ἔνθ᾽ ἄρ᾽ ἔην (εκεί λοιπόν ήταν) Γλαύκη τε Θάλειά τε Κυμοδόκη τε
Νησαίη Σπειώ τε Θόη θ᾽ Ἁλίη τε βοῶπις (με τα μεγάλα μάτια)
Κυμοθόη τε καὶ Ἀκταίη καὶ Λιμνώρεια
καὶ Μελίτη καὶ Ἴαιρα καὶ Ἀμφιθόη καὶ Ἀγαύη
Δωτώ τε Πρωτώ τε Φέρουσά τε Δυναμένη τε
Δεξαμένη τε καὶ Ἀμφινόμη καὶ Καλλιάνειρα
Δωρὶς καὶ Πανόπη καὶ ἀγακλειτὴ (ξακουστή) Γαλάτεια
Νημερτής τε καὶ Ἀψευδὴς καὶ Καλλιάνασσα·
ἔνθα δ᾽ ἔην Κλυμένη Ἰάνειρά τε καὶ Ἰάνασσα
Μαῖρα καὶ Ὠρείθυια ἐϋπλόκαμός (καλλιπλόκαμη) τ᾽
Ἀμάθεια
ἄλλαι θ᾽ αἳ κατὰ βένθος ἁλὸς Νηρηΐδες ἦσαν
(κι άλλες Νηρηίδες που ήταν στα βάθη της θαλάσσης).
Από όλα αυτά τα μαγευτικά ονόματα μόνο δύο κατόρθωσαν να
διαβούν τους αιώνες και να φτάσουν ως τις μέρες μας: Θάλεια και
Γαλάτεια.
Τα υπόλοιπα καταποντίστηκαν στα βάθη της θαλάσσης, εκεί που ζούσαν
οι πανέμορφες Νηρηίδες, στο παλάτι του πατέρα τους Ωκεανού.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή