Από την άψυχη πέτρα στην άψυχη πέτρα

Το θεωρούμε δεδομένο και καθόλου δεν μας παραξενεύει, όμως είναι κάτι τόσο αλλόκοτο που κανονικά θα έπρεπε να μας έχει αποτρελάνει.

Τι εννοώ: βλέπεις μια πέτρα άψυχη, νεκρό σώμα, μια λίμνη με σκέτο νερό, ένα κομμάτι χώμα. Κι εκεί που τα κοιτάζεις, αυτά αρχίζουν να κουνιούνται, να μετακινούνται, να ανοίγουν κάτι μάτια, κάτι στόματα, να πετάνε έξω κάτι γλώσσες, να βγάζουν παράξενους ήχους, να αλλάζουν σχήμα, να αλλάζουν χρώμα, να τρέχουν αποδώ κι αποκεί, να σμίγουν μεταξύ τους και να βγαίνει μετά από μέσα τους ένα αντίγραφό τους και στο τέλος να πέφτουν κάτω και να μένουν πάλι ακίνητα και νεκρά, όπως ήταν πριν.

Οι επιστήμονες λένε βέβαια τα δικά τους. Αλλά εδώ πρόκειται για κάτι που είναι τελείως τρελό. Η άψυχη ύλη, η πέτρα ενώθηκε με το νερό και το χώμα και άρχισε να βλέπει. Να ακούει. Να οσμίζεται. Να γεύεται. Να νιώθει. Να σκέφτεται. Η άψυχη ύλη απέχτησε συνείδηση και αυτοσυνειδησία. Κοίταξε γύρω της και άρχισε να μελετά, να εξερευνά, να μαθαίνει τον εαυτό της.

Πώς είναι δυνατό να γίνεται αυτό; Πώς είναι δυνατό η ακίνητη, άψυχη πέτρα να αποχτήσει ιδιότητες που δεν προβλέπονται για την πέτρα, προσωρινές όμως που σύντομα θα τις χάσει; Και πώς είναι δυνατό, πριν γίνει πάλι κάτι άψυχο, να έχει προλάβει να αφήσει ένα αντίγραφό της;

Ας αφήσουμε τους επιστήμονες που προσπαθούν φιλότιμα να εξηγήσουν αυτό το αλλόκοτο φαινόμενο και ας περάσουμε σε θεωρίες συνωμοσίας.

Μια πολύ κοινή θεωρία συνωμοσίας είναι αυτή που λέει ότι το θαύμα τούτο οφείλεται σε ένα θεό ή σε πολλούς θεούς. Είναι η πιο διαδεδομένη θεωρία συνωμοσίας, όλοι τη γνωρίζουμε.

Μια άλλη θεωρία συνωμοσίας είναι αυτή που υποστηρίζει ότι κάποιος Δημιουργός, όχι όμως και Θεός, έκανε αυτό το θαύμα. Κάποιος ας πούμε ανώτερος Νους, ανώτερος από τον δικό μας, πάντως όχι Θεός.

Τελευταία έχω την υποψία ότι δεν πρόκειται περί ενός αλλά περί πολλών Δημιουργών που κάθισαν στο εργαστήριό τους και ομαδικά κατασκεύασαν αυτό που βλέπουμε σήμερα εμείς.

Για το λόγο αυτό η Δημιουργία είναι άνιση, καθώς όλοι οι Δημιουργοί δεν είχαν τις ίδιες ικανότητες. Έτσι σε κάποια σημεία διακρίνουμε τελειότητα και σε άλλα πολύ πρόχειρη δουλειά. Αλλού βλέπουμε αγαθότητα και συμπάθεια προς τη ζωή και αλλού αδιαφορία μέχρι αναισθησίας.

Είμαστε άραγε πειραματόζωα σε ένα ομαδικό πείραμα, του οποίου αγνοούμε τον σκοπό;

Αναρωτιέμαι μερικές φορές πόση αναλγησία πρέπει να έχουν αυτοί οι Δημιουργοί, όταν βλέπουν εμάς να τυραννιόμαστε και να παρακαλούμε τους Ουρανούς για έλεος κι αντί γι’ αυτό να συντριβόμαστε από μια καταστροφή. Αυτό εμείς το λέμε Μοίρα ή Πεπρωμένο, αλλά μπορεί να είναι απλώς μια σύμπτωση γεγονότων που οφείλει να προκαλέσει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα και αυτό είναι που θέλουν να παρατηρήσουν οι Δημιουργοί. Οι οιμωγές και οι ικεσίες μας προφανώς τους αφήνουν ασυγκίνητους, όπως ασυγκίνητοι είναι και οι άνθρωποι, όταν μελετούν βασανίζοντας τα δικά τους πειραματόζωα.

Μια άλλη θεωρία συνωμοσίας, πολύ τρομαχτική όμως, είναι να είμαστε όλοι εμείς οι ζωντανοί ένα ευχάριστο παιχνίδι για ένα παιδάκι ή και για πολλά παιδάκια άλλων Όντων, όπως περίπου είναι για μας τα οικόσιτά μας. Άλλα παιδάκια μάς αγαπούν και μας προσέχουν και άλλα μάς κακομεταχειρίζονται.

Μια ακόμα πιο τρομαχτική θεωρία συνωμοσίας είναι να είμαστε ο κήπος αναψυχής μοχθηρών Όντων που έρχονται εδώ να περάσουν λίγες ώρες διασκέδασης βασανίζοντάς μας και απολαμβάνοντας τις κραυγές της δυστυχίας μας. Όπως κάνουμε κι εμείς δηλαδή, όταν βάζουμε να αλληλοσκοτωθούν σκυλιά σε παράνομους αγώνες ή όπως έκαναν οι πρόγονοί μας που παρακολουθούσαν με απόλαυση στις αρένες μονομάχους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον ή να ξεκοιλιάζουν θηρία ή να αφήνουν τα θηρία να κατασπαράζουν ανθρώπους. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δηλαδή.

Τέλος, μια άλλη θεωρία συνωμοσίας είναι αυτή που διαδίδουν οι επιστήμονες: ότι δηλαδή τίποτε από τα παραπάνω δεν συμβαίνει, η άψυχη ύλη υπό συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να γεννήσει ζωή, είμαστε επομένως τυχαία προϊόντα ενός τυχαίου κόσμου που προήλθε από το πουθενά και σ’ αυτό θα ξαναγυρίσει κάποτε.

Δεν ξέρω ποια από αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας είναι η πιο τρομαχτική. Έτσι κι αλλιώς η μοίρα μας δεν αλλάζει. Από την πέτρα προήλθαμε και πέτρα θα ξαναγίνουμε, αφού αποχτήσαμε συνείδηση και αισθήσεις για λίγα δευτερόλεπτα συμπαντικού χρόνου.