"Ποικιλία νεκρών"

Τη φράση την είδα σε κάποιο σχόλιο και θα σας πω στο τέλος τι εννοούσε ο συντάκτης, αφού πρώτα γράψω εγώ τα δικά μου, όσα προκάλεσαν τη σκέψη μου, όταν τη διάβασα.

Συνήθεις ποικιλίες:

Ποικιλία κρεατικών που συνοδεύει τις μπίρες μας σε κάποια ταβέρνα. Επίσης ποικιλία θαλασσινών. Για τους χορτοφάγους ποικιλία λαχανικών.

Άλλες ποικιλίες: ποικιλία πορτοκαλιού, ντομάτας, σταφυλιού πατάτας κλπ.

Ποικιλία γκαζόν, βαμβακιού, ρίγανης.

Ποικιλία χρωμάτων, προϊόντων, παιχνιδιών.

Ποικιλία δραστηριοτήτων.

Ποικιλία συμπτωμάτων (συν-πτωμάτων), έστω.

Αλλά ποικιλία νεκρών; Τι υποθέτετε πως εννοούσε ο συντάκτης;

Θα μπορούσε να γραφτεί και διήγημα με ένα τέτοιο τίτλο: οι επισκέπτες ενός νεκροτομείου ξεναγούνται από τον υπάλληλο, ο οποίος τούς δείχνει τα διάφορα πτώματα και τους εξηγεί τις αιτίες θανάτου του καθενός.

"Εδώ, αγαπητοί, βλέπετε έναν παχύσαρκο  νεκρό. Αιτία θανάτου: καρδιά. Εδώ μια αποστεωμένη νεκρή. Αιτία θανάτου η νευρική ανορεξία. Εδώ πάλι έναν υπέργηρο νεκρό που απεβίωσε από φυσικά αίτια. Εδώ έχουμε μια νεκρή που αυτοκτόνησε με δηλητήριο λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Δίπλα έναν νεκρό από τροχαίο. Παραδίπλα έναν που έπεσε από τη σκάλα και έσπασε τον σβέρκο του. Απέναντι τώρα, βλέπετε έναν άτυχο νεκρό που δολοφονήθηκε από τον γείτονά του. Δεξιά του ένας νεκρός διαρρήκτης που έπεσε από τον 5^ο όροφο και έγινε κομμάτια. Δίπλα του ένας νεκρός από εγκεφαλικό. Αριστερά βλέπετε μια ακόμα υπέργηρη νεκρή και δίπλα της ένα νεκρό από κίρρωση του ήπατος... ο δυστυχής αλκοολικός".

Ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί με μια τεράστια ποικιλία νεκρών που έγιναν νεκροί από πολυάριθμες αιτίες. Το διήγημα μπορεί να κλείσει με ένα νέο νεκρό. Κάποιος από τους επισκέπτες δεν αντέχει το θέαμα και μένει επί τόπου.

Άλλη ποικιλία νεκρών δεν μπορώ να φανταστώ. Εκτός αν… ναι, θα μπορούσε να γραφτεί κι άλλο διήγημα με τον ίδιο τίτλο. Ή με έναν πιο υπαινικτικό, πχ “Cannibal restaurant”. Καταλαβαίνετε πού το πάω.

Σε ένα ήσυχο, απόκεντρο σημείο της πόλης κάποιος ανοίγει ένα εστιατόριο με αυτή την περίεργη ονομασία. Οι πελάτες που έχουν το θάρρος να μπουν εκεί μέσα διαβάζουν στον κατάλογο τα εδέσματα που προσφέρονται με τις σπάνιες ονομασίες:

Μυαλά νεκρού πανέ.

Τηγανητά συκωτάκια νεκρού.

Κοκορέτσι νεκρού.

Νεκρός στη σούβλα.

Κεφάλι  νεκρού στον φούρνο με πατάτες.

Ψητές μπριζόλες νεκρού.

Ψητά μπιφτέκια νεκρού.

Εντόσθια νεκρού μαγειρεμένα με κόκκινη σάλτσα.

Τραγανιστά αφτιά νεκρού πασπαλισμένα με τυρί.

Πηχτή από πόδια νεκρού.

(Εντάξει, αν αηδιάσατε, σκεφτείτε ότι αυτά τρώμε καθημερινά με τη διαφορά ότι ο νεκρός είναι ζώο και όχι άνθρωπος).

Οι περισσότεροι πελάτες που μπαίνουν εκεί μέσα, φεύγουν τρέχοντας, μόλις διαβάσουν το μενού. Ωστόσο μένουν μερικοί και απολαμβάνουν ψύχραιμοι τα πιάτα του εστιατορίου. Ένα μεσημέρι μπαίνει στο ρεστοράν ένας κύριος και παραγγέλνει ψητά μπιφτέκια νεκρού και σαλάτα μαρούλι με παρμεζάνα και κομματάκια γλώσσας νεκρού. Απολαμβάνει το φαγητό του συνοδεύοντάς το με εκλεκτό κρασί και μετά καλεί τον σερβιτόρο και του λέει σιγανά στο αφτί:

-Λυπάμαι, αλλά δεν έχω χρήματα μαζί μου. Μπορώ όμως να σας ξεπληρώσω πλένοντας τα πιάτα.

Ο σερβιτόρος συνεννοείται με τον σεφ στην κουζίνα και μετά επιστρέφει.

-Ελάτε μαζί μου, του λέει ευγενικά.

Μπαίνουν στην κουζίνα, όπου τους περιμένει ο σεφ κρατώντας έναν μπαλτά.

-Δυστυχώς έχουμε έλλειψη νεκρών αυτό τον καιρό, του λέει ο σεφ σηκώνοντας τον μπαλτά. Θα μας ξεπληρώσετε λοιπόν με άλλο τρόπο.

Ανατριχιάσατε; Εντάξει, μυθοπλασία είναι, δεν φταίω εγώ που με ενέπνευσε η φράση «ποικιλία νεκρών».

Και εν πάση περιπτώσει ανατριχιαστικό νομίζω είναι και αυτό που έγραψε, όποιος το έγραψε, σχολιάζοντας την επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης  με τα χιλιάδες θύματα κάθε λογής και εθνικότητας:

«Είχαμε εκεί μια ποικιλία νεκρών».