"Αγάπη είναι..."

Η αγάπη είναι μία,

οι πόλοι της αγάπης δύο.

Αλλιώς δεν είναι αγάπη,

είναι αγωνία.

Βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου

κι εσύ τον βλέπεις μέσα από τα δικά μου.

Αυτό που βλέπουμε είναι πάντα το ίδιο.

Είμαι ό,τι είμαι, επειδή κι εσύ είσαι ό,τι είσαι.

Γι’ αυτό και η αγάπη μας είναι ό,τι είναι.

Δεν έχουν σύνορα τα σώματά μας,

δεν είμαστε δύο, ένα είμαστε σε δύο.

Κι ένα σε ένα, όταν σμίγουμε.

Από τα σπλάχνα μου βγαίνεις εσύ

κι εγώ απ’ τα δικά σου σπλάχνα.

Κάθε λαγνεία μέσα στην αγάπη

γίνεται αιθέριο όνειρο.

Έξω από την αγάπη ο χρόνος κυλά,

χωρίς η αγάπη να νοιάζεται γι’ αυτόν.

Όταν κοιταζόμαστε,

ο κόσμος είναι στέρεος σαν βράχος.

 Δεν λέμε λόγια αγάπης.

Είμαστε ήσυχοι όπως η νύχτα,

όπως ο ουρανός ο φορτωμένος άστρα.

Ακούμε μόνο την αναπνοή μας

όπως το θρόισμα στις φυλλωσιές.

Σιωπηλοί αγκαλιαζόμαστε.

Είναι ο αέρας γύρω μας 
γεμάτος μηνύματα.

Πέρα, πολύ μακριά η βουή του κόσμου.

Εδώ η αγάπη ατάραχη.

Δεν έχει θάνατο η αγάπη,

δεν ξέρει από τέτοια παιχνίδια

με αρχή και τέλος.

Δεν έχει πόνο η αγάπη,

δεν έχει πόνο ο παράδεισος.

Πώς ήταν δυνατό να μην αγαπηθούμε;

Μπορεί ο χείμαρρος να κάνει πίσω;

Λάμπει ο ήλιος,

τα χωράφια πράσινα,

εσύ στον κήπο στέκεσαι σε μια αιώνια στιγμή,

εγώ απ’ το παράθυρο κοιτάζω.

Η εικόνα μεγεθύνεται ως το άπειρο.

Στο σπίτι όλα βουβά.

Το διατρέχουν ρεύματα αγάπης,

όλα τα αντικείμενα αγαπούν το ένα το άλλο.

Αυτό που αιωρείται γύρω μας

είναι η πνοή ενός θεού

που αποκαλύπτεται με νεύματα.

Έρχεσαι εσύ και όλα γύρω τρέμουν.

Σε κοιτάζω, με κοιτάζεις.

Γύρω ιερή σιωπή.

Γιατί υπάρχουν οι άλλοι, αναρωτιέμαι.

Ειρηνεύουν οι ψυχές μας, 

όταν τα σώματά μας μέσα σε θύελλα

αγκαλιάζονται.

Κρατώ τη σφαίρα του κόσμου

σαν αρχαία αυτοκράτειρα,

ορίζω το μέλλον μας.

Μια αρχέγονη δύναμη μάς κρατά ενωμένους.

Αν ποτέ χωριζόμασταν,

τα άτομα θα διασπώνταν,

η έκρηξη θα ήταν τρομερή.

Όλα είναι αυτονόητα,

κάθε πράγμα στη θέση του,

εσύ κι εγώ μαζί.

Οι σειρήνες μπαινοβγαίνουν στα δωμάτια,

οι μουσικές τους δονούν τον αέρα.