Οι Αποκλίνοντες

(Εισαγωγή στο μυθιστόρημα που ήρθε η σειρά του να εκδοθεί).

Με λένε Σωσίθεο.

 

Με ονόμασαν έτσι για γούρι, επειδή γεννήθηκα λίγες ώρες μετά το μεγάλο σεισμό που ισοπέδωσε την πόλη μου την Αντιόχεια, στα χρόνια του Αυγούστου Κωνστάντιου.

 

Για πολύ καιρό νόμιζα ότι το όνομά μου σήμαινε «αυτός που ο Θεός έσωσε» και μάλλον έτσι θα είχε σκεφτεί και ο πατέρας μου, επειδή μέχρι τότε η μάνα μου γεννούσε μόνο νεκρά παιδιά. Τώρα, πενήντα τέσσερα χρόνια μετά τη γέννησή μου, ξέρω πως το όνομά μου δεν σημαίνει αυτόν που  έσωσε ο Θεός.

 

Οι ποιητές είναι χλομοί

 

Κάστρικε,

μόλις το χρώμα του έχασε ο Οππιανός,

άρχισε να γράφει ποιήματα.

 

 

Esset, Castrice, cum mali coloris,

versus scribere coepit Oppianus.

 

Martialis, 7.4

( Η μετάφραση είναι δική μου).

 

Η νυχιά

Ναι, αυτό είναι:

στην ψυχή μου μια νυχιά,

ούτε αίμα ούτε πόνος,

μια ενοχλητική νυχιά

που πάει λίγο πιο μέσα

σε κάθε κίνησή μου.

Αν την αφήσω έτσι,

θα με κόψει στα δυο,

ανώδυνα και ύπουλα,

αναίμακτα

στα δυο θα με κόψει.

 

Με φθείρει,

με διαφθείρει,

με σκοτώνει μια νυχιά.

 Μέρες και νύχτες

Μέρες τεράστιες,

νύχτες βαθιές,

μπερδεύτηκε η ζωή,

δεν ξέρει

πού να ακουμπήσει,

πότε να πει

ευχαριστώ,

πότε να κλάψει.

 

Σε μια τάξη με εβδομήντα κορίτσια

 

Πρώτη τάξη Γυμνασίου Θηλέων (τότε).

Εβδομήντα θήλεα στριμωγμένα τρία τρία στα θρανία. Κάποια τυχερά κάθονταν δύο δύο.

 

Εγώ πώς βρέθηκα στο τελευταίο  θρανίο δεν ξέρω. Αριστερά μου ένα θήλυ που μύριζε σκόρδο και κοίταζε απλανώς τον κόσμο. Δεξιά μου ένα άλλο θήλυ που βαριόταν τα γράμματα και είχε μια μάλλον πρόστυχη για την εποχή εκείνη γλώσσα. Στη μέση εγώ.

 

 

 

Η αγγλική γλώσσα είναι η καλύτερη

 

Έχω μάθει πέντε ξένες γλώσσες και, αν προσθέσω τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, τότε επτά γλώσσες πλην της νεοελληνικής.

Τελικά, αυτό που κατάλαβα είναι ότι η αγγλική γλώσσα είναι η πιο απλή, η πιο λογική και η πιο στρωτή γλώσσα, όσον αφορά τους γραμματικούς κανόνες.

Μελαγχολία

Ευγενική μελαγχολία,

θα έλεγαν οι ποιητές,

σιωπηλή, συγκρατημένη

και με αξιοπρέπεια.

Έτσι μιλούν οι ποιητές.

Οι άλλοι όμως χλευάζουν,

διότι

δεν καταλαβαίνουν

πώς είναι δυνατό

να είναι ευγενική

μια τέτοια μελαγχολία

που κρύβει θύελλες

κι ανόσιες επιθυμίες ανεκπλήρωτες.

Μια πρόστυχη μελαγχολία είναι,

λένε οι άλλοι.

αυτοί που ποιητές δεν είναι.

Νύχτες γιομάτες θαύματα, νύχτες σπαρμένες μάγια

Να παραπονεθώ δεν πρέπει. Οι μέρες μου κυλούν μέσα σε μια  ευχάριστη ρουτίνα και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό, αλλά, όταν έρχεται η νύχτα και ετοιμάζομαι για ύπνο, ξέρω ότι με περιμένουν περιπέτειες, εκπλήξεις, ανατροπές και κακοδεχούμενες αϋπνίες που είναι άγνωστο ποια μορφή θα πάρουν κάθε φορά.