Τι τα θέλουμε τόσα "αχρείαστα" μαθήματα στο σχολείο;

 

Τι τα θέλουμε τα αρχαία ελληνικά, τη λογοτεχνία, τα λατινικά, τη φιλοσοφία και δεν ξέρω τι άλλο, αφού δεν πρόκειται να μας χρησιμεύσουν στην ενήλικη ζωή μας;

 

Θέλουμε μαθήματα που να μας διδάσκουν πρακτικά πράγματα, χρήσιμα.

 

Και τα μαθηματικά τι χρειάζονται, η χημεία και η φυσική; Δεν μας προσφέρουν τίποτα ωφέλιμο, εφόσον εμείς σκοπεύουμε να πιάσουμε μια θέση σε κάποιο γραφείο και να ανακατεύουμε χαρτιά.

Η ανάγνωση και η γραφή είναι αρκετά. Και η προπαίδεια. Και η ελληνική ιστορία που θα περιγράφει τα κατορθώματα των προγόνων μας, αν τέλος πάντων θέλουμε να έχουμε και κάποια κουλτούρα. Από κοντά και τα θρησκευτικά για τον ίδιο λόγο εννοείται. Η ιστορία των άλλων λαών δεν μας ενδιαφέρει, ας μαθαίνει ο κάθε λαός τη δική του ιστορία.

 

Για τη γυμναστική, εντάξει, δεν έχουμε αντίρρηση, περνά ευχάριστα η ώρα.

 

Θέλουμε πρακτικές γνώσεις μόνο, και τώρα που όλα γίνονται ηλεκτρονικά, θέλουμε να μάθουμε να χειριζόμαστε τους υπολογιστές με όλες τις δυνατότητές τους.

 

Θέλουμε επίσης καλλιτεχνικά, όχι Ιστορία της Τέχνης και τέτοια βαρετά πράγματα, αλλά να ζωγραφίζουμε με χρώματα πάνω σε λευκά χαρτιά.

 

Και μαθήματα Οικολογίας για να μάθουμε να σεβόμαστε τη φύση.

 

Και μουσική, θέλουμε και μουσική, να τραγουδάμε, όχι με νότες στο πεντάγραμμο, γιατί δεν υπάρχει λόγος να μπούμε σε τέτοιο κόπο.

 

Εξάλλου, τι νομίζετε ότι θα γίνουμε, όταν βγάλουμε το Λύκειο; Υπάλληλοι γραφείου και τεχνίτες θα γίνουμε. Μαγαζιά θα ανοίξουμε να πουλάμε εμπορεύματα κι αν δεν είμαστε οι ιδιοκτήτες, θα είμαστε οι πωλητές τους.

 

Τι χρειάζονται τα αρχαία ελληνικά και τα νέα και η γλώσσα; Σάμπως θα πούμε πάνω από τρεις φορές στη ζωή μας τη λέξη «αμφιβληστροειδής»; Ή μια φορά στη ζωή μας τη λέξη «κακέκτυπο»; Ή «πατροκτόνος» εννοώντας τον γιο που σκοτώνει τον πατέρα του και όχι το αντίθετο;

 

Πόσα περιττά μαθήματα αλήθεια!

 

Μόνο που στο Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο δεν πάμε για να γίνουμε κατόπιν υδραυλικοί, ψυκτικοί, υπάλληλοι Τραπέζης και Υπουργείων, αγρότες, εργάτες, ζωγράφοι, ηθοποιοί, δάσκαλοι, ναυτικοί, στρατιωτικοί, επιχειρηματίες και δεν ξέρω τι άλλο.

 

Πάμε για να αποχτήσουμε τις στοιχειώδεις γνώσεις, τις βασικές και θεμελιώδεις γνώσεις που απαιτεί από τον σύγχρονο άνθρωπο η κοινωνία. Γνώσεις όχι απαραίτητες για το επάγγελμα που θα διαλέξουμε αργότερα, αλλά απαραίτητες για να μη μας θεωρούν οι άλλοι στουρνάρια και αμόρφωτους.

 

Το Σχολείο προετοιμάζει τον μελλοντικό πολίτη προσφέροντάς του τη γνώση εκείνη που θα τον συνοδεύει στη μετέπειτα ζωή του, στις συναναστροφές του, στη συμπεριφορά του, στη νοοτροπία του. Τον εκπολιτίζει.

 

Αν θέλει ειδικές γνώσεις, θα τις αποχτήσει παρακολουθώντας άλλα μαθήματα σε άλλες σχολές, σε άλλα εργαστήρια.

 

Ξέρω ποια είναι η εύλογη αντίρρηση:

Στο σχολείο δεν γίνεται σωστά η δουλειά, οι μαθητές αποφοιτούν και παραμένουν ημιεγγράμματοι.

 

Αλήθεια είναι. Αλλά δεν πρέπει να αλλάξουν τα μαθήματα, πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκονται και μάλλον και τα βιβλία. (Καμιά φορά και οι δάσκαλοι).

 

Η γνώση που παρέχει το σχολείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, είναι αρκετή για να θεωρηθεί ένας απόφοιτος Λυκείου μορφωμένος. Ωστόσο ελάχιστοι ανάμεσα στους αποφοίτους μπορούν σήμερα να θεωρηθούν τέτοιοι.

 

Κάτι πρέπει να αλλάξει ασφαλώς. Όχι όμως τα μαθήματα.