Δυτικοί που μισούν τη Δύση

Ας κάνουμε μια προσπάθεια να καταλάβουμε τον εαυτό μας:

Είμαστε υπέρ της δημοκρατίας.

Υπέρ της εξίσωσης των γυναικών με τους άνδρες.

Κατά της κακοποίησης των παιδιών.

Υπέρ της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Υπέρ της ελευθερίας του λόγου.

Υπέρ της ανεξιθρησκίας.

Κατά της κακοποίησης και εκμετάλλευσης των ζώων.

Υπέρ της σεξουαλικής ελευθερίας.

Υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων.

Κατά της λογοκρισίας στην καλλιτεχνική δημιουργία.

Κατά των διακρίσεων με βάση το χρώμα του δέρματος, το θρήσκευμα, τη φυλή.

Υπέρ της μόρφωσης και της γενικής καλλιέργειας.

Υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων.

Και:

Κατά της Δύσης.

Την οποία βρίζουμε και ελεεινολογούμε σε κάθε ευκαιρία. Κλείνοντας συνωμοτικά το μάτι στον αντίποδα της Δύσης, όπου:

Η δημοκρατία είναι ανύπαρκτη.

Η γυναίκα έχει τη θέση του αναπαραγωγικού ζώου, κακοποιείται και δολοφονείται για ασήμαντες αιτίες.

Τα παιδιά θεωρούνται απλώς εργατικά χέρια.

Κάθε νέα ιδέα αντιμετωπίζεται με διώξεις και φυλακίσεις.

Ο λόγος, γραπτός και προφορικός, λογοκρίνεται.

Η απόκλιση από την επίσημη θρησκεία θεωρείται βαρύ έγκλημα.

Τα ζώα βασανίζονται, επειδή είναι ζώα.

Η σεξουαλική ελευθερία απαγορεύεται διά ροπάλου.

Οι ομοφυλόφιλοι διώκονται και εκτελούνται.

Οι καλλιτέχνες αναπαράγουν τις επίσημες θέσεις του κράτους.

Ο ρατσισμός εναντίον όσων δεν είναι ομόθρησκοι, ομόφυλοι, ομόχρωμοι και άνδρες κυριαρχεί.

Η μόρφωση και η καλλιέργεια δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα.

Τα ατομικά δικαιώματα δεν είναι κατανοητά..

Ίσως αυτό να εξηγείται από το γεγονός ότι στον αντίποδα της Δύσης ζουν λαοί φτωχοί και εξαθλιωμένοι που προκαλούν τη συμπόνια μας. Η συμπόνια ανήκει στα ευγενή συναισθήματα και επομένως είναι καλό που συμπονούμε τους λαούς που ζουν στη μιζέρια.

Παράλληλα όμως νιώθουμε μίσος για τη Δύση, στην οποία αποδίδουμε την αιτία της φτώχειας των λαών αυτών. Το μίσος εκτός του ότι δεν ανήκει στα ευγενή συναισθήματα, μας ωθεί να ζούμε μέσα σε μια τρομερή αντίφαση. Τιμούμε τις αξίες που παρήγαγε η Δύση, αλλά μισούμε τη Δύση. Κάπως πρέπει να το εξομαλύνουμε αυτό.

Κατ’ αρχάς πρέπει να αντιδιαστείλουμε τους λαούς της Δύσης από την πολιτική της. Ο φιλήσυχος, καλοπροαίρετος Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος δεν είναι υπεύθυνος για τις επιλογές της κυβέρνησής του. Κάποιοι είναι υπεύθυνοι ασφαλώς, όχι όμως όλοι. Όπως και εδώ στη χώρα μας κάποιοι ψηφοφόροι είναι υπεύθυνοι για τις κυβερνήσεις που αναλαμβάνουν την εξουσία, δεν είμαστε όμως όλοι οι υπόλοιποι.

Δεύτερον, κανείς σύγχρονος δυτικός δεν είναι υπεύθυνος για τις επιλογές των πολιτικών της χώρας του που έζησαν πριν πενήντα, εκατό, διακόσια, τρακόσια χρόνια. Αν η πολιτική της Δύσης υπήρξε στο παρελθόν αρπακτική απέναντι σε άλλους λαούς, αυτό είναι παράλογο και άδικο να βαρύνει τους σύγχρονους λαούς της Δύσης.

Τρίτον, δεν γεννηθήκαμε χθες, ξέρουμε πολύ καλά ότι η πολιτική δεν έχει ηθική, ενώ οι λαοί έχουν. Επίσης η πολιτική είναι το ίδιο ωμή και στη Δύση και στον αντίποδά της. Οι κυβερνήσεις των χωρών που βρίσκονται στον αντίποδα της Δύσης είναι εξίσου – θα έλεγα περισσότερο – ανήθικες και διεφθαρμένες. Αν είχαν μεγαλύτερη δύναμη, θα μας είχαν κάνει σκόνη, καθώς δεν εκλέγονται με δημοκρατικές διαδικασίες και δεν εξαρτώνται από τη βούληση του λαού.

Αντίθετα στη Δύση οι κυβερνήσεις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την κοινή γνώμη, αν δεν θέλουν να καταποντιστούν στα τάρταρα στις επόμενες εκλογές. Αλλά η κοινή γνώμη, δηλαδή οι λαοί της Δύσης, έχουν τις αξίες της Δύσης που προαναφέραμε. Και αυτό είναι ένα καλό χαλινάρι για τις αυθαιρεσίες των αρχόντων.

Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, «ανήκομεν εις την Δύσιν». Δεν θα μας άρεσε καθόλου να ζούμε σε θεοκρατικό καθεστώς, όπου κάθε τυχόν μεταφυσική αμφιβολία μας θα μας έστελνε στη φυλακή. Καθόλου δεν θα μας άρεσε να έχουμε κυβέρνηση που δεν εκλέξαμε και που δεν μπορούμε να κριτικάρουμε. Δεν θα μας άρεσε να βλέπουμε να λιθοβολούνται στην πλατεία Συντάγματος γυναίκες που απάτησαν τον άνδρα τους ούτε να απαγχονίζονται άνδρες ομοφυλόφιλοι ή να κόβουν τα χέρια όσων έκλεψαν. Δεν θα μας άρεσε να βλέπουμε παντού γύρω μας κακοποιημένα ζώα και κανείς να μην ενδιαφέρεται γι’ αυτά. Ούτε παιδιά να δουλεύουν σκληρά στα χωράφια και στα εργοστάσια, αντί να πηγαίνουν στο σχολείο.

Όλοι εμείς λοιπόν που νιώθουμε συμπάθεια για τους εξαθλιωμένους λαούς του αντίποδα της Δύσης θα έπρεπε να κάνουμε τα πάντα για να βελτιωθούν οι συνθήκες σε εκείνες τις χώρες, ώστε οι κάτοικοί τους να μην ξεσπιτώνονται και να έρχονται ζητιάνοι στη Δύση, όπου τους περιμένουν νέες ταλαιπωρίες και ταπεινώσεις. Να κάνουμε τα πάντα, ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μένουν στην πατρίδα τους, να μπορούν να δουλεύουν και να προκόβουν εκεί. Να μπορούν να μορφώνονται, ώστε να απαλλαγούν από τις προλήψεις που συνοδεύουν τις καθυστερημένες κοινωνίες και να είναι σε θέση να απαιτήσουν από τις κυβερνήσεις τους περισσότερες ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα.

Το να υπερασπιζόμαστε τη μπούρκα και τα πρωτόγονα έθιμά τους όχι μόνο δεν τους βοηθά να αποχτήσουν το ελεύθερο φρόνημα που γέννησε ο δυτικός πολιτισμός, αλλά τους κρατά αιχμάλωτους στις σκοτεινές τους αντιλήψεις. Μια τέτοιου είδους συμπόνια είναι κάλπικη και προέρχεται από την αντιπάθειά μας για τη Δύση. Δεν ωφελείται κανείς από αυτήν, αντίθετα βυθιζόμαστε όλοι στα μαύρα νερά ενός νέου Μεσαίωνα.