"Πότε θα' ρθεί αυτό το αύριο;"

Αύριο θα ζήσεις,

όλο αύριο λες, Πόστουμε.

Για πες μου, Πόστουμε,

πότε θα’ ρθεί αυτό το αύριο;

Αυτό το αύριο πόσο είναι μακριά;

Πού είναι;

Και πού να το αναζητήσουμε;

Μήπως στη χώρα των Περσών

και των Αρμένιων κρύβεται;

Αυτό το αύριο κιόλας έχει

τα χρόνια του Πριάμου και του Νέστορα.

Για πες μου,

το αύριο αυτό πόσο μπορείς να το αγοράσεις;

Αύριο θα ζεις;

Και σήμερα που ζεις

αργά είναι, Πόστουμε.

Καλά το ξέρει, Πόστουμε,

εκείνος που έχει ζήσει χθες.

Cras te victurum, cras dicis, Postume, semper.

Dic mihi, cras istud, Postume, quando venit?

Quam longe cras istud, ubi est? aut unde petendum?

Numquid apud Parthos Armeniosque latet?

Iam cras istud habet Priami vel Nestoris annos.

Cras istud quanti, dic mihi, possit emi?

Cras vives? hodie iam vivere, Postume, serum est:

ille sapit, quisquis, Postume, vixit heri.

Martialis, V.58

Η μετάφραση είναι δική μου.