Μακαρθισμός και κοινή γνώμη

Τι θα συνέβαινε άραγε σήμερα, αν ένας άσημος γερουσιαστής των ΗΠΑ κατήγγελλε δημόσια ότι η χώρα του κινδυνεύει, διότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ εργάζονται 205 ανώτεροι υπάλληλοι που είναι κρυφοί κομμουνιστές και έχουν στόχο να μετατρέψουν τις ΗΠΑ σε κομμουνιστικό κράτος;

Το πιθανότερο θα ήταν να γέλαγε μαζί του κάθε πικραμένος και ο γερουσιαστής να μην εκλεγόταν ποτέ πια ξανά.

Τη δεκαετία όμως 1947-1957, όταν ο Τζόζεφ Μακάρθι εκτόξευσε αυτή την κατηγορία και στήριξε τη σύντομη καριέρα του στο κυνήγι των αμερικανών κομμουνιστών που συνεργάζονταν κρυφά με τους Σοβιετικούς,  τα πράγματα ήταν διαφορετικά.

Εμείς οι άνω των εξήντα

   

«Μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος κάνουμε τα εξής...» γράφει ένα κοριτσάκι στο φβ – και σίγουρα είναι κοριτσάκι, γιατί μεταξύ των άλλων συμβουλών που δίνει με χιουμοριστικό πράγματι τρόπο, λέει: «κλείνουμε στο σπίτι παππούδες και γιαγιάδες άνω των εξήντα ετών».

"Σιωπή"

Τώρα σιωπή

Κάπου-κάπου

Μικρά βηξίματα ακούγονται

Ή ένας  αναστεναγμός

Ύστερα ξαφνικά

Φωνή οργισμένη υψώνεται

Λέει κατάρες

Και σβήνει

Μέσα στο σούσουρο

Που ξεσηκώνεται

Μετά ξανά σιωπή

 Κάποτε όλοι εμείς

Αφήναμε κραυγές

Και αλαλάζαμε

Άλλοι με μάτια θολωμένα

Βρίζαμε

Υπήρχε μια μεγάλη αναστάτωση

Κάτι που έμοιαζε με τη ζωή

Μα τώρα σιωπή

Όπως λίγο πιο πριν από το θάνατο

Σιωπή

Φριχτή αναμονή

Δεν ξέρουμε

Πότε και πώς

Θα εκτελεστούμε

Δεν ξέρουμε

Οι δήμιοι

Ποιοι θα είναι

Πιο πέρα μια γυναίκα

Γέννησε με κλάματα

Μα το μωρό

Ήρθε σιωπηλό στον κόσμο

Μονάχα σήκωσε το δάχτυλο

Μας έδειξε

Κι εμάς μεγάλη ταραχή

Μας συνεπήρε

Μετακυλίοντας την ενοχή

Αρχίσαμε να δείχνουμε

Ο ένας τον άλλον κι ύστερα

Αποκαμωμένοι

Σκύψαμε πάλι το κεφάλι

Σιωπή

Σιωπή

Δεν ήρθε ακόμα

Η απόφαση

Βαριά σιωπή

Γεμάτη μεταμέλεια

Σιωπή

Σιωπή...


Δημοσιεύτηκε στο Homo Universalis:

http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2015/06/blog-post_91.html

"Ιερές επιθυμίες"

Τις ιερές επιθυμίες μου

κρατώ καλά κρυμμένες,

επειδή έχουν αίμα,

έχουν θάνατο

και ένα μαύρο δαίμονα

γι’ αφεντικό.

Για σας φυλάω

κάτι ψεύτικα,

χρωματιστά γυαλάκια,

αγάπη,

περηφάνια,

δικαιοσύνη,

κι άλλα διάφορα αναμασήματα.

Λες και δεν ξέρουμε

εδώ πέρα εμείς

τι πλήξη, τι μονοτονία

μας περιμένει,

όταν αγαπηθούμε όλοι μας,

λες και δεν ξέρουμε

πως κάτι τέτοιο

δεν είναι του παρόντος κόσμου.

Δυσλειτουργική πατρίδα

Τι μπορεί κανείς να κάνει, αν γεννηθεί μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια;

1.

Να βρίζεται νυχθημερόν με τους δικούς του και να παίζει ξύλο.

2.

Να σηκωθεί και να φύγει.

3.

Να κάνει υπομονή και να έχει κατανόηση.

Είστε φιλοδυτικός ή αντιδυτικός;

Την απάντηση βεβαίως την ξέρετε εσείς καλύτερα από κάθε άλλον. Ή μήπως όχι; Έχετε σκεφτεί το ενδεχόμενο να είστε ένας κρυπτοφιλοδυτικός;  Να διαλαλείτε δηλαδή την αντιπάθειά σας για καθετί δυτικό και κατά βάθος να αγαπάτε τον δυτικό πολιτισμό; Ή και αντιθέτως, μήπως είστε κρυπτοαντιδυτικός;  Μήπως δηλαδή υπερασπίζεστε παν το προερχόμενον εκ της Δύσεως, αλλά η νοοτροπία σας, ο ψυχισμός σας, η προσωπικότητά σας εν γένει στρέφονται με βαθιά  συμπάθεια προς την τριτοκοσμική κουλτούρα;

Θα το διαπιστώσετε με το παρακάτω απλό τεστάκι.

Το εκτροφείο (διήγημα)

 Ακούγαμε τις φωνές του κάπου δυο τρία λεπτά. Στην αρχή ήταν παρακάλια, μετά το γύρισε στα κλάματα, έπειτα άρχισε τις κραυγές και τα ουρλιαχτά.

Ακούγαμε παγωμένοι. Πολλοί είχαν χλομιάσει. Μερικοί άναψαν τσιγάρο και κοίταζαν απαθείς τον ορίζοντα. Κάποιοι συνέχισαν τη δουλειά τους σαν να μη συνέβαινε τίποτα, αλλά το έβλεπες στο πρόσωπό τους πως είχαν αγριευτεί.

Έπειτα επικράτησε ησυχία. Κόπηκαν απότομα τα ουρλιαχτά και απλώθηκε η σιωπή.

"Θλίψεις ακατανόητες..."

Δεν συζητάμε

για τα αυτονόητα,

κύριε,

χάνουμε χρόνο,

το καταλαβαίνετε, ελπίζω.

Η οργή σας

γέλια ακατάσχετα μου προκαλεί,

με εκνευρίζουν όμως οι τσιρίδες σας,

ομοίως και τα δάκρυά σας

και η απαίτησή σας,

προ παντός αυτή,

να συμμετάσχω

στις απολιθωμένες θρηνωδίες σας.

Καταλαβαίνετε,

αδύνατο μου είναι

να σας δω στα σοβαρά.

Δεν σας αντιπαθώ ωστόσο.

Κατανοώ τις εγγενείς αδυναμίες σας,

τη δυσκολία σας

να μεγαλώσετε,

στο κάτω - κάτω έχει κάτι γραφικό

η αφέλειά σας.

Όμως παρακαλώ

μην επιμένετε

να ασχοληθώ μαζί σας,

έχω πολλή δουλειά μπροστά μου,

θλίψεις ακατανόητες για σας

και τραγωδίες ανύποπτες

για την αντίληψή σας

και δάκρυα που ανοίγουν τραύματα

στο μάγουλο που θα κυλήσουν.