Βίαιοι σύντροφοι και κακοποιημένες γυναίκες

Κάποτε, όταν ήμουν παντρεμένη, φρεσκοπαντρεμένη μάλιστα, κάτι με είχε νευριάσει και μιλούσα στον σύζυγο θυμωμένη. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η αιτία, πάντως δεν τα είχα βάλει μαζί του, κάτι άλλο με είχε εκνευρίσει. Μη φανταστείτε ότι είχα καμιά υστερική συμπεριφορά με κραυγές και ουρλιαχτά. Απλώς μιλούσα θυμωμένη. Ο σύζυγος λοιπόν που είχε ενοχληθεί, αντί να μου πει «σταμάτα, βαρέθηκα να σε ακούω» ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, μου είπε επί λέξει: «Βούλωσέ το, μωρή!»

Έμεινα κόκαλο. Μέχρι τότε ποτέ δεν είχαμε ανταλλάξει τέτοιου είδους κουβέντες και ούτε ποτέ φανταζόμουν ότι ο ευγενικός μου συμβίος έκρυβε μέσα του τέτοια βορβορώδη συμπεριφορά. Μόνο η λέξη «το» στη φράση του δεν ήταν προσβλητική. Οι άλλες δύο ήταν βαθύτατα προσβλητικές και ποτέ κανείς δεν μου είχε απευθυνθεί με τέτοιο τρόπο ούτε σε κανέναν είχα δώσει το δικαίωμα να μου φερθεί έτσι.

Έμεινα λοιπόν κόκαλο για λίγες στιγμές. Μετά έκανα αυτό που μου είπε. Δεν έβγαλα άχνα. Θυμάμαι ότι ήμασταν στο αυτοκίνητο, οδηγούσα εγώ και πηγαίναμε στο σπίτι μας. Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε ήσυχα, αν και κάπως σιωπηλά, φάγαμε, είδαμε τηλεόραση και κατόπιν πήγαμε να ξεραθούμε.

Την άλλη μέρα το απόγευμα, όταν φαινόταν ότι όλα είχαν ξεχαστεί και ήμασταν μια χαρά πάλι αγαπημένοι, του είπα ήρεμα και πολύ σοβαρά: «Τώρα που έχουμε ηρεμήσει, σχετικά με αυτό που μου είπες χθες: σου έχω ποτέ μιλήσει εγώ με τέτοιο τρόπο;» «Όχι», παραδέχτηκε ο συμβίος. «Και ούτε ποτέ θα σου μιλήσω έτσι. Γι’ αυτό πρόσεξε: ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν θα μου ξαναμιλήσεις με τέτοιο τρόπο. Ποτέ! Συνεννοηθήκαμε;» «Εντάξει», είπε αυτός.

Το πράγμα έληξε εκεί και όντως ποτέ, όσο καιρό μείναμε παντρεμένοι, δεν μου ξαναμίλησε προσβλητικά. Δεν ξέρω τι βρισιές μπορεί να μου έριχνε από μέσα του, όταν νευρίαζε, πάντως εγώ δεν άκουσα ποτέ τίποτα.

Αυτά τα πράγματα, όπως ξέρουμε, τα σκοτώνουμε μικρά-μικρά, πριν μεγαλώσουν και θεριέψουν, γιατί μετά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Αν δεν τα σκοτώσουμε μικρά-μικρά, μας περιμένουν ζόρικες καταστάσεις.

Βέβαια ο άνθρωπος κατάλαβε ότι δεν τον έπαιρνε και δεν δοκίμασε ξανά τέτοιο λεξιλόγιο μπροστά μου. Τι θα έκανα όμως, αν παρέμενε αδιόρθωτος και μετά από λίγες μέρες μού εκτόξευε καμιά νέα χυδαία φράση; Τι θα έκανα, αν συνέχιζε να χρησιμοποιεί αυτού του τύπου το λεξιλόγιο, όποτε θύμωνε;

Είναι απλό: θα χωρίζαμε και θα έπαιρνε ο καθένας τον δρόμο του. (Χωρίσαμε βέβαια κάποτε αλλά μετά από χρόνια και για άλλους λόγους).

Αυτά σκέφτομαι κάθε φορά που έρχονται στο φως κακοποιήσεις γυναικών από τους συντρόφους τους. Οι δύστυχες αυτές μελανιασμένες από το ξύλο διηγούνται τρομερές ιστορίες κακοποίησης που τις υπέμεναν για χρόνια με την ελπίδα ότι ο σύντροφός τους θα βάλει μυαλό κάποτε και θα ηρεμήσει. Άλλοτε πάλι είναι στη μέση τα παιδιά και διστάζουν να χωρίσουν εξαιτίας τους. Άλλοτε δεν έχουν πού να πάνε και πώς να ζήσουν, αν φύγουν από την οικογενειακή εστία.

Βέβαια το ξύλο δεν ξεκινά από την πρώτη ημέρα γνωριμίας με τον κακοποιητικό σύντροφο. Στην αρχή ο τύπος αυτός του άνδρα είναι μελιστάλαχτος και ερωτικός και σιγά σιγά  εκδηλώνει τον διαταραγμένο ψυχισμό του.

Αρχίζουν οι καυγάδες για ψύλλου πήδημα ή και χωρίς αιτία, ακολουθούν τα χαστούκια και όσο προχωρεί η σχέση, η επιθετική συμπεριφορά κλιμακώνεται, ώσπου γίνεται κανονική κακοποίηση με βίαιες επιθέσεις χωρίς λόγο και χειροδικίες που αφήνουν τη γυναίκα  μελανιασμένη και ενίοτε με σπασμένα κόκαλα.

Το χειρότερο στις περιπτώσεις αυτές είναι ότι ο κακοποιητικός άνδρας έχει από ένα σημείο και μετά εδραιώσει την κυριαρχία του πάνω στη γυναίκα, βλέπει ότι εκείνη κάνει υπομονή ελπίζοντας ότι έτσι θα τον καλμάρει και τότε νιώθει απόλυτος κυρίαρχός της. Την απειλεί ότι αν δοκιμάσει να φύγει από τη σχέση, θα τη σκοτώσει και συχνά το εννοεί. Έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις που ο βίαιος σύντροφος σκοτώνει τη γυναίκα που τον εγκατέλειψε.

Πότε είναι η καλύτερη στιγμή για να εγκαταλείψει η γυναίκα ένα τέτοιον άνδρα; Η καλύτερη στιγμή είναι η πρώτη, άντε η δεύτερη φορά που αυτός τής φέρθηκε επιθετικά. Αντί να παρασυρθεί στην ψευδαίσθηση ότι εκείνος της φέρεται έτσι, επειδή την αγαπά, πρέπει να ηχήσει μέσα της συναγερμός: ο άνθρωπος αυτός είναι επικίνδυνος και η επιθετικότητά του αντί να υποχωρήσει με την καλή της συμπεριφορά και την υπομονή της, θα κλιμακωθεί. Πρέπει να αποχωρήσει από τη σχέση πάραυτα, πριν η σχέση σοβαρέψει και δημιουργηθούν δεσμοί.

Δυστυχώς, οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες το κάνουν αυτό, όταν είναι πολύ αργά, όταν έρχονται παιδιά στον κόσμο, όταν οι δεσμοί με τον κακοποιητικό σύντροφο έχουν στερεωθεί καλά, όταν η γυναίκα δεν έχει εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης. Άλλες πάλι φορές δεν φεύγει, μένει μαζί του και υπομένει το μαρτύριό της.

Είπαμε: αυτά τα σκοτώνουμε μικρά-μικρά, πριν μεγαλώσουν. Μόλις ο άνδρας, ο σύντροφος, ο σύζυγος εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά, η γυναίκα πρέπει να τα μαζεύει και να φεύγει αμέσως. Αν νομίζει ότι με την αγάπη και την κατανόησή της ο άλλος θα στρώσει, κάνει τραγικό λάθος που μπορεί να το πληρώσει κάποια στιγμή ακόμα και με τη ζωή της.

Εφημερίδα "Καθημερινή", 27/1/2018

Σε εθνικό επίπεδο και όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, από το 2014 μέχρι και το 2017 έχουν σημειωθεί περισσότερα από 13.700 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, με τις γυναίκες να αποτελούν περίπου το 70% των θυμάτων», τονίζει στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας, Ιωάννα Ροτζιώκου.

 «Ορισμένες φορές, μάλιστα», επισημαίνει, «τραγική κατάληξη αυτών των ενδοοικογενειακών συμβάντων είναι ακόμα και ο θάνατος, με τον αριθμό των γυναικών θυμάτων να είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με τον αντίστοιχο των αντρών. Σημειώστε, ενδεικτικά, ότι το 2017 σημειώθηκαν 3.134 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με 4.243 θύματα συνολικά».

Τις διαστάσεις που έχει πάρει το κοινωνικό αυτό φαινόμενο διεθνώς, αποτυπώνουν χαρακτηριστικά και τα στατιστικά στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με αυτά, μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα αντιμετωπίσει σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό της.