα ξεκλείδωσε και μπήκε στο διαμέρισμά της.

Πριν κάνει οτιδήποτε άλλο, έβγαλε τα γάντια της και τα πέταξε, πήρε το απολυμαντικό σπρέι και ράντισε τα κλειδιά της, την τσάντα της και το πόμολο της πόρτας. Μετά έβγαλε τη μάσκα, γδύθηκε, έβαλε όλα της τα ρούχα στο πλυντήριο, έριξε μέσα την απολυμαντική σκόνη και γύρισε το κουμπί.

Ύστερα μπήκε στο μπάνιο, περιλούστηκε με απολυμαντικό σαμπουάν και ξεπλύθηκε με άφθονο νερό.

 

Όταν βγήκε από το λουτρό, ένιωσε καλύτερα.

Ο τρόμος του ιού υποχώρησε και η Φιλομήλα ξάπλωσε στον καναπέ και άνοιξε την τηλεόραση.

Το πρόγραμμα ήταν όπως πάντα ανιαρό, εξάλλου τα περισσότερα κανάλια είχαν κλείσει κι αυτά που είχαν απομείνει πρόβαλλαν παλιά σήριαλ που κανείς δεν είχε όρεξη να παρακολουθήσει. Ανάμεσα στα σήριαλ κάθε τόσο παρεμβάλλονταν οι ειδήσεις που δεν ήταν καθόλου καθησυχαστικές. Οι πολίτες πέθαιναν σαν τις μύγες και οι υπάλληλοι που είχαν επιφορτιστεί το επώδυνο καθήκον να τους μαζεύουν από τους δρόμους και να τους καίνε, λιγόστευαν κι εκείνοι, καθώς προσβάλλονταν από τον ιό, όσες προφυλάξεις κι αν έπαιρναν.

 

Η Φιλομήλα αποκοιμήθηκε στον καναπέ.