Τι απαγορεύει η Δημοκρατία να λέμε

Μέχρι ποίου σημείου μπορεί να ανεχθεί η Δημοκρατία τις λεκτικές επιθέσεις των εχθρών της; Νομομαθής δεν είμαι και επομένως δεν μπορώ να δώσω τη σωστή απάντηση. Η λογική μου όμως λέει ότι κάπου πρέπει να υπάρχει ένα όριο.

Στη Δημοκρατία έχουμε την ελευθερία να λέμε ό,τι θέλουμε, ό,τι σκεφτόμαστε. Μπορούμε ακόμα και να τη βρίζουμε και να προτείνουμε άλλα πολιτεύματα στη θέση της που τα θεωρούμε καλύτερα, χωρίς τον κίνδυνο να συλληφθούμε και να περάσουμε από δίκη ως εχθροί της. Αυτή είναι μία από τις αξίες της και γι’ αυτό η Δημοκρατία είναι τόσο αγαπητή στον ελεύθερο κόσμο. Αν βέβαια περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, τότε το πράγμα αλλάζει, επειδή στην περίπτωση αυτή η Δημοκρατία νιώθει ότι απειλείται άμεσα.

Άραγε δεν απειλείται από τις λεκτικές επιθέσεις των εχθρών της; Η γνώμη μου είναι ότι απειλείται. Όμως, αν συλλαμβάνονται όσοι καταφέρονται εναντίον της, αυτό σημαίνει περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Και έτσι αυτοαναιρείται η Δημοκρατία.

Στις ελεύθερες δημοκρατίες της Δύσης παρατηρούμε ότι το πολίτευμα δέχεται πανταχόθεν επιθέσεις από παραθρησκευτικές οργανώσεις, από αντιδημοκρατικά κόμματα και ομάδες, από απλούς πολίτες και από κάθε πειραγμένο, αλλά κανείς δεν συλλαμβάνεται, επειδή κάτι τέτοιο αντίκειται στην ελευθερία της έκφρασης που μας εγγυάται η Δημοκρατία. Αν φοβόμαστε να πούμε τη γνώμη μας, τότε η Δημοκρατία έχει προδώσει τον εαυτό της.

Μόνο που μερικές φορές χρειάζεται φαίνεται να μπει φρένο στην ελευθεροστομία των πολιτών, άμα το παρακάνουν. Και αυτό αποδεικνύει ότι η Δημοκρατία σε ορισμένες περιπτώσεις νιώθει να απειλείται από τις λεκτικές επιθέσεις των εχθρών της και παίρνει τα μέτρα της.

Έτσι, τα τελευταία χρόνια έχει ψηφιστεί μια σειρά νόμων στις δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης που τιμωρούν με φυλάκιση όσους πολίτες εκφράζουν ρατσιστικές και ξενοφοβικές ιδέες ή αρνούνται να αναγνωρίσουν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων

και άλλες γενοκτονίες ή τα εγκλήματα των κομμουνιστών στις χώρες τους, όταν επικρατούσε ο κομμουνισμός.

Μια πρόχειρη ματιά που έριξα στο διαδίκτυο μού απέδειξε ότι η Δημοκρατία είναι μεν ανεκτική σε πλείστα όσα, δεν είναι όμως ανεκτική σε όλα. Αυτοί που με τις ιδέες τους διασπείρουν το μίσος στην κοινωνία και προκαλούν ταραχή και αναστάτωση που είναι άγνωστο πού θα βγάλει, τιμωρούνται. Ο σκοπός εδώ δεν είναι ακριβώς η φίμωση των πολιτών (αν και ουσιαστικά για φίμωση πρόκειται). Τα μέτρα είναι προληπτικά, ώστε το μίσος αυτό να μην ξεσηκώσει κύματα οργής σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, διχασμό των πολιτών και βίαιες πράξεις που σε τελική κατάληξη θα έχουν την κατάλυση της Δημοκρατίας.

Ας δούμε πώς αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές χώρες αυτές τις περιπτώσεις.

Βέλγιο: Όποιος υποβιβάζει ή επιχειρεί να δικαιολογήσει ή επιδοκιμάζει τη γενοκτονία των Ναζί τιμωρείται με φυλάκιση από 8 μέρες έως 1 έτος και με πρόστιμο. Αν το επαναλάβει, κινδυνεύει να χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα.

Αυστρία: Εδώ, για τους ίδιους λόγους τιμωρείται με 10 χρόνια φυλάκιση.

Γαλλία: Όποιος αμφισβητήσει την ύπαρξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας τιμωρείται με φυλάκιση από 1 μήνα έως 5 χρόνια.

Τσεχία: Απαγορεύεται η άρνηση του Ολοκαυτώματος και των θηριωδιών που διαπράχθηκαν από τους κομμουνιστές. Όποιος υποστηρίζει ή διαφημίζει κινήματα που καταπιέζουν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες ή εκδηλώνει μίσος εναντίον εθνικών φυλών, θρησκειών ή κοινωνικών τάξεων ή εναντίον οποιασδήποτε ομάδας ατόμων τιμωρείται με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια.

Ουγγαρία: Ο νόμος τιμωρεί όποιον αρνείται τις γενοκτονίες που διαπράχθηκαν από τα εθνικοσοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά καθεστώτα ή αρνείται την ύπαρξη γεγονότων και πράξεων κατά της ανθρωπότητας.

Λιθουανία: Απαγορεύεται η άρνηση ή η επιδοκιμασία των εγκλημάτων των Ναζί και των Σοβιετικών.

Πολωνία: Η άρνηση του Ολοκαυτώματος ή των κομμουνιστικών εγκλημάτων τιμωρείται με 3 χρόνια φυλάκιση.

Ρουμανία: Απαγορεύεται η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Όποιοι προβάλλουν σύμβολα, στολές και χειρονομίες ρατσιστικές, φασιστικές και ξενοφοβικές τιμωρούνται με φυλάκιση από 5 μήνες έως 6 χρόνια. Με 5-16 χρόνια φυλάκιση τιμωρούνται όσοι ιδρύουν μια φασιστική, ρατσιστική ή ξενοφοβική οργάνωση.

Ρωσία: Το 2014 ο πρόεδρος Πούτιν υπέγραψε νόμο που χαρακτηρίζει εγκληματική πράξη την άρνηση των ναζιστικών εγκλημάτων και τη συνειδητή διασπορά ψευδών πληροφοριών σχετικά με τη δραστηριότητα της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ή την παρουσίαση των Ναζί ως ηρώων.

Σλοβακία: Η άρνηση ή η δικαιολόγηση του Ολοκαυτώματος ή των εγκλημάτων που στηρίζονται στη φασιστική ιδεολογία τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 3 χρόνια.

Πορτογαλία: Όποιος αρνείται τα εγκλήματα πολέμου με σκοπό να προκαλέσει διακρίσεις τιμωρείται με φυλάκιση από 6 μήνες έως 5 χρόνια.

Ισπανία: Ο όρος «άρνηση του Ολοκαυτώματος» είναι νόμιμος, αλλά η δικαιολόγηση του Ολοκαυτώματος ή οποιασδήποτε άλλης γενοκτονίας τιμωρείται με φυλάκιση.

Ελβετία: Ισχύει ό,τι και στην Ισπανία.

Γερμανία: Η άρνηση του Ολοκαυτώματος είναι έγκλημα και τιμωρείται με φυλάκιση 5 ετών. Επίσης όποιος προκαλεί το μίσος εναντίον ομάδων εθνικών, φυλετικών, θρησκευτικών ή προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των άλλων τιμωρείται με φυλάκιση από 3 μήνες έως 5 χρόνια.

Ολλανδία: Όποιος δημόσια, προφορικά ή γραπτά ή με εικόνες, προσβάλει σκόπιμα ομάδα ατόμων λόγω φυλής, θρησκείας, ιδεών, σεξουαλικού προσανατολισμού ή αναπηρίας σωματικής, ψυχικής, διανοητικής τιμωρείται με φυλάκιση από 1 έως 5 χρόνια.

Παρόμοιους νόμους έχουν η Ιταλία, το Λιχτενστάιν, το Λουξεμβούργο.

Στην Ελλάδα η άρνηση του Ολοκαυτώματος θεωρείται ποινικό αδίκημα.

Είναι φανερό ότι αυτές οι συγκεκριμένες απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου οφείλονται στο τραυματικό παρελθόν της Ευρώπης, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στις θηριωδίες του καθώς και στην απειλή νέου διχασμού και κοινωνικού μίσους με τη στόχευση ατόμων που είναι «διαφορετικοί» από το σύνολο του πληθυσμού.

Ενδιαφέρον έχει επίσης η απαγόρευση της άρνησης των εγκλημάτων των κομμουνιστών στις πρώην κομμουνιστικές χώρες.

Με όλες αυτές τις απαγορεύσεις ωστόσο η ελευθερία της έκφρασης περιστέλλεται και για το λόγο αυτό η Βρετανία και οι Σκανδιναβικές χώρες είναι αντίθετες σε κάθε παρόμοια απαγόρευση. Το ίδιο ισχύει και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Προφανώς σε αυτές τις χώρες οι πολίτες νιώθουν ότι η δημοκρατία τους είναι ισχυρή και δεν κινδυνεύει από τα κηρύγματα μίσους κάποιων ολίγων.

Προσωπικά πάντως μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση το θέαμα φανατισμένων μουσουλμάνων που βρίζουν και απειλούν την Ευρώπη, ενώ είναι πολίτες ευρωπαϊκών χωρών. Κηρύσσουν το μίσος ενάντια στον δυτικό πολιτισμό, στον δυτικό τρόπο ζωής, στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ευρωπαίων και στη δημοκρατία και παραδέχονται ότι ο απώτερος σκοπός του Ισλάμ είναι να υποδουλώσει την Ευρώπη.

Αυτοί οι τύποι δεν παραβιάζουν το νόμο; Δεν ενσπείρουν το μίσος; Δεν προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των πολιτών, ανάμεσα στους οποίους ζουν; Γιατί εδώ ο νόμος κλείνει τα μάτια;

Διότι, σκέφτομαι εγώ, αν τους συλλάβουν, φοβούνται ότι θα φανεί πως παραβιάζουν και αυτοί τον νόμο τον σχετικό με την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Φαύλος κύκλος δηλαδή.

Έτσι αυτοί οι απροσάρμοστοι και πρωτόγονοι νεήλυδες μπορούν ελεύθερα να βρίζουν την ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία ζουν, ενώ ο κόσμος γύρω τούς ακούει με απίστευτη υπομονή και προσπαθεί να τους λογικέψει με ρεαλιστικά επιχειρήματα.

Ματαίως.