Κριτική της κ. Π. Πετράκου στην "Κλεψύδρα" για την "Προγονική Εντολή"

Η κ. Πηνελόπη Πετράκου είχε την καλωσύνη να δημοσιεύσει την κριτική της για τη νουβέλα μου «Η Προγονική Εντολή», εκδ. Γαβριηλίδη, στο έντυπο λογοτεχνικό περιοδικό «Κλεψύδρα», τεύχος Μαΐου. Την ευχαριστώ πολύ και παραθέτω εδώ ένα απόσπασμα:

«…Στο σημείο αυτό πρέπει να πω πως το βιβλίο είναι κι ένα σχόλιο πάνω στην αυτογνωσία και στην αυτάρκεια, που άπαξ και κατακτηθούν (στον βαθμό που είναι εφικτό) βάζουν τρικλοποδιά στην κοινωνική προκατάληψη, αυτόν τον αδίστακτο δυνάστη, πρώτα απ’ όλα των ευαίσθητων ανθρώπων. Όσοι καταφέρνουν να προβληματιστούν με την ατομική τους συμπεριφορά κρίνουν τους άλλους όχι τόσο από τα φαινόμενα μα κυρίως βάσει ενστίκτου, κάνοντας ό,τι μπορούν για να μην γίνουν φορτικοί ή άδικοι.

Η Βασιλάκου μάς δίνει ένα ισχυρό έναυσμα να σκεφτούμε τη θέση μας στον κόσμο με μια ατμοσφαιρική νουβέλα, με στοιχεία μαύρης κωμωδίας και στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, που διαβάζεται μονομιάς με αμείωτο ενδιαφέρον».                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

Μαζικοί και κατά συρροήν δολοφόνοι: είναι ψυχικά υγιείς;

Προ καιρού σε μια ανάρτησή μου χαρακτήριζα ψυχοπαθείς όσους επιτίθενται και σκοτώνουν μαζικά ανθρώπους που δεν γνωρίζουν και που τους θεωρούν εχθρούς τους λόγω διαφορετικής θρησκείας, ιδεολογίας ή φυλετικής προέλευσης. Στη διατύπωσή μου υπήρξα σαφής: όλοι αυτοί οι πειραγμένοι άνθρωποι δεν είναι ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί. Είναι προβληματικοί και χρειάζονται ψυχιατρική περίθαλψη.

Μολονότι οι περισσότεροι φάνηκαν να συμφωνούν με την άποψή μου, υπήρξαν και άλλοι που διαφώνησαν. Καλώς, αυτά συμβαίνουν στον ελεύθερο κόσμο που ζούμε, μπορεί ο καθένας να έχει τη γνώμη του. Αυτό που με ξένισε όμως ήταν ότι και αρκετοί άλλοι, άγνωστοι σε μένα, έκαναν σχετικές αναρτήσεις υποστηρίζοντας ότι αυτοί οι μαζικοί δολοφόνοι χαίρουν άκρας ψυχικής υγείας.

"Λέξεις"

Το αιώνιο, 

το αθάνατο, 

το άναρχο, 

το ατελεύτητο, 

το άχρονο, 

το άχωρο, 

το ακίνητο.

Όλα αυτά είναι λέξεις χωρίς αντίκρισμα.

Τις φτιάξαμε έτσι, 

από αντίδραση κι από θυμό.

"Γαλάζιο ενστερνίστηκα", της Νέλλας Συναδινού

  

Τα ποιήματα και τα πεζοτράγουδα της Νέλλας Συναδινού είναι ιδιαίτερα, ξεφεύγουν από τα κοινότοπα καλούπια της σύγχρονης ποίησης που συχνά δεν μας επιτρέπει καν να αναγνωρίσουμε τον δημιουργό της. Δεν ξέρω γιατί σκέφτηκα τον Κάλβο που η ποίησή του διέφερε των άλλων και υπήρξε μέγας ποιητής.

Οι επιμειξίες των φυλών στη Λατινική Αμερική

Δεν ξέρω κατά πόσο ενδιαφέρεται κανείς να γνωρίζει σε τι ποσοστό αναμίχτηκαν οι φυλές στην Αμερική (Βόρεια και Νότια), από τότε που οι λευκοί Ευρωπαίοι άρχισαν να κατοικούν τη νέα ήπειρο.

Μέχρι τότε την Αμερική κατοικούσαν οι αυτόχθονες χωρισμένοι σε πολλές και διάφορες φυλές. Τους ονομάζουμε Ινδιάνους ή καλύτερα Αμερινδούς. Με την άφιξη των λευκών εποίκων άρχισαν και οι επιμειξίες που έγιναν περισσότερες, όταν οι λευκοί μετέφεραν ως δούλους στον Νέο Κόσμο μαύρους από την Αφρική.

Πότε ο άνθρωπος είναι ευτυχής

 

Το άκρον άωτον του ανθρώπινου θράσους

Πότε άραγε ο άνθρωπος αποφάσισε ότι πρέπει η ζωή του να έχει νόημα;

Ο πρωτόγονος σίγουρα δεν είχε τέτοιου είδους ανησυχίες, καθώς το μόνο που τον ένοιαζε ήταν να βρει τίποτα να φάει για να μην πεθάνει της πείνας και να προφυλαχθεί από τους εχθρούς του  των άλλων πρωτόγονων ομάδων, από τα σαρκοφάγα θηρία και από τις φυσικές καταστροφές.

Αλλά και στις πρώτες μικρές κοινότητες που οργάνωσε αργότερα, δεν νομίζω ότι αυτή ήταν η έγνοια του. Η έγνοια του ήταν να έχει καλή σοδειά, ικανή να τον συντηρήσει όλο τον χρόνο, και καλή άμυνα που θα προστάτευε τη μικρή του περιουσία από τους νομάδες ή τους πεινασμένους των γειτονικών οικισμών.

"Ανοιχτή πληγή"

Τώρα

μια ανοιχτή πληγή στο σώμα μου.

Δεν είναι αυτό που με πειράζει,

είναι το βλέμμα σου

που δεν αντέχω,

όταν κοιτάζει την πληγή,

αν και το ξέρω,

το μαχαίρι

εγώ σ’ το είχα δώσει.

Γιώργου Πρέκα «Το Συμπόσιο των Σκιών»

Γιώργου Πρέκα «Το Συμπόσιο των Σκιών»

Ο Γιώργος Πρέκας παρά το νεαρό της ηλικίας του κινείται με άνεση στο χώρο της λογοτεχνίας gothic και μας δίνει εννιά εξαιρετικά διηγήματα του είδους.

Σταθερά μοτίβα του είναι τα μοναχικά νεαρά άτομα, πόλεις μακρινές και έρημες, γειτονιές εγκαταλειμμένες, σπίτια κλειστά και απομονωμένα:

Η Κρήτη είναι πράσινη, όχι ροζ

  

Οι Κρητικοί δεν είναι δεξιοί. Δεν είναι ούτε αριστεροί. Οι Κρητικοί είναι βενιζελικοί. Αυτό σημαίνει ότι εμπιστεύονται κόμματα του κεντρώου χώρου, ενώ βλέπουν με δυσπιστία  τα εκ δεξιών και εξ αριστερών κόμματα.

Πριν τη δικτατορία του 1967 ψήφιζαν Ένωση Κέντρου και Γεώργιο Παπανδρέου. Στη μεταπολίτευση στράφηκαν στο ΠΑΣΟΚ, επειδή ο Ανδρέας εμφανίστηκε ως συνεχιστής του πατέρα του, αν και πετούσε διάφορα αριστερά πυροτεχνήματα κάθε τρεις και λίγο.