Αρχαίες αιματηρές τελετές (διήγημα)

 -Σχετικά με την επιθεώρηση που μου αναθέσατε, έχω να σας αναφέρω τα εξής:

Πρόκειται για ένα σύστημα στηριγμένο στη φυσική ανισότητα και στην τυχαιότητα. Οι ισχυρότεροι εκπρόσωποί του είναι και οι σκληρότεροι. Στο εξής θα ονομάζω αυτά τα πλάσματα Ισχυρούς σε αντιδιαστολή προς τα υπόλοιπα. Οι Ισχυροί είναι προσωποκεντρικοί και αλαζόνες. Τα υπόλοιπα πλάσματα τα έχουν διαχωρίσει σε χρήσιμα και μη χρήσιμα. Στο εξής θα  ονομάζω αυτά τα πλάσματα νικημένα σε αντιδιαστολή προς τους Ισχυρούς που είναι οι νικητές.

Τα  μη χρήσιμα νικημένα πλάσματα περιφέρονται στους δρόμους άρρωστα και πεινασμένα με τον τρόμο των Ισχυρών περασμένο μέσα στη βαθύτερη ουσία τους. Από αιώνες τώρα έχουν παραδοθεί στην εξουσία τους. Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα  γι αυτά.

Τελετές λαβαίνουν χώρα καθημερινά, σε όλους τους τόπους. Τα  χρήσιμα νικημένα πλάσματα οδηγούνται στους επίσημους βωμούς, όπου σφαγιάζονται τελετουργικά. Οι Ισχυροί είναι ανέκφραστοι στην επιθανάτια αγωνία τους, τα βογκητά και οι σπασμοί τους  τούς αφήνουν ασυγκίνητους. Χιλιάδες χρόνια τώρα το αίμα των θυμάτων ρέει στους βωμούς των Ισχυρών. Ο πολιτισμός τους είναι στηριγμένος στο αίμα και οι Ισχυροί δεν αμφιβάλλουν ούτε στιγμή για το δίκιο τους. Τα δε νικημένα πλάσματα δεν έχουν αρθρωμένο λόγο, δεν μπορούν επομένως να υποστηρίξουν τις θέσεις τους.

Οι νόμοι προστατεύουν τα παιδιά των Ισχυρών, τα οποία πρέπει να μεγαλώνουν με αγάπη και φροντίδα, να είναι γερά και όμορφα . Στα σχολειά τους διδάσκονται τον πολιτισμό του αίματος και τον διαιωνίζουν.

 Τα παιδιά των νικημένων πλασμάτων που δεν έχουν κριθεί χρήσιμα, γεννιούνται στους δρόμους. Ελάχιστα από αυτά επιζούν.

Τα παιδιά των χρήσιμων νικημένων πλασμάτων γεννιούνται σε ειδικές εγκαταστάσεις των Ισχυρών και η πορεία τους είναι άλλη, προορίζονται για τους βωμούς.

Δεν είναι όλοι οι Ισχυροί τόσο ισχυροί. Υπάρχουν πολλοί που είναι κατώτεροι και κάποιοι που είναι ανώτεροι. Όμως κατώτεροι και ανώτεροι, όλοι  είναι Ισχυροί απέναντι στα νικημένα πλάσματα.

Αυτό τα νικημένα πλάσματα το ξέρουν καλά.  Γι αυτό όσα περιφέρονται εξαθλιωμένα στους δρόμους, φεύγουν μακριά, μόλις διασταυρωθούν με κάποιον Ισχυρό, ανώτερο ή κατώτερο. Γι αυτά είναι το ίδιο, δεν μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά. Άλλα πάλι επαιτούν, πλησιάζουν με προφύλαξη και ζητιανεύουν , έτοιμα πάντα να εξαφανιστούν με την πρώτη ύποπτη κίνηση του Ισχυρού. Οι Ισχυροί τα αντιμετωπίζουν ανάλογα με τις διαθέσεις τους. Συνήθως τα περιφρονούν, άλλοτε τα διώχνουν, μερικές φορές τους πετούν  αποφάγια.

Οι Ισχυροί κάθονται μεγαλόπρεπα στους θρόνους τους. Άλλοι, κατώτεροι Ισχυροί,  τους υπηρετούν. Τους φέρνουν τόνους από τις σάρκες των σφαγιασμένων χρήσιμων πλασμάτων που οι Ισχυροί καταβροχθίζουν με ηδονή.

Οι αρχαίες τελετές αίματος συνεχίζονται νύχτα μέρα.

Φρικιαστικά πράγματα γίνονται στις ειδικές εγκαταστάσεις όπου τα χρήσιμα νικημένα πλάσματα υποχρεώνονται  να αναπαράγονται και να πληθαίνουν. Φρικιαστικά πράγματα γίνονται στους χώρους που αυτά τα χωρίς γλώσσα πλάσματα μεγαλώνουν και μετά οδηγούνται στους επίσημους βωμούς για τη σφαγή.

 Κανείς από τους Ισχυρούς δεν μιλά γι αυτά τα γεγονότα, οι περισσότεροι μάλιστα αγνοούν τις λεπτομέρειες.

Διότι οι Ισχυροί μεγαλώνουν με την ιδέα ότι αυτοί είναι οι αγαπημένοι του Θεού. Ο Θεός τους τούς επιτρέπει τα πάντα, προκειμένου το είδος τους να επιβιώνει και να εξελίσσεται.  Γι’ αυτό και έχουν νόμους αυστηρούς: όλοι οι Ισχυροί είναι σεβαστοί, ανώτεροι και κατώτεροι, καμιά ζωή Ισχυρού δεν πρέπει να τίθεται σε κίνδυνο.

 Η υγεία τους είναι από τα πρώτιστα αγαθά. Γι αυτό και πρέπει να χρησιμοποιούνται σωστά τα νικημένα χρήσιμα πλάσματα, ώστε οι Ισχυροί να διατρέφονται υγιεινά.

Για το λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια οι βωμοί έχουν μεταφερθεί σε απομακρυσμένα σημεία των πόλεών τους, ώστε η αναπαραγωγή και ο σφαγιασμός των χρήσιμων νικημένων πλασμάτων να μη βρίσκονται σε κοινή θέα. Αυτό γίνεται για λόγους υγιεινής, αλλά και διότι οι περισσότεροι  Ισχυροί αισθάνονται απέχθεια στη θέα του χυμένου αίματος, επειδή αυτό είναι το ζωτικό τους υγρό.

 Φυσικά το γεγονός αυτό δεν τους εμποδίζει να καταβροχθίζουν τις σάρκες των νικημένων πλασμάτων και να συνδυάζουν αυτή τη δραστηριότητά τους με τη διασκέδαση. Έτσι σε κάθε ευκαιρία οι Ισχυροί, αφού έχουν κατασπαράξει σάρκες από τα σφαγιασμένα χρήσιμα πλάσματα και έχουν πιει αρκετό αλκοόλ, κάνουν διάφορα πράγματα που θεωρούνται χαρακτηριστικά του πολιτισμού τους: μιλούν δυνατά και γελούν, χορεύουν, τραγουδούν και τέλος κρύβονται κάπου και εκτελούν την πράξη της αναπαραγωγής.

Αυτά όλα γίνονται με την προστασία και την ενθάρρυνση των νόμων τους, διότι οι Ισχυροί πιστεύουν ότι έτσι δένονται περισσότερο μεταξύ τους και προάγεται η κοινωνική αλληλεγγύη και η φιλία σε συνδυασμό με τη διαιώνιση και εξάπλωση του είδους τους.

-Η αναφορά σας είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω αυτοί οι Ισχυροί είναι εξαιρετικά ανάλγητα πλάσματα. Ωστόσο δεν λέτε και πολλά πράγματα για τον πολιτισμό τους.

-Είναι ένας πολιτισμός αίματος, όπως ήδη σας ανέφερα. Έχουν σημειώσει κάποια πρόοδο που φαινομενικά στρέφεται κατά της άγριας φύσης τους. Αυτή όμως είναι μια απατηλή εικόνα, διότι η πρόοδός τους στηρίζεται αποκλειστικά στο φαινόμενο της εκμετάλλευσης: οι ανώτεροι Ισχυροί εκμεταλλεύονται ασύστολα τους κατώτερους. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα πολιτισμό της βίας.

-        Ώστε δεν έχουν καμιά ελπίδα.

-        Καμιά, θα έλεγα.

-        Πώς κάνουν τη διάκριση μεταξύ ανώτερων και κατώτερων Ισχυρών;

-        Με βάση πάντα τη βία. Όποιος είναι ισχυρότερος, επιβάλλεται στο λιγότερο ισχυρό.

-        Ωστόσο οι νόμοι τους προστατεύουν τη ζωή όλων των Ισχυρών.

-        Οι νόμοι τους είναι υποκριτικές κατασκευές. Οι Ισχυροί σκοτώνουν τους ομοίους τους στην πρώτη ευκαιρία.

-        Δεν σέβονται λοιπόν τίποτα;

-        Όχι, δεν σέβονται τίποτα.

-        Τι αξίες έχει ο πολιτισμός τους;

-        Οι αξίες τους είναι μεταλλαγμένα παράγωγα ενός σκληρού κόσμου. Δεν έχουν καμιά ουσιαστική υπόσταση.

-        Ώστε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.

-        Καμιά, θα έλεγα.

-        Επομένως τι προτείνετε;

-        Ολική εξάλειψη.

-        Ευθανασία;

-        Ναι.

-        Τι θα λέγατε, αν εξαλείφαμε μόνο τους Ισχυρούς και ελευθερώναμε τα νικημένα πλάσματα;

-        Πιστεύω ότι αυτό θα ήταν  λάθος.

-        Εξηγείστε μου  το λόγο.

-        Οι Ισχυροί και τα νικημένα πλάσματα είναι όλοι τους φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό. Όποιοι κι αν επιβιώσουν, θα συνεχίσουν να αλληλοσπαράσσονται. Αυτό το σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς βία. Υπάρχει εδώ μια ισορροπία τρόμου.

-        Ώστε πρόκειται για ένα κόσμο καταδικασμένο.

-        Απολύτως.

-        Καταλαβαίνετε ασφαλώς πόσο σοβαρή είναι η απόφαση που πρέπει να πάρω. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα. Είστε βέβαιος ότι κανείς εκπρόσωπος αυτού του συστήματος δεν αξίζει να επιβιώσει;

-        Είμαι απολύτως βέβαιος.

-        Πιστεύετε ότι  ούτε ένας τους δεν έχει συλλάβει την ιδέα του Αγαθού; Δεν την έχει έστω λιγάκι υποπτευθεί;

-        Έχουν κατασκευάσει τη λέξη, αλλά είναι ανίκανοι να της δώσουν νόημα. Η βίαιη φύση τους δεν τους επιτρέπει να υπερβούν ένα συγκεκριμένο όριο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η αίσθηση της θνητότητάς τους τούς εξοργίζει. Αυτό τους κάνει να κατασκευάζουν λέξεις που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στην πραγματικότητά τους, όπως οι λέξεις Άπειρος, Άυλος, Αθανασία, Ψυχή  και διάφορες άλλες.

-        Θα χαρακτηρίζατε αυτά τα πλάσματα δυστυχισμένα; Εννοώ τους Ισχυρούς.

-        Φυσικά. Αν και δεν το καταλαβαίνουν πάντα.

-        Ώστε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.

-        Καμιά.

-Βρισκόμαστε επομένως πάλι μπροστά σε μια δημιουργία του Αντιπάλου και είμαστε υποχρεωμένοι να την εξαλείψουμε. Στο όνομα λοιπόν του Αγαθού, το οποίο υπηρετούμε με πίστη και αφοσίωση, σας δίνω την άδεια να εξολοθρεύσετε αυτό το σύστημα της βίας.

-Όπως διατάξατε.

-Αναρωτιέμαι μόνο πότε θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος. Έχω κουραστεί να εξολοθρεύω δημιουργίες του Κακού.

-Αυτό, αρχηγέ μου, δεν είναι της δικαιοδοσίας μας. Η δική μας δουλειά είναι άλλη.

-Σωστά. Εμείς είμαστε οι εξολοθρευτές της βίας. Ωστόσο αυτός ο ρόλος που μας έχει αναθέσει το Αγαθό περιέχει επίσης βία, πράγμα που με προβληματίζει τελευταία. Αναρωτιέμαι μήπως αυτοί οι Δύο παίζουν καμιά παρτίδα σκάκι και μας το κρύβουν.

Από τη συλλογή διηγημάτων μου «Οι πόρτες», εκδ. Ιωλκός.