Μας ψεκάζουν;

 Όταν ήμουν πιτσιρίκα και ακόμα ο κόσμος ήταν ανεξερεύνητος και εν πολλοίς ακατάληπτος, θυμάμαι που έβλεπα στον ουρανό κάτι μακριές λευκές λωρίδες που έμοιαζαν με σύννεφα, αλλά ήταν πολύ κανονικές για να είναι σύννεφα. Φαίνεται πως το παιδικό μου μάτι είχε προσέξει ότι στη μια άκρη της λωρίδας υπήρχε μερικές φορές ένα αεροπλάνο που πετούσε και το μυαλό μου έκανε τη δική του σύνδεση: αυτές οι λευκές μακριές λωρίδες στον ουρανό ήταν αεροπλάνα. Για να βεβαιωθώ ρώτησα μια μέρα τη μητέρα μου, καθώς περπατούσαμε στο δρόμο και στον ουρανό είχα δει πάλι αυτά τα περίεργα σχέδια, αν ήταν αεροπλάνα.

Η μητέρα μου, αφηρημένη και απορροφημένη όπως πάντα στα δικά της, πιθανόν βαριεστημένη με τις παιδικές απορίες μου, μου είπε ένα «ναι» και με ξεφορτώθηκε.

Έτσι για πολύ καιρό πίστευα ότι υπάρχουν δυο ειδών αεροπλάνα, αυτά τα γνωστά που βλέπαμε στις φωτογραφίες και εκείνα τα άσπρα και μακρόστενα που έμοιαζαν με σύννεφα.

Σε μια άλλη φάση της ανάπτυξής μου φαίνεται ότι απαλλάχτηκα από αυτό το μύθο, όμως πρέπει να μου έμεινε μια κακία για το χονδροειδές λάθος μου και τότε ήταν που είπα στη φίλη μου την Τώνια που ήμασταν συμμαθήτριες στο δημοτικό ότι αυτά τα λευκά μακρόστενα πράγματα που κρέμονται από τον ουρανό είναι φίδια που πέφτουν στη γη και κρύβονται στους κήπους των σπιτιών μας. Η Τώνια πέρασε μια μικρή λαχτάρα και για καιρό φοβόταν να κατέβει στον κήπο του σπιτιού της και να παίξει.

Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι ήμουν παιδί ακόμα, όταν κατάλαβα πως αυτά τα σχέδια στον ουρανό είναι καπνός που αφήνουν πίσω τους τα αεροπλάνα και νόμιζα πως αυτή την απλή και στοιχειώδη γνώση την έχουν όλοι οι ενήλικες.

Τραγικό λάθος που το συνειδητοποίησα προ ημερών βλέποντας μια εκπομπή στην τηλεόραση.

Μέχρι τότε δεν είχα καταδεχτεί να ασχοληθώ με το γνωστό παραμύθι ότι μας ψεκάζουν. Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα στον κόσμο τούτο που πρέπει να μας απασχολούν, ώστε δεν υπάρχει λόγος να χάνουμε το χρόνο μας με αηδίες.

Αλλά στην τηλεοπτική εκπομπή που παρακολούθησα είδα κατάπληκτη ότι όσοι πιστεύουν αυτή τη μυθοπλασία φέρνουν ως απόδειξη τα «φίδια του ουρανού», τις λευκές λωρίδες καπνού που αφήνουν πίσω τους τα τζετ.

Απορία πρώτη:

Καλά, τώρα τις είδαν; Δεν τις έβλεπαν πριν δέκα χρόνια, πριν είκοσι, πριν τριάντα, πριν σαράντα;

Απορία δεύτερη:

Δεν έχουν τη στοιχειώδη γνώση ότι πρόκειται περί καπνού που αφήνουν κατά την πτήση τους τα τζετ; Κι αν δεν την έχουν –και κακώς – γιατί δεν έψαξαν να μάθουν τι είναι αυτό το φαινόμενο, πριν αρχίσουν τις ηλιθιότητες;

Απορία τρίτη:

Εν τάξει, μια μερίδα συμπολιτών μας είναι καθυστερημένη διανοητικά. Οι τρεις βουλευτές που έφεραν με μορφή καχύποπτης ερώτησης στη βουλή το θέμα, είναι κι εκείνοι καθυστερημένοι; (Απάντηση: όχι, δεν είναι. Εκμεταλλεύτηκαν την ευήθεια των ψηφοφόρων τους για να δημιουργήσουν το ανάλογο κλίμα και τον ανάλογο αντίχτυπο. Ντροπή).

Απορία τέταρτη:

Με τόσο ψέκασμα που έχουμε φάει, πώς και ακόμα δεν έχουμε «φρονιμέψει»; Προφανώς μας ψεκάζουν με ληγμένα. Μα τόσο άχρηστοι είναι πια;