" Ο δύτης και το χταπόδι"

  

Ο δύτης κάτω από τα νερά

παίζει με το χταπόδι

κι αυτό ανταποκρίνεται,

«αγάπη», λέει ο δύτης

και το χταπόδι το καταλαβαίνει,

«αγάπη», λέει κι αυτό,

τυλίγει τα πλοκάμια του στο χέρι του,

«μονάχοι είμαστε εδώ στον κόσμο τούτο», λέει ο δύτης,

«μονάχοι», απαντά κι αυτό,

«και πρέπει οπωσδήποτε να αγαπηθούμε,

αφού Εκείνος τόσο ανάλγητα μας φέρθηκε»,

«πρέπει», λέει ο δύτης,  

«η γάτα να αγαπήσει το ποντίκι

και το λιοντάρι τη γαζέλα,

ο αετός το σκίουρο

κι ο αλιγάτορας το ελαφάκι»,

«πρέπει να γίνει οπωσδήποτε αυτό»,

λέει το χταπόδι,

«γιατί τίποτε άλλο δεν μας απομένει

εκτός απ’ την αγάπη»,

«τίποτε άλλο», λέει ο δύτης,

«είμαστε μόνοι εδώ πέρα

κι Εκείνος θέλει να σε πάρω τώρα

να σε χτυπήσω αλύπητα στα βράχια πάνω,

μέχρι να πεθάνεις»,

«θα κάνεις κάτι τέτοιο;» λέει το χταπόδι,

«μα όχι», απαντά ο δύτης,

«τώρα που τα πλοκάμια σου χαϊδεύουν απαλά το χέρι μου,

μας δένει η αγάπη».

«Ας δείξουμε λοιπόν σ’ Εκείνον»,

λέει το χταπόδι,

«πως τελειώνει η βασιλεία του

και πως  ο Άλλος έρχεται,

ο Άλλος είναι καθ’ οδόν».